Το βιβλίο με τίτλο «Άλικα κόκκινα» αποτελείται από 48 διηγήματα της Μαρίας Τολούδη, τα οποία περιέχουν και βιωματικά στοιχεία, καθώς η συγγραφέας ασχολήθηκε και ασχολείται με τη χαρτογράφηση του κοινωνικού προφίλ του Έβρου. Ακόμη και η επαγγελματική της ενασχόληση είχε να κάνει με την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, τη διασυνοριακότητα, τη στήριξη μειονοτικών ομάδων, την προστασία των βιοτόπων του νομού, την αειφορία γενικότερα.
Οι επισκέψεις της στα χωριά του Έβρου υπήρξαν πολλές και η επαφή της με τους ανθρώπους της υπαίθρου και τις ιστορίες τους την ενέπνευσαν για να δημιουργήσει αυτή την «κόκκινη λάρνακα», στην οποία έκλεισε «διηγηματοποιημένες» αφηγήσεις παλαιότερων, ως παρακαταθήκη για τους νεότερους.
Τη Δευτέρα 27 Μαρτίου 2023 τα «Άλικα κόκκινα» της Μαρίας Τολούδη θα παρουσιαστούν στην Καβάλα, σε μια εκδήλωση που διοργανώνουν από κοινού η Θρακική Εστία Νομού Καβάλας, ο Σύλλογος Εβριτών Νομού Καβάλας και ο Όμιλος Alpha Media Group.
Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, στις 19:00.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο ιστορικός Νίκος Ε. Καραγιαννακίδης και ο συγγραφέας Κοσμάς Χαρπαντίδης. Αποσπάσματα από τα «Άλικα κόκκινα» θα διαβάσει η ηθοποιός Ναταλία-Άννα Βασιλέκα και θα τη συνοδεύσει ο μουσικός Μιχάλης Πρεπόνης. Την εκδήλωση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Σίσσυ Ακοκαλίδου.
Άλικα κόκκινα
«48 ιστορίες με τόπο ή χωρίς. Του σήμερα και του χθες.
Εικόνες που άφησες ή προσπέρασες αλλά τις κουβαλάς μέσα σου. Της λογικής αλλά και του άλογου του μικρού τόπου. Χαρακτήρες που ίσως είσαι εσύ, οι πριν από σένα, οι γύρω σου.
Χαρακτήρες που τη ζωή τους άλλοι καθόρισαν· και εσύ κι εγώ μέρος αυτού του σήμερα.
Στις μικρές λεπτομέρειες η ομορφιά της ζωής, αλλά και του βιβλίου. Είναι η ψευδαίσθηση, η αποδοχή ή μη, ο ανικανοποίητος έρωτας, το ακυρωμένο όνειρο, η αδικία, το γιατί, ό,τι βασανίζει τους χαρακτήρες.
Ελευθερία, επιθυμία, μνήμη, ανάγκη, επιβίωση· λέξεις που σε/με καθορίζουν, υφάδια ζωής.
Ιστορίες σύντομες όπως οι εικόνες. Σύντομες όπως η ζωή ανάμεσα σε ανάσες.
Βιογραφικό
Η Μαρία Τολούδη ζει στην Αλεξανδρούπολη, όπου γεννήθηκε το 1953. Μετά το γυμνάσιο, παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας Τέχνης στην Οξφόρδη για δύο χρόνια. Επέστρεψε στην Ελλάδα στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης και έζησε για πέντε χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
Τελος της δεκαετίας του εβδομήντα επέστρεψε στη Αλεξανδρούπολη με το σύζυγό της και τις δύο κόρες τους, και λίγα χρόνια αργότερα προσλήφθηκε ως δημόσιος υπάλληλος στη Νομαρχία Έβρου. Αρχικά εργάστηκε στο τομέα επιμόρφωσης ενηλίκων με θέματα την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, την διασυνοριακότητα, την στήριξη μειονοτικών ομάδων, την προστασία των βιοτόπων του νομού, και την αειφορία γενικώτερα. Περίπου την ίδια περίοδο και για 2-3 χρόνια εμφανίστηκε σε εβδομαδιαίο πρόγραμμα στο κρατικό ραδιόφωνο (ΕΡΑ) με θέμα της εκπομπής την τοπική παράδοση και την ισότητα των φύλων.
Σε συναντήσεις της με τους ντόπιους στα χωριά της περιοχής άκουσε συχνά πολλές ιστορίες από το στόμα των ηλικιωμένων για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής στα χωριά και τις συνήθειες τους και έθιμα. Οι ιστορίες εκείνες την ενέπνευσαν βαθιά και πήρε αργότερα την απόφαση να τις καταγράψει σαν σύντομα αφηγήματα. Έχει γράψει περίπου εκατό μέχρι στιγμής, με στόχο να περάσει αυτή την κληρονομιά στις νεότερες γενιές.
Στο πέρασμα του χρόνου η Μαρία προσκαλείται τακτικά σε εκδηλώσεις παρουσίασης βιβλίων για να εκφράσει τη γνώμη της για τα έργα γνωστών συγγραφέων. Μεταξύ αυτών ήταν η Ρέα Γαλανάκη, Λένα Διβάνη, Δημήτρης Κωνσταντάρας, ο Στέλιος Κούλογλου, Παύλος Μάτεσης, Σεραφείμ Φυντανίδης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Πέτρος Τατσόπουλος, Ευρυδίκη Τρισον, και άλλοι. Μεταξύ του 1995 και το 2008 συμετείχε στην διοργάνωση των ετησίων Πανελληνίων Δημοσιογραφικών Συνεδρίων στη Σαμοθράκη.
Από τις αρχές της τελευταίας δεκαετίας δημοσίευσε συχνά αφηγήματά της στο περιοδικό «Περιωδικό της πόλης” (Alpha Media Group). Τέλη του 2011 δημοσίευσε επίσης μερικά από τα έργα της (διηγήματα, χρονικά, ποιήματα), σε μορφή έντυπων και ηλεκτρονικών βιβλίων. Τα αφηγήματα και ποιήματά της, συχνά με χρήση τοπικής διάλεκτου απο τον Έβρο, είναι συναισθηματικά, σε συμπυκνωμένη γραφή, με έμφαση που δημιουργείται από τις συχνές αλληλουχίες ρημάτων, ουσιαστικών ή επιθέτων και με ιδιαίτερο πάθος. Πράγματι, το πάθος και η αναζήτηση ‘ψυχής’ σε έμβια ή μη είναι βασικά στοιχεία της προσωπικής της φιλοσοφίας.
