Ενάμιση περίπου χρόνο μετά την πρώτη του εμφάνιση στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου που είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις, ο Παναγιώτης Μάργαρης επιστρέφει στην Καβάλα, αυτήν τη φορά για ένα ρεσιτάλ κιθάρας που θα «συγκεράσει» ακούσματα που θα ξεκινούν από το κλασικό ροκ (Queen, The Beatles, Aerosmith, The Eagles), θα περνάνε από τους κλασικούς (Eric Satie, Antonio Vivaldi) στους «νέο-κλασικούς» συνθέτες (Ennio Morricone, Nino Rota), θα κάνουν «στάση» στο Tango (Carlos Gardel, Astor Piazzolla) και θα καταλήγουν στους μεγάλους Έλληνες μουσουργούς (Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη και άλλους, νεότερους).
Λίγες μέρες πριν τη συναυλία του Παναγιώτη Μάργαρη που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018, στις 21:00, στο θέατρο της πόλης υπό τη «σκέπη» του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, ο «μάγος της κιθάρας», όπως τον αποκαλούν, μίλησε στο KAVALA POST.
Την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου το κοινό της Καβάλας θα έχει για μια ακόμη φορά την ευκαιρία να σας απολαύσει στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου. Πείτε μας για την παράσταση αυτή.
Είμαι πολύ ευτυχής που θα εμφανιστώ ξανά στην Καβάλα. Είναι μια πολύ όμορφη πόλη με ξεχωριστούς ανθρώπους και υψηλό πολιτισμικό επίπεδο. Θα παρουσιάσω ένα ιδιαίτερο ρεσιτάλ κιθάρας με τίτλο «Από τους Queen στον Μάνο Χατζιδάκι». Θα παίξω κομμάτια από τη δισκογραφία μου, τραγούδια και μουσικές που αγαπώ. Στη συγκεκριμένη παράσταση θα συμμετέχει και ένας δικός σας άνθρωπος, ο Καβαλιώτης κιθαριστής Στράτος Εμμανουηλίδης. Είναι μαθητής μου στην κιθάρα και θεωρώ ότι στο μέλλον έχει να προσφέρει πολλά στη μουσική. Είναι ένα ξεχωριστό και ταλαντούχο παιδί με σπουδαίο ήθος και με πολλά όνειρα.
Και μιας και μιλάμε για νέα ταλέντα στη μουσική, εσείς, κ. Μάργαρη, σε ποια ηλικία καταλάβατε ότι έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με την κιθάρα;
Γύρω στα 18 μου. Ήταν ένα κομβικό σημείο για μένα, διότι τελειώνοντας το σχολείο κατάλαβα ότι θέλω να γίνω μουσικός. Έχοντας πια περισσότερο χρόνο για μελέτη, άρχισα να βελτιώνομαι με γοργούς ρυθμούς και να ανακαλύπτω τη μοναδική μαγεία της κλασικής κιθάρας. Όσο περισσότερο μελετούσα τόσο άνοιγαν διάπλατα μπροστά μου ορίζοντες και επιθυμίες να φτάσω ψηλά σε τεχνικό αλλά και σε καλλιτεχνικό επίπεδo.
Είναι γνωστό ότι παίζετε ακόμα με την κιθάρα που σας αγόρασε ο πατέρας σας, μια José Ramirez 1A του 1977… Τι σημαίνει αυτή η κιθάρα για εσάς;
Σε όσες συναυλίες εμφανίζομαι χωρίς μικροφωνική ενίσχυση, παίζω πάντα με τη αυτήν την κιθάρα. Το συγκεκριμένο μουσικό όργανο είναι πια… μέρος του εαυτού μου! Με τη José Ramirez έχω πραγματοποιήσει εκατοντάδες συναυλίες, έχω ηχογραφήσει όλες τις δισκογραφικές μου δουλειές και αποτελεί για εμένα, πλέον, σχέση ζωής. Είναι μια υπέροχη κιθάρα η οποία συνδυάζει την ισπανική κουλτούρα με την κλασική μουσική και με βγάζει πάντα ασπροπρόσωπο.
Αν σας ζητούσα να μου δώσετε τον δικό σας ορισμό για την μουσική. Ποιος θα ήταν αυτός;
Η μουσική είναι για μένα πάθος, έρωτας, αγάπη και ομορφιά. Είμαι σίγουρος ότι χωρίς αυτήν, ο κόσμος θα ήταν πολύ διαφορετικός και σίγουρα αφόρητος. Συμβουλεύω όλους τους ανθρώπους να εντάξουν σε καθημερινή βάση στη ζωή τους, την ακρόαση καλής μουσικής. Δεν υπάρχει πιο ισχυρό φάρμακο για την ψυχή και το μυαλό από τη μουσική.
Σας αποκαλούν «μάγο» της κιθάρας; Αυτό σας αγχώνει για τα μελλοντικά επαγγελματικά σας βήματα;
Όχι, δεν με αγχώνει καθόλου. Αντίθετα με κολακεύει και φυσικά μου δίνει κουράγιο και δύναμη, ώστε να συνεχίσω ακόμα πιο παθιασμένα να διαδίδω αυτό το μοναδικά υπέροχο όργανο στο ευρύ κοινό μέσω των συναυλιών μου και της δισκογραφίας μου.
Πώς μπορεί να λειτουργήσει η μουσική στη σημερινή εποχή; Εννοώ στην εποχή της κρίσης…
Η μουσική στην εποχή της οικονομικής κρίσης και της παρακμής που περνά αυτή η χώρα, λειτουργεί λυτρωτικά. Είναι ουσιαστικά το πιο ισχυρό αντικαταθλιπτικό φάρμακο. Θεωρώ ότι χωρίς τις τέχνες γενικότερα, οι άνθρωποι δεν θα άντεχαν την αγχωτική καθημερινότητα και θα είχαν πολύ σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Η μουσική μάς κρατά κοντά στην ψυχή μας και μας γεμίζει με φως και ελπίδα.
Ο κόσμος ειδικά σήμερα, έχει ανάγκη την μουσική, το τραγούδι και γενικότερα την τέχνη ή είναι πιο σημαντική η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι;
Η σκληρή πραγματικότητα είναι γεγονός. Όλοι μας, όπως σωστά λέτε, έχουμε επηρεαστεί και έχουμε αλλάξει αναγκαστικά τον τρόπο ζωής μας. Το παρήγορο είναι ότι οι μικρές μουσικές σκηνές, οι συναυλιακοί χώροι και τα θέατρα, γεμίζουν καθημερινά από ανθρώπους οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο αντιδρούν στις δυσκολίες της πιεστικής και δυσάρεστης ατμόσφαιρας στην οποία είναι αναγκασμένοι πια να ζουν. Το τραγούδι και η μουσική όπως προανέφερα, αποτελούν «βάλσαμο» για τις ψυχές των ανθρώπων.
Κύριε Μάργαρη, αξίζει ή άξιζε τελικά τον κόπο η ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Πολύ! Σε τέτοιον βαθμό όπου είναι πια κομμάτι το εαυτού μου. Η κιθάρα και γενικότερα η μουσική μού έχουν προσφέρει αμέτρητες χαρές και συγκινήσεις και αισθάνομαι ιδιαίτερα ευλογημένος που ασχολούμαι επαγγελματικά με αυτό το οποίο λατρεύω.