Του Θανάση Σοφιανού
Ωραία η εκδήλωση «Τρέξε με τον σκύλο σου». Ακόμα κι δεν ήταν ωραία για κάποιους, ήταν μια καλή αφορμή να μαζευτεί κόσμος στο Φάληρο, το οποίο έχει «πεθάνει» εδώ και χρόνια. Και πολλά τα μηνύματα της νέας δράσης… Και πολλοί οι προβληματισμοί και οι συνειρμοί… Μερικοί μού ήρθαν σχεδόν μηχανικά.
Υπάρχουν άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται «φιλόζωοι» επειδή διατηρούν δύο και τρία ζώα. Είναι όμως στα αλήθεια; Πολλές φορές δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω με αυτά που βλέπω ή μου διηγούνται. Ίσως γιατί η λέξη «φιλόζωος» για μένα περιέχει ένα νόημα τέτοιο, που δεν μπορεί να ταιριάξει με τη συμπεριφορά που έχουν τέτοιοι άνθρωποι προς τα ζώα.
Για παράδειγμα, πιστεύω πως όταν βλέπεις ένα σκυλί και το συμπαθείς, θα σου σταθεί αδιάφορο το πόσο κιλά θα γίνει, αν είναι μαύρο, ρατσάτο και αν γνωρίζει από βασική υπακοή ή αν κάνει την ανάγκη του έξω. Τότε δε θα περιμένεις να δεις και άλλα για να συγκρίνεις και να πάρεις το καλύτερο.
Επίσης, είναι απόλυτα φυσιολογικό να θεωρείς τα σκυλιά σου κανονικά μέλη της οικογένειας και να τα έχεις μέσα στο σπίτι. Και όχι μόνο γιατί το επιβάλλει ο νόμος, αλλά γιατί τα σκυλιά κρυώνουν και ζεσταίνονται όπως οι άνθρωποι, έχουν ανάγκη την ανθρώπινη παρουσία και συντροφιά, το χάδι και την επαφή. Όπως ακριβώς τα έχουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Δεν μπορούν, λοιπόν, να ζουν μόνιμα σε ένα κήπο, μια αυλή, μια ταράτσα ή σε ένα μπαλκόνι με τη δικαιολογία πως θα λερώσουν το σπίτι ή επειδή «είναι απλά σκύλοι και δεν έχουν ανάγκη». Ούτε να είναι μονίμως δεμένα. Και όταν μου μιλούν για εκπαίδευση, διατηρώ τις επιφυλάξεις μου… Ειδικά όταν μου λένε ότι έκαναν στο σκύλο τους «θετική εκπαίδευση» που περιελάμβανε πνίχτη, ηλεκτρικό κολάρο, φωνές, απότομα τραβήγματα του λουριού, σκαμπίλια στη μουσούδα, κλωτσιές, εκφοβισμό με σκούπες και στειλιάρια…
Πιστεύω ακόμα ότι είναι ανοησία να έχεις ζώα και να μην τους φοράς αμπούλα, αντιπαρασιτικό κολάρο, να μην τους κάνεις εμβόλια και ετήσιες εξετάσεις για καλαζαάρ και ερλίχεια και να τους δίνεις να τρώνε κόκαλα ή ξηρά τροφή τελευταίας ποιότητας και ανθρώπινο φαγητό.
Ανοησία επίσης θεωρώ να μην τα στειρώνεις, αλλά να ονειρεύεσαι να τα ζευγαρώσεις, γιατί όπως λες «εγώ θα βρω να τα δώσω». Τα αποτελέσματα τέτοιων συμπεριφορών, δυστυχώς, τα βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους…
Επίσης, θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα σε ανθρώπους που μαζεύουν πολλά περισσότερα ζώα από όσα μπορούν να συντηρήσουν και που δεν έχουν τη δυνατότητα να τους προσφέρουν εξετάσεις, θεραπείες, ούτε καν εμβόλια.
Στην Ελλάδα οι περισσότεροι θεωρούμε ότι η κατοχή ενός σκύλου σημαίνει αυτόματα και γνώση για ό, τι περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Ίσως πάλι έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε σωστές, παλιές και ξεπερασμένες αντιλήψεις που το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι οι άνθρωποι πολλές φορές είμαστε χειρότεροι από τα ζώα.