Τοπική Αυτοδιοίκηση: Αυτοοργάνωση και ψαροτούφεκο

Αν δεν «πατήσει πόδι» η Δημοτική Αρχή για την Καλαμίτσα, η δήμαρχος θα χάσει μια μοναδική ευκαιρία να αφήσει παρακαταθήκη στους Καβαλιώτες κάτι αξιομνημόνευτο


 

Του Θανάση Σοφιανού

 


Πιο γραφικοί κι από το Ναύπλιο καταντήσαμε με το να λέμε ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και δη η Καβάλα είναι στην αφάνεια και δεν υπολογίζεται από καμιά κυβέρνηση εδώ και χρόνια (εξαιρώντας τις προεκλογικές περιόδους των εκλογών στους δήμους και στις Περιφέρειες, όπου εκεί υπάρχει ίδιον πολιτικό ενδιαφέρον).

…Και λέω δεν υπολογίζεται εκ του αποτελέσματος. Περιμένουμε να υπουργοποιήσουμε κάναν βουλευτή μπας και θυμηθούν ότι υπάρχουμε ή να περιφερειακοποιήσουμε κάναν περιφερειακό σύμβουλο για να πάρουμε κάνα παραπάνω κομμάτι από την πίτα της ανάπτυξης (όταν υπήρχε).

Μου ‘ρθε πάλι η κλάψα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, μετά την ιστορία με την Καλαμίτσα και την ΕΤΑΔ. Υπάρχει κράτος στον Γαλαξία που να αντιμάχεται τα «δικά του παιδιά», τους δήμους; Κι όμως υπάρχει.

Χωρίς αιδώ (και χωρίς «εκεί», αλλά τέλος πάντων), υπηρεσιακοί παράγοντες ενός υπουργείου εκβιάζουν έναν ολόκληρο δήμο για ένα πρόστιμο που καλώς μπήκε, από πλευράς νομιμότητας, αλλά ακόμα και να μην έμπαινε δεν υπήρχε περίπτωση να δεήσουν να προχωρήσουν το θέμα της Καλαμίτσας, όπως έχει αποδειχτεί από το 2014 και έπειτα, όταν ξαναέφερε το θέμα στην επιφάνεια ο τέως δήμαρχος Κωστής Σιμιτσής.

Καλώς, επίσης, δεν παρακάμπτει τη νομιμότητα η Δήμητρα Τσανάκα, υποκύπτοντας στον στημένο εκβιασμό της ΕΤΑΔ (γιατί περί αυτού πρόκειται) και δε σβήνει το πρόστιμο. Διότι είδε το τυράκι, αλλά και την παγίδα.

Φανταστείτε, δηλαδή, το Δημοτικό Συμβούλιο να έδινε έγκριση στη δήμαρχο να σβήσει το πρόστιμο… Θα γύριζε η ΕΤΑΔ και θα έλεγε ότι η Δημοτική Αρχή με τις ευλογίες ολόκληρου του Δημοτικού Συμβουλίου παρανομεί και θα μας έπαιρναν και την πλατεία Ομονοίας. Αλλά στο διά ταύτα, χαμένος βγαίνει ο δήμος

Και για να λέμε την αλήθεια, δεν είναι ότι ο δήμος Καβάλας δεν έχει ανάγκη το 1 εκ. ευρώ του προστίμου, όμως έχει περισσότερη ανάγκη την πραγματική Αυτοδιοικητική ανεξαρτησία και αυτοοργάνωση και οι Καβαλιώτες έχουν περισσότερη ανάγκη μια αξιοπρεπή Καλαμίτσα. Το κάλλιστο βέβαια θα ήταν να ισχύουν όλα τα παραπάνω, αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας σε ένα τέτοιο κράτος.

Είχε, άραγε, εναλλακτική η διοίκηση του δήμου για να μην αφήσει φέτος το καλοκαίρι την Καλαμίτσα στο έλεος της εγκατάλειψης και χωρίς να βάζει το κεφάλι της στον ντορβά; Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να ξέρω. Αυτό που ξέρω ή ορθότερα αυτό που θα ήθελα εγώ, είναι μια Δημοτική Αρχή που εν προκειμένω θα έλεγε στους αρμόδιους: «Μάγκες, εγώ την παραλία τη θέλω και θα την πάρω, εν ανάγκη με κατάληψη (βλέπε αυτοοργάνωση). Θέλετε να τα βρούμε ή θα το ρίξουμε πάλι στο ψαροτούφεκο;».

Άλλωστε χωρίς οργανωμένη Καλαμίτσα, no money για τους διοικούντες του κέντρου, ενώ ούτε οι εγωισμοί «σε πάνε ταμείο».

Εκτός κι αν δεν είναι «φιλέτο», όπως οι Αμμόλοφοι, για τους οποίους τα βρήκαν μάνι μάνι (και καλώς) με τον δήμο Παγγαίου, οπότε πάω πάσο.

Στη χειρότερη, δήμαρχε, πετάμε το μπαλάκι στους πολίτες. Φτιάχνουμε Σύλλογο Φίλων Καλαμίτσας (ή εναλλακτικά Καλαμίτσα Συμβαίνει Τώρα) και κοτσάρουμε ομπρέλες και τα σχετικά κι ας ψάξουν που να ρίξουν το πρόστιμο.

Άλλωστε κι εκεί κάτω τρελίτσα το παίζουν… Δε ξέρουν πού ανήκει η ακτή, μας προσφέρουν απλόχερα το ακίνητο για το οποίο έφαγαν το πρόστιμο (και το οποίο ως διά μαγείας είναι το μόνο που ξέρουν σε ποιόν ανήκει) και βάζουν στο παιχνίδι και το παλιό Δικαστικό Μέγαρο.

Και για να κλείνουμε… Η Καλαμίτσα είναι ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα της Καβάλας. Είναι η παραλία που καθιστά την Καβάλα τη μόνη πόλη στην Ελλάδα (ψάξτε το) που έχει μια τόσο αξιοπρεπή παραλία εντός του αστικού της ιστού. Είναι πολύ πιο σημαντικό «φιλέτο» κι από το παλιό Δικαστικό Μέγαρο και από το παλιό Νοσοκομείο, με μια εν δυνάμει μεγάλη αναπτυξιακή δυναμική και κυρίως, έχοντας τη «ψήφο εμπιστοσύνης» όλων των Καβαλιωτών (ακόμα και εκείνων που δεν τους αρέσει η θάλασσα).

Αν δεν «πατήσει πόδι» η Δημοτική Αρχή για να λυθεί το θέμα, η Καλαμίτσα θα γυρίσει σε συνθήκες δεκαετίας του ’60 και η δήμαρχος θα χάσει μια μοναδική ευκαιρία να αφήσει παρακαταθήκη στους Καβαλιώτες κάτι αξιομνημόνευτο.

Εν ανάγκη, ας μετονομάσουμε την παραλία και σε «ακτή Τσανάκα» βρε αδερφέ, αν είναι να δώσουμε έξτρα κίνητρο (κάνουμε και ένα ρεμέτζο Σιμιτσή, για να μην αδικήσουμε κανέναν)…