Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη το νέο θεατρικό έργο της Δανάης Λιοδάκη με τίτλο “Match” -το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει άμεσα από την Κάπα Εκδοτική- στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, μια σκληρή κωμωδία για το τέλος του έρωτα, η οποία προσεγγίζει με χιούμορ και ευαισθησία τις ρομαντικές σχέσεις [διαβάστε εδώ για την παράσταση].
Το έργα πραγματεύεται το έντονο, αλλά υποδόριο κοινωνικό φαινόμενο της techno-sexual εποχής, η οποία εστιάζει στην πληθώρα των ερωτικών επιλογών, μια πληθώρα όμως που τελικά ενισχύει τον έρωτα ή τον οδηγεί στο τέλος του;
Η Νατάσα Θεοδοσίου σκανάρει την πολυδιάστατη παράσταση η οποία διέπεται από σαφείς προβληματισμούς με κωμική ενίοτε διάθεση -άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο σοβαρό από μια καλοστημένη κωμωδία- εστιάζοντας στο αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων στη σύγχρονη εποχή και στην επιβολή της techno-sexual εποχής.
Επιβολή και έρωτας, ένα σχήμα οξύμωρο, αυτοκαταστροφικό, με την ελπίδα σωτηρίας να εντοπίζεται στην αποδόμηση της λέξης art(ificial)…
Γράφει η Νατάσα Θεοδοσίου
ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και “Match”: Θεατρική πρώτη στον έρωτα της techno-sexual εποχής.
Το matchmaking (συνοικέσιο-αναζήτηση του έρωτα) που αποτελεί μια πρακτική που έχει ρίζες αιώνων, επιστρέφει δυναμικά στην εποχή των dating apps, χάρη σε νέες εφαρμογές που συνδυάζουν την κοινωνική διάδραση με την τεχνολογία. Ορμώμενη από το παγκόσμιο φαινόμενο των ηλεκτρονικών εφαρμογών γνωριμιών, με βιωματικό υπόβαθρο ως κοινωνική συνθήκη, η γνώριμη και δημιουργικά συνδεδεμένη με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας (Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος, «Αυτές που δεν προλάβατε») σκηνοθέτης, Δανάη Λιοδάκη και η multi-talented καλλιτεχνική ομάδα του “Match” μεταφέρουν, μέσα σε έξι παραστάσεις, αρχής γενομένης από την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2024, τη νέα κοινωνική συνθήκη των dating apps, με αφορμή το αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων στη σύγχρονη εποχή.
Η σκηνοθετική ματιά μάς κάνει κοινωνούς με πολύ σύγχρονο και πολυδιάστατο καλλιτεχνικά τρόπο (κινησιολογία, ερμηνεία, μουσική) στο πολυσυζητημένο φαινόμενο της techno-sexual εποχής, η οποία εστιάζει στην πληθώρα των ερωτικών επιλογών, σε μια «πειραγμένη» κωμωδία. Σε μια εποχή όπου έχουμε μια φαινομενική προσβασιμότητα σε άφθονες επιλογές και μια ευκολία επικοινωνίας που μας δίνει μία ψευδή αίσθηση ελέγχου των ερωτικών καταστάσεων και συνθηκών.
Αυτό όμως, που επί της ουσίας «ψέγεται» είναι το γεγονός ότι τα ποσοτικά χαρακτηριστικά ναι μεν ενισχύουν τον ρυθμό των συναισθηματικών προσδοκιών, ευτελίζοντας, όμως, στην πράξη τα ποιοτικά στοιχεία της συναισθηματικής επαφής. Όσο περισσότερες επιλογές έχουμε τόσο περισσότερες είναι οι συναισθηματικές προσδοκίες και τόσο χαμηλότερη τελικά η ποιότητα της συναισθηματικής επαφής. Η ψευδαίσθηση των απεριόριστων δυνητικών συντρόφων μάς βυθίζει σε μια άβυσσο, που μοιάζει ατελείωτη. Με άλλα λόγια, νιώθουμε παγιδευμένοι σε έναν φαύλο κύκλο πρώτων ραντεβού, που δεν καταλήγουν πουθενά.
Εκεί έρχεται η δημιουργική φαντασία (δημιουργία dating app) των τριών ηρώων του έργου και κυρίως η ρομαντική διάθεση της πρωταγωνίστριας Ελ, μια ηρωίδας που «πεθαίνει» ως μια σύγχρονη Ιουλίετα με πιο σύγχρονα όπλα, την κοινωνική κατακραυγή σε ένα δυστοπικό περιβάλλον. Ένα δυναμικό υποκριτικό τρίπτυχο (Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Αντώνης Χρήστου) το οποίο εστιάζει περισσότερο στη συμπεριφορά και στην πραγματικότητα της πράξης, χρησιμοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των τριών ηθοποιών (κίνηση, ερμηνεία, φωνή, σωματοδομή).
Στην καρδιά αυτής της προσέγγισης βρέθηκε η δράση, αφού κάθε ανταπόκριση πάνω στη σκηνή είναι αποτέλεσμα μιας πραγματικής επικοινωνίας μεταξύ των ηθοποιών, μιας δράσης που φέρνει αντίδραση σε εξωγενές επίπεδο, με έντονα ρεαλιστικά στοιχεία (άλλωστε ο ήρωας δυνητικά είναι ο καθένας από εμάς και τα πάθη του είναι παθήματα όλων).
Ενδιαφέρουσα και η «συνδιαλλαγή» με επίκαιρα ζητήματα, όπως η τεχνιτή νοημοσύνη, καθώς στην ερώτηση σχετικά με το αν θα πετύχουν οι νέες εφαρμογές ή θα εκσυγχρονιστούν οι υφιστάμενες, πολλοί επαγγελματίες προξενητές επισημαίνουν ότι παρά τις καινοτομίες η επιτυχία του matchmaking εξαρτάται από τη βαθιά γνώση του ατόμου, κάτι που η AI ίσως να μην μπορεί να παρέχει πλήρως…
Και βλέπουμε στο “Match” της Δανάης Λιοδάκη την πλήρη αδυναμία και αποτυχία του εγχειρήματος αυτού. Την επιβαλλόμενη προσπάθεια των matchmakers του σήμερα να προσαρμοστούν στις σύγχρονες απαιτήσεις μέσω τεχνολογικών εργαλείων. Η επιβολή της techno-sexual εποχής… Τουλάχιστον μέσα από την προοπτική που art(ificial) δόθηκε μέσα από το εν λόγω εγχείρημα των συντελεστών.
Καλλιτεχνικά επιτυχημένο και συναισθηματικά αποδομημένο… Και για τους πιο ρομαντικούς (όπως εγώ) νικητήριο της πιο old school προσέγγισης στον έρωτα και στην τέχνη…
Ωστόσο, μπορούμε να πούμε ότι όσο και αν ο έρωτας αλλάζει διόδους και σκηνικά στα χρόνια των dating app, φαίνεται ότι πάντα λαμβάνει υπόψη του τις εκάστοτε κοινωνικές σταθερές και προσομοιάζει στην κοινωνία, παραμένοντας ένας άλλοτε προσωπικός και άλλοτε κοινωνικός αγώνας σε μια αιώνια πάλη και των δύο αυτών συνθηκών.
Και το ταξίδι αυτό της «πάλης» του έρωτα ξεκινά από την Καβάλα σε μια ιδιαίτερα δημιουργική και αρμονική σύμπραξη των ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Projektor ΑΜΚΕ, B.p.m. cultural group και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.