Ο πλανήτης «ματώνει» μέρα με τη μέρα από τη συμπεριφορά του ανθρώπου και τις αυθαίρετες παρεμβάσεις του, με τον Καβαλιώτη εικαστικό και φοιτητή του Μεταπτυχιακού Προγράμματος της Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Λευτέρη Φασουλά αυτές τις πληγές να τις εικονοποιεί εικαστικά και τις κάνεις πιο εύληπτες, «ματώνοντας» τα βράχια στη χερσόνησο της Παναγίας, μέσα από μια εικαστική εγκατάσταση γεμάτη προβληματισμούς.
Πρόκειται για μια εφήμερη εγκατάσταση κλίμακας 7m x 3m τοποθετημένη στη βραχώδη παραθαλάσσια περιοχή της παλιάς πόλης στην Καβάλα, μια περιοχή όπου η διάβρωση των βράχων δημιουργεί ενδιαφέρουσες γλυπτικές φόρμες. Σε μια ρωγμή τεσσάρων μέτρων ανάμεσα σε δύο βράχους, δημιουργείται εγκατάσταση με μαλακά υλικά (σφουγγάρι και ύφασμα), δίνοντας την εντύπωση ότι οι δύο βράχοι συγκλίνουν και το υλικό πιέζεται και εξέρχεται. Το ίδιο το τοπίο ενσωματώνεται στο έργο, καθώς οι βράχοι λειτουργούν αντιθετικά σε σχέση με τη φόρμα και το χρώμα του έργου, παραπέμποντας σε έννοιες όπως η πίεση και η πληγή.
Ένα «σχόλιο» για τη συμπεριφορά του ανθρώπου στο περιβάλλον και την αυθαίρετη πίεση-βία που ασκεί στον πλανήτη, καθώς και την ευθραυστότητα που χαρακτηρίζει τους κανόνες και τα φαινόμενα της Φύσης, μια σχέση σε μια ισορροπία στα άκρα.
Με ενδιαφέρον κυρίως στην έννοια της πίεσης και την ισορροπία των υλικών μέσα στην ετερογένειά τους, αποτυπώνονται σχέσεις άβολες και αντιφατικές. Τα υλικά που πιέζονται δημιουργούν εικόνες ευθραυστότητας και φθαρτότητας. Το χρώμα που κυριαρχεί είναι ένα μονοχρωματικό κόκκινο, ένα εσωτερικό κόκκινο πιο σκοτεινό.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Λευτέρης Φασουλάς θέτει καίρια κοινωνικά και περιβαλλοντικά ερωτήματα και προβληματισμούς με το έργο του, καθώς στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Προγράμματος της Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων «Δημόσιος χώρος και τέχνη», εκπόνησε το 2021 μια εργασία με τίτλο “Netbridge” η οποία εκφράζονταν μέσα από μία «εγκατάσταση» [installation] στην πεσμένη γέφυρα, κάτω από το παλιό Νοσοκομείο της Καβάλας [δείτε εδώ το project].