Το πρώτο πράγμα που σου μαθαίνουν στο σχολείο είναι ότι όταν βλέπεις σκιά και πινακίδα για στάθμευση ΑμεΑ προτεραιότητα έχει η σκιά. Λάθος; Μα πως; Άλλο βλέπω εγώ στη φωτογραφία από το Περιγιάλι Καβάλας. Κι επίσης βλέπω έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα να αγωνίζεται να μπει στο αυτοκίνητο μέσα στον ήλιο, στη μέση του δρόμου. Το σύντομο επιμύθιο από αυτή τη μικρή ιστορία, είναι ένα: Δε φταίνε τα μνημόνια. Φταίει που επιλέγουμε τη «σκιά» σε όλα… Στην ανθρωπιά, στην κοινωνική ευαισθησία, στους βασικούς κανόνες ηθικής… Και είτε το παραδεχτούμε είτε όχι είμαστε ζώα ως λαός που χωρίς τιμωρία, δεν τηρούμε...
Μπορεί να μαλλιάζει η γλώσσα σου για το αυτονόητο, μπορεί τα πρόστιμα να πέφτουν βροχή, όμως η σωτηρία του… αυτονόητου, είναι τελικά πολύ μεγάλο πράγμα… Αλλά φαίνεται ότι όταν κάτι γίνεται κατά κόρον, παύει να είναι αυτονόητο. Απτό παράδειγμα η εν λόγω φωτογραφία που απεικονίζει τη ράμπα για ΑμεΑ μπροστά από το δημαρχείο της Καβάλας και το δίκυκλο μπροστά από αυτήν. Και η Τροχαία έκανε τη δουλειά της και ήταν εκεί, αλλά πόσες Τροχαίες χρειάζονται για το αυτονόητο;