Μόλις ανοίγει η βαριά σιδερένια πόρτα, η μυρωδιά γλιστράει από το στενό άνοιγμα. Ποτισμένοι από τα φύλλα καπνού που μπήκαν και βγήκαν από αυτή την αποθήκη, οι χοντροί πέτρινοι τοίχοι προσφέρουν ακόμη δροσιά και προστασία από το εξωτερικό περιβάλλον.
Ανεβαίνοντας τις σκάλες, τα πάντα είναι καλυμμένα με σκόνη, αλλά μπορείς ακόμη να παρατηρήσεις τα ξύλινα κουτιά, τα ογκώδη μηχανήματα, τα σκαμνάκια των εργατών και τα ξασπρισμένα σημεία στο πάτωμα όπου στέκονταν για ώρες. Εδώ και 39 χρόνια, ο χώρος είναι άδειος.
Η μεγάλη τετραώροφη καπναποθήκη των 6.000 τ.μ. στην καρδιά του αστικού ιστού, στη συμβολή των οδών Φιλίππου και Δαγκλή, βρίσκεται σε αχρησία, όπως και πολλές άλλες καπναποθήκες, διάσπαρτες σε όλο το κέντρο. Ενθυμήματα της πλούσιας οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας της, οι περισσότερες καπναποθήκες της Καβάλας μαρτυρούν σήμερα το ακριβώς αντίθετο: Μια εικόνα παρακμής και εγκατάλειψης, την απουσία κίνησης και ζωής.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και η Λίνα Καπετάνιου παρουσιάζουν σε ένα εκτενές αφιέρωμα την καπνική κληρονομιά της Καβάλας, εστιάζοντας κυρίως στις δεκάδες καπναποθήκες, κουφάρια, πλέον, μιας άλλης εποχής όπου δέσποζαν ως οικόσημο ακμής, εμπορίου και κοσμοπολίτης ατμόσφαιρας, για να φτάσουν σήμερα να βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στη λήθη και στην αδιαφορία, στη γραφειοκρατία και στην επενδυτική λειψυδρία…