Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Λίγες ημέρες πριν τις Αμερικάνικες εκλογές, η ΕΡΤ είχε προβάλει ένα ρεπορτάζ με τους Έλληνες που ζουν στην Αστόρια και με το ενδιαφέρον του να εστιάζεται στις «προτιμήσεις» των συμπατριωτών μας σε σχέση με τις υποψηφιότητες για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Πριν από το «ζητούμενο» του ρεπορτάζ (που εξ αρχής είχε επικεντρωθεί στις δημόσιες προβλέψεις και τις «ανοιχτές εκμυστηρεύσεις»), εκείνο που φάνηκε να «κερδίζει» τις εντυπώσεις και να προϊδεάζει για το «αποτέλεσμα», ήταν το… στυλ και η αισθητική των πρωταγωνιστών!
Ολοφάνερο πως, μετά από τη θέαση της ενδυματολογικής κακογουστιάς και την ακοή του γλωσσικού μπουρδουκλώματος, το «δείγμα της Αστόρια» θα ανακήρυσσε νικητή τον Τραμπ. Απλά, η ετυμηγορία των Ελλήνων μεταναστών (ναι, των μεταναστών!), ήρθε να επιβεβαιώσει τα εκ του γούστου προβλεπόμενα. Ο θρίαμβος της ασχήμιας είχε καταγραφεί!
Να ξεκαθαρίσω: ποτέ δεν έτρεφα ιδιαίτερη εκτίμηση για το είδος αυτό του «ελληνισμού»! Μου προξενούσε ναυτία η αφόρητη νοσταλγία με την οποία «επένδυε» την «αγάπη του προς την πατρίδα», μου φαινόταν υπερβολική έως ύποπτη η «εθνική του περηφάνια», μου γύριζε τα άντερα η ελληνοαμερικάνικη ξιπασιά και η γονιμοποιημένη υπεροψία που εξέπεμπαν οι εκπρόσωποί του. Κατά κανόνα οι… επίσημοι!
Απότοκα πνευματικής και πολιτιστικής αλλοτρίωσης; Προφανώς. Ο καθένας από εμάς (και πρώτος εγώ που τους μέμφομαι), αν το έφερνε έτσι η ζωή και μεγαλώναμε στο… Αμέρικα, στα ίδια θα ήμασταν και τα ίδια χούγια θα κουβαλάγαμε. Καθ’ ότι, «δεν γεννιέσαι, γίνεσαι»! Όπως και να έχει, στην Αστόρια η σουργελοποίηση του «ελληνισμού» είναι πιο εμφανής από παντού. Και διάχυτη σε κάθε του έκφραση. Επίσημη και μη.
Αυτά σκεπτόμενος, θυμήθηκα εκείνο (το πέρα για πέρα… επικό) που συνέβη όταν στο υπουργείο Πολιτισμού ήταν ο Γερουλάνος. Τότε, είχε «καταφθάσει» μία πρόταση από ομάδα ευκατάστατων οικονομικά ελληνοαμερικανών, που ζητούσε από το κράτος να τους παραχωρηθεί μια μεγάλη έκταση σε βουνό της Βόρειας Ελλάδας που να «βλέπει» προς… Σκόπια μεριά! Προς τι και για τι; Απολαύστε το, έτσι όπως το παρουσίαζαν εκείνη τη εποχή οι (νεο-αφυπνισμένοι) ελληναράδες του διαδικτύου:
Ζητούν να τους παραχωρηθεί ο χώρος προκειμένου να λαξευτεί πάνω στο βουνό η προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έτσι ώστε να την παρατηρούν από χιλιόμετρα οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ και να τους θυμίζει την ελληνικότητα της Μακεδονίας… Αυτό είναι κάτι που στη χώρα μας δεν έχει ξαναγίνει (το «ευτυχώς» εξυπακούεται)… Δεν ζητείται χώρος για να στηθεί ένα άγαλμα τεραστίων διαστάσεων, αλλά μια ολόκληρη πλαγιά βουνού, πάνω στην οποία θα σκαφτεί και θα λαξευτεί το πρόσωπο του Μακεδόνα στρατηλάτη που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην Ιστορία. Εννοείται πως το ποσό για μια τέτοια κίνηση είναι υπέρογκο, αλλά οι Ελληνοαμερικανοί δηλώνουν έτοιμοι να πληρώσουν το κόστος, όποιο κι αν είναι αυτό…
Το γνωρίζω, είναι υπερβολή μία τέτοια πρόταση να «χαρακτηρίζει» και να «παίρνει σβάρνα» όλους τους Έλληνες που ζουν, σπουδάζουν και εργάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι όμως ενδεικτική μιας νοοτροπίας που έχει ριζώσει για τα καλά στο «έδαφος του εθνικού μεγαλείου». Αυτό που φροντίζουν να «ποτίζουν» συνεχώς οι επιτήδειοι της διασποράς. Ψηφίζουν δεν ψηφίζουν… Τραμπ!