Άλκηστις Πρωτοψάλτη και Σταύρος Ξαρχάκος, μαζί. Σε μια «Συνάντηση» υψηλών προδιαγραφών και απαιτήσεων που «οργώνει» φέτος το καλοκαίρι την Ελλάδα μέσα από μια περιοδεία που έχει για «οδηγό» μερικά από τα πλέον αγαπημένα ελληνικά τραγούδια των τελευταίων δεκαετιών και «όχημα» τις άρτιες ενορχηστρώσεις που διευθύνει επί σκηνής ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και μία από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές που, με τις ερμηνείες της, έχει «στοιχειώσει» τα όνειρά μας…
Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, λίγες μέρες προτού βρεθεί μετά από χρόνια στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου των Φιλίππων (το πρώτο «πέρασμά» της από εκεί, το 1993, με τη μουσική παράσταση «Ανθρώπων έργα» του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου είχε αφήσει… εποχή) για να «συναντηθεί» με τον Σταύρο Ξαρχάκο στο πλαίσιο του 60ού Φεστιβάλ Φιλίππων, μίλησε στο KAVALA POST.
Πρώτη φορά μαζί… Τι συναισθήματα σάς «γεννά» αυτή η Συνάντηση;
Υπέροχα συναισθήματα, ταιριάζουμε σε όλα… Είναι μια «Συνάντηση» καρδιάς με εξαιρετική χημεία!
Πείτε μας, κ. Πρωτοψάλτη, πώς προέκυψε η «Συνάντησή» σας με τον Σταύρο Ξαρχάκο;
Ο Σταύρος Ξαρχάκος είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες σύγχρονους συνθέτες. Έχει γράψει υπέροχα τραγούδια, μουσικές για ταινίες, για το θέατρο, κλασική μουσική και μελωδίες που έντυσαν και ντύνουν τη ζωή μας. Ξαναβρεθήκαμε το 2016, στη μεγάλη συναυλία για το «Όλοι μαζί μπορούμε» στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ήταν συγκλονιστικός! Εκεί άναψε η σπίθα. Αυτό που νιώθω από αυτήν την συνεργασία είναι χαρά, δημιουργία και ευτυχία. Είναι η μαγεία που προσφέρει απλόχερα η μουσική όταν δυο άνθρωποι που τους ενώνει το τραγούδι αποφασίζουν να γίνουν ένα… Το πιο μαγικό, το πιο ουσιαστικό αυτής της συνεργασίας είναι ότι ξαναέγινα «μαθήτρια». Είναι εξαιρετικός ο τρόπος της σκέψης του πάνω στην ερμηνεία και τόσο σύγχρονη η ενορχήστρωση των τραγουδιών που με ξαφνιάζει υπέροχα. Είμαι ευτυχισμένη που τον ξανασυνάντησα.
Μετά από τόσα χρόνια μεγάλης καριέρας, πώς αισθάνεστε όταν ανεβαίνετε στη σκηνή;
Αισθάνομαι την ίδια συγκίνηση, την ίδια αγωνία και χαρά… Η σκηνή είναι ο χώρος μου, τα όνειρά μου, η εξέλιξή μου, εκεί επικοινωνώ και κοινωνώ με τον κόσμο.
Tην άνοιξη δώσατε μια συναυλία στην Κένυα για τη στήριξη των παιδιών του Ιδρύματος Sophia. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας δυο λόγια γι’ αυτήν τη συναυλία;
Ήταν ένα συγκλονιστικό ταξίδι. Θα σας μεταφέρω ένα κείμενο που έγραψα μετά την εμπειρία αυτής της συνάντησης με τα παιδιά του ορφανοτροφείου, ένα μεσημέρι στο Νyeri (ένα χωριό 4 ώρες μακριά από το Nairobi) στη βεράντα ενός παλιού εγγλέζικου ξενοδοχείου: Στο Ίδρυμα Sophia για τα παιδιά είμαι κοντά και το στηρίζω πολλά χρόνια γιατι επιτελεί ένα έργο μοναδικό στην Κένυα αλλά και στην Κύπρο. Φροντίζει παιδικές ψυχές. Η υπόσχεσή μου πραγματοποιήθηκε. Η γιορτή αγάπης έγινε. Γιατί πρέπει να κάνεις το «καλό». Είναι για μένα στάση ζωής όσο «μακριά» κι αν είναι. Γιατί υπάρχουν παιδιά πεταμένα, παιδιά με Aids, κακοποιημένα, ορφανά, παιδιά από φυλακές, χωρίς ταυτότητα, παιδιά που θάφτηκαν ζωντανά και πέρασαν από τον θάνατο ξυστά και σώθηκαν, στην κυριολεξία… αναστήθηκαν! Γιατί ο εθελοντισμός είναι ύψιστη προσφορά στον άνθρωπο!
Άραγε, τι άλλο ονειρεύεται μια ερμηνεύτρια «φτασμένη» όπως εσείς, «χορτασμένη» από επιτυχίες και αναγνώριση, με μια τόσο πλούσια καλλιτεχνική πορεία;
Να ξαναδώ την Ελλάδα στο βάθρο όπου ανήκει…