«Το χρονικό ενός δυσλεκτικού»: Ένας… θεατρικός οδηγός κατά των στερεοτυπικών αντιλήψεων με αφορμή τους νευροδιαφορετικούς

Η Νατάσα Θεοδοσίου γράφει για την παράσταση-καταγραφή της δύναμης ενός ανθρώπου που με πίστη στον εαυτό του οδηγεί την ίδια του τη ζωή εκεί όπου ο ίδιος θέλει

Ο καθηλωτικός μονόλογος «Το χρονικό ενός δυσλεκτικού», βασισμένος στην πολυβραβευμένη νουβέλα του Γιάννη Πάσχου, «ανεβαίνει» για τρεις παραστάσεις στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.

Το έργο αποτελεί καταγραφή της δύναμη ενός ανθρώπου που με πίστη στον εαυτό του οδηγεί την ίδια του τη ζωή εκεί όπου ο ίδιος θέλει, με τον συγγραφέα να ασχολείται με τη δυσλεξία όχι ως επιστήμονας, αλλά ως άνθρωπος που αγωνίστηκε μια ολόκληρη ζωή για να μπορέσει να «υπάρχει» σε έναν κόσμο αφιλόξενο για νευροδιαφορετικούς.

Αυτή τη δύσκολη ιστορία ενηλικίωσης με χιούμορ και τρυφερότητα, προσεγγίζει με διαχρονική ματιά η Νατάσα Θεοδοσίου, εστιάζοντας τον άξονα ότι «όλη αυτή η προσπάθεια του ήρωα μπορεί να γίνει ταυτόχρονα και η αφορμή για να συμπεριλάβει το ίδιο το κείμενο της παράστασης (νοητά), εκτός από τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες και εκείνους που σύμφωνα με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις μπαίνουν στο περιθώριο μια άνισης κοινωνίας».

Γράφει η Νατάσα Θεοδοσίου

Βράδυ, Δεκέμβρης του 2021. Εκεί που έψαχνα κάτι στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε ένα on line τεστ δυσλεξίας για ενήλικες. Ήταν δέκα ερωτήσεις και έπρεπε να απαντηθούν με ένα ΝΑΙ ή με ένα ΟΧΙ. Στο τέλος έγραφε: «Για κάθε ΝΑΙ παίρνετε έναν βαθμό. Εάν συγκεντρώσατε επτά ή περισσότερους βαθμούς, πιθανώς να έχετε δυσλεξία, οπότε θα πρέπει να αναζητήσετε τη συμβουλή ειδικού για περαιτέρω αξιολόγηση και υποστήριξη. Και στις δέκα ερωτήσεις απάντησα ΝΑΙ»…

Με τα παραπάνω λόγια (απόσπασμα από το οπισθόφυλλο το πονήματος του Γιάννη Πάσχου «Το χρονικό ενός δυσλεκτικού»), κάνει την εμφάνισή του ο Δημήτρης Μαμιός στην παράσταση που σήκωσε αυλαία την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2024 και θα παραμείνει για τρεις παραστάσεις στο θέατρο «Αντιγόνη Βαλάκου» ως και την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2024 στις 19:00, σε σκηνοθεσία Ντίνου Ψυχογιού.

Η επιλογή του κειμένου έχει ως βασικό πυρήνα της τη διδαχή μέσα από τα βιώματα ενός ήρωα (no name), γιατί σίγουρα αποτελεί μια φιγούρα που συναντάται παντού και πάντα σε κάθε έκφανση του δημόσιου βίου. Παράλληλα, η επιλογή συνδέεται με το ότι το ίδιο το λογοτέχνημα του Γιάννη Πάσχου, αφορά σε ένα κείμενο με έντονη «θεατρικότητα», που διαθέτει άμεσο λόγο και παραθέτει ιστορίες που έχουν πολλή δράση, τόσο συναισθηματική όσο και πραγματική.

Διαθέτει ωστόσο και πολλά γλαφυρά σημεία, όπως ο εσωτερικός κόσμος που παρουσιάζει ο ήρωας, γεγονός που μπορεί να ξενίζει, αλλά δόθηκε σε ένα ηθοποιό που αναμετρήθηκε επάξια μαζί του επί σκηνής, αέναα, αεικίνητα, όπως συνέβη και στον ίδιο τον συγγραφέα. Και για αυτόν τον λόγο ίσως ο σκηνοθέτης επέλεξε να μεταφέρει το έργο σε έναν μονόλογο, με μόνο πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Μαμιό, για να δείξει την απομόνωση και περιθωριοποίηση του κεντρικού χαρακτήρα από την υπόλοιπη κοινωνία και την κοινωνική κριτική απέναντι στο μαθησιακό του αυτό πρόβλημα, τη δυσλεξία.

Πέρα από το ακαδημαϊκό υπόβαθρο και τις παιδαγωγικές επιστημονικές προσεγγίσεις -άλλωστε δεν ήταν αυτή η σκηνοθετική και συγγραφική προσέγγιση του θεατρικού αυτού εγχειρήματος- δίδεται βάση στην «αφήγηση» μιας ιστορίας που αφορά στην περιθωριοποίηση και τη δυσκολία πολλών ανθρώπων που η κοινωνία τους πιέζει να γίνουν «όπως όλοι οι άλλοι». Ταυτόχρονα μέσω της προσέγγισης αυτής, η δυσλεξία αποτελεί το όχημα για να δοθεί το στίγμα μιας ανθρώπινης προσπάθειας, το ταξίδι, δηλαδή ενός παιδιού προς την ενηλικίωση και την ευτυχία.

Το σκηνικό, σωροί από βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, εγκυκλοπαίδειες, συγγράμματα, χάρτες και πάσης φύσεως φημερίδες, χτίζει σταδιακά ένα φράγμα από λέξεις. Πολύ έξυπνα, σκηνογραφικά, αποτέλεσε το εξωτερικό περιβάλλον του ήρωα, την επιβολή των δασκάλων (γονείς, θείοι, παππούδες, ξαδέρφια και λοιποί συγγενείς), οι οποίοι έχτισαν γύρω από τον ανώνυμο ήρωα ένα «λεκτικό» φράγμα, ένα φράγμα λέξεων, έναν τοίχο που νοιώθει ο κάθε άνθρωπος ο οποίος φέρει τη δυσλεξία, ανάμεσα σε αυτόν και τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ενδιαφέρουσα και η επιλογή του αιωρήματός του σε εκκρεμείς στήλες που αποτελούνται από σελιδοφαγωμένα βιβλία, σαν να προσπαθεί να ξεφύγει από το αδιέξοδό του.

Τελικά ο ήρωας καταφέρνει και ξεφεύγει. Πιο προσαρμοστικός και συμβατός με τα πρότυπα και ανάγκες τις ηλικίας του (έρωτες, έξοδοι και λίγη αλητεία) μαθαίνει να μελετά, σπουδάζει αυτό που αγαπά και αποκαθίσταται επαγγελματικά, κόντρα σε όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις. Ίσως πιο δύσκολα, αλλά πιο ψυχικά ολοκληρωμένα. Όλη αυτή η προσπάθεια του ήρωα μπορεί να γίνει ταυτόχρονα και η αφορμή για να συμπεριλάβει το ίδιο το κείμενο της παράστασης (νοητά), εκτός από τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες και εκείνους που σύμφωνα με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις μπαίνουν στο περιθώριο μια άνισης κοινωνίας όπως: LGBTQ, μετανάστες κ.α.

info

  • Κείμενο: Γιάννης Πάσχος
  • Σκηνοθεσία: Ντίνος Ψυχογιός
  • Παίζει ο Δημήτρης Μαμιός
  • Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Σπετσιώτη
  • Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
  • Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Νίκη Ψυχογιού
  • Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη
  • Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Χατζηευθυμιάδη
  • Βοηθός Σκηνογράφου: Ζωή Κελέση
  • Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας, Νίκη Ηλιοπούλου
  • Τρέιλερ: Σπύρος Κούρκουλας
  • Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
  • Συμπαραγωγή: Ο2Ο ΑΜΚΕ

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα.

Το βιβλίο «Το χρονικό ενός δυσλεκτικού» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Περισπωμένη».

Τιμές εισιτηρίων

  • 15 ευρώ γενική είσοδος
  • 12 ευρώ μαθητικό-Φοιτητικό-Άνω των 65-Ανέργων-ΑμεΑ (με την επίδειξη των αντίστοιχων δικαιολογητικών κατά την είσοδο)

Προπώληση εισιτηρίων καθημερινά από τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, 11:00-14:00 και 18:00-20:00, στο Κέντρο πληροφόρησης επισκεπτών Δήμου Καβάλας (πρώην ΕΟΤ) στην Κεντρική Πλατεία, τηλ: 2510-620566. Ηλεκτρονική προπώληση εδώ.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας 2510 220876 (10:00-14:00).