«Το Πέταγμα»: Όταν οι… γλάροι της Καβάλας μάς έμαθαν ότι το Θέατρο παίζεται παντού

Η τρίτη παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας για το 67ο Φεστιβάλ Φιλίππων σε σκηνοθεσία της Εύας Οικονόμου Βαμβακά, φτιαγμένη με καθημερινά υλικά, αλλά με πολύτιμα μηνύματα

Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, στο πλαίσιο του 67ου Φεστιβάλ Φιλίππων, παρουσίασε τρις στο κτίριο του πρώην LORD την τρίτη δική του παραγωγή, την παράσταση «Το Πέταγμα» της Εύας Οικονόμου Βαμβακά.

Γράφει ο Θανάσης Σοφιανός

Τα υλικά καθημερινά: Οι γλάροι, σήμα κατατεθέν της πόλης, εφτά ετερόκλητες προσωπικότητες που τις συναντάς διαρκώς (και παντού), υποβόσκοντες και ατελείς έρωτες, η άμμος που αναμοχλεύεται συνεχώς το καλοκαίρι, η μουσική επί σκηνής, οι νεαρές, μαθήτριες λυκείου «υποβολείς» με τις εξαιρετικές μουσικές και υποκριτικές τους ικανότητες, όπως και της camerawoman, επίσης μαθήτριας, ακόμη και το άρωμα του αντηλιακού, το οποίο ενεργοποιεί ακόμη μια αίσθηση για να σε μεταφέρει μέσα στο σκηνικό, συντέθηκαν «ήρεμα», χωρίς υπερβολές και εξάρσεις.

Ο χώρος: Βλέποντας κανείς την παράσταση δε θα μπορούσε να μη σταθεί στην ανάδειξη του χώρου, «νεκρού» πριν από μερικές μέρες, που ζωντάνεψε χάρη στην τεράστια δουλειά που προηγήθηκε από τους εργαζόμενους-εργάτες για την Τέχνη του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, οι οποίοι εκτός από τις επιταγές της σκηνοθέτιδος, κουβάλησαν τόνους άμμου για να μετατρέψουν σε ένα «κινηματογραφικό» σκηνικό έναν χώρο που θα έπρεπε να μείνει για το Θέατρο, για την πόλη, για τις Τέχνες, για τους ανθρώπους…

Τα μηνύματα: Δεν υπάρχει «μπούσουλας» που να σου υποδεικνύει τι θέλει να «περάσει» η παράσταση. Άλλωστε, αυτός είναι και ο αυτοσκοπός της Εύας Οικονόμου-Βαμβακά στις μέχρι τώρα δουλειές της: Να μην υπάρχει… αυτοσκοπός, να μη δίνει απαντήσεις, αλλά ερωτήματα, να μη χαρτογραφεί, αλλά να δίνει διάσπαρτα σημεία τα οποία θα τα ενώσει ο θεατής, κρατώντας, όμως, βασικές έννοιες στην επιφάνεια, όπως είναι η ελευθερία, την οποία εκπροσωπούν οι γλάροι και θα ήθελαν να ακολουθήσουν και πολλοί άνθρωποι, ίσως με το να γίνουν γλάροι. Και σε αυτήν τη διαδρομή δε βοήθησε μόνον το σκηνικό, η σκηνοθεσία, το πρωτότυπο κείμενο και η «παρουσία» του Βασίλη Βασιλικού, αλλά και η εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών, που κατάφεραν να «φωλιάσουν» σε όλο τον χώρο της παράστασης, εν είδει ενός άτυπου -και ουσιαστικού πολλές φορές- διαλόγου με το κοινό.

Η επιτομή: Το Θέατρο πρέπει να παράγει, η πόλη χρειάζεται «φωλιές» Τέχνης. Αυτή η αναλογία υπήρξε, υπάρχει και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και εκτός Φεστιβάλ Φιλίππων και οι «γλάροι» του ΔΗΠΕΘΕ έδειξαν τον δρόμο στην πράξη.

Info

  • Κείμενο και σκηνοθεσία: Εύα Οικονόμου-Βαμβακά
  • Βοηθός Σκηνοθέτης και εικαστική επιμέλεια: Μιχαήλα Πλιαπλιά
  • Σκηνικός Χώρος και Φωτισμοί: Βασίλης Αποστολάτος
  • Κινησιολογία: Φωτεινή Μελετιάδου
  • Φωτογραφίες και Artwork: Alex Cokka
  • Πρωτότυπη μουσική: Η Ομάδα
  • Έπαιξαν: Κωνσταντίνα Βέρρου, Φωτεινή Μελετιάδου, Ιάσονας Παπαματθαίου, Παύλος Σταυρόπουλος
  • Συμμετείχαν: Σοφία Γιαννακάκη, Στέλα Δημητριάδου, Φυλαχτός Παλιόγλου, Ανδρονίκη Πολυχρονίδου