Οι «Γυναίκες στα χιόνια», το εμβληματικό έργο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, ανέβηκαν πολλάκις και μάλιστα σχεδόν όλες πλήρεις θεατών στο Kouinta Pocket Theatre στην Καβάλα. Ένα έργο τραχύ, όπως η καθημερινότητα των ανθρώπων και συνάμα με απάτητη υφή, όπως το καθαρό χιόνι, αλλά και τα συναισθήματα.
Ένα από τα μεγάλα «στοιχήματα» του Θεάτρου είναι η εγγύτητα… Με την πραγματικότητα, με τις ανάγκες -κοινωνικές και μη- του κόσμου, με την αγωγή ψυχής και εν τέλει με το ίδιο το κοινό. Και εδώ ο «στόχος» επετεύχθη.
Το κείμενο των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη έχει ακριβώς αυτόν τον προσανατολισμό. Είναι αμιγώς ανθρωποκεντρικό με κλίση στην καθημερινότητα, την οποία την αποδίδει ατόφια και με… λογοτεχνική σαφήνεια, προσδίδοντας αριστοτεχνικά στις συγκυρίες μια ποιητική αδεία, εύληπτη με το πρώτο άκουσμα, αλλά όχι πρόχειρη.
Αυτή η δυναμική περνάει από το εξαιρετικά στημένο σκηνοθετικό γρανάζι της Ναταλίας-Άννας Βασιλέκα, η οποία χωρίς υπερβολές εκμεταλλεύεται κάθε πτυχή του χώρου -ο οποίος συμπληρώνεται αβίαστα από τα κοστούμια του Νίκου Νατσούλη και τον φωτισμό του Σαράντου Ζουρντού– για να αποδώσει με κινηματογραφική ευκρίνεια τις ιστορίες των ηθοποιών-ηρωίδων, με τις έξι γυναίκες να δίνουν την αίσθηση ότι έχουν βιώσει οι ίδιες τις ιστορίες που θεατρικοποιήθηκαν, είναι πλήρως ταυτισμένες με τον ρόλο τους και μεταβαίνουν με ευκολία από το παράλληλο σύμπαν του κειμένου στην πραγματικότητα που αντιπροσωπεύει.
Το σκηνικό της Μιχαήλας Πλιαπλιά και κυρίως ο τρόπος, η ταχύτητα και η… διακριτικότητα με την οποία άλλαζαν το σκηνικό οι ίδιες οι ηθοποιοί, ήταν ένα ακόμη καλοδουλεμένο, ευφάνταστο και κυρίως πρακτικό γρανάζι το οποίο έκανε την παράσταση να κυλάει ευλαβικά, με τον καταλύτη του χιούμορ -χωρίς υπερβολές και «εκβιασμούς»– να δίνει στο έργο την ταχύτητα που του αρμόζει.
Και επειδή μιλήσαμε για θεατρική εγγύτητα, ο χώρος του Kouinta Pocket Theatre εξυπηρετεί… καθ` έξη αυτόν τον σκοπό. Το κοινό γίνεται ένα με τη σκηνή πριν καν ξεκινήσει μια παράσταση, πόσο μάλλον όταν αυτή απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο προς το κοινό είτε νοηματικά είτε σκηνοθετικά. Άλλωστε η ζεστασιά ενός θεάτρου ταυτίζεται απόλυτα με τη ρήση του Γουίλιαμ Σαίξπηρ ότι «ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή», πόσο μάλλον ότι μια τέτοια σκηνή φτιάχτηκε σε μια πόλη από ανθρώπους που αγαπάνε το Θέατρο, σε μια γωνιά μιας πόλης που αγαπάει το Θέατρο…
*Κείμενο-Φωτογραφία: Θανάσης Σοφιανός/KAVALAPOST
Συντελεστές
- Κείμενο: Αντώνης και Κωνσταντίνος Κούφαλης
- Σκηνοθεσία-Μουσική επιλογή: Ναταλία-Άννα Βασιλέκα
- Σκηνικά: Μιχαήλα Πλιαπλιά
- Κοστούμια: Νίκος Νατσούλης
- Φωτισμοί: Σαράντος Ζουρντός
- Φωτογραφίες: Μαρία Τσακίρη
- Βίντεο: Microfilming
- Ηθοποιοί: Ναταλία-Άννα Βασιλέκα, Στεφανία Καραμανώλη, Λαμπρινή Μίγγου, Έλενα Μόμτσου, Νατάσα Σταύρακα, Βίκυ Φανέλη
- Παραγωγή: Kouinta Theatre Productions