Του Αλέξη Γούλα
Διαβάζοντας και ακούγοντας τις ειδήσεις της πόλης και του νομού γενικότερα, το πρώτο συναίσθημα που αβίαστα γεννιέται είναι η στασιμότητα. Μια στασιμότητα που μας απομακρύνει από την ανάπτυξη που τόσο πολύ όλοι επιθυμούμε. Ποιες οι αιτίες αυτού του φαινομένου;
Κυρία και βασική αιτία, η διαφορετική πολιτική προέλευση των κυβερνώντων και των δημοτικών και περιφερειακών αρχόντων. Μια διαφορετική προέλευση που δυστυχώς, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες να γεφυρωθεί το πολιτικό χάσμα για το καλό της πόλης, οι διαφορές υπερισχύουν και τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά.
Δεύτερη βασική αιτία, η απουσία τοπικού βουλευτή στο υπουργικό συμβούλιο. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που οι υπουργοί δεν λειτουργούν για τη χώρα αλλά για τους νομούς του καθενός, κάτι που μας κοστίζει εδώ και χρόνια μια και δεν έχουμε την «τύχη» να έχουμε εκπρόσωπο στις τελευταίες κυβερνήσεις. Τόσο απεγνωσμένοι είμαστε που βρήκαμε τον καλό εκείνο άνθρωπο τον Τρύφωνα Αλεξιάδη για να προωθήσει κάποια θέματα μας. Το τι συνέβη με αυτά μόλις έφυγε από την κυβέρνηση το ξέρουμε όλοι.
Τρίτη αιτία, η κακή πρόθεση πολλών από εμάς σε ό,τι πάει να γίνει. Γενικά χωρίς λόγο και αφορμή. Άρνηση για την άρνηση. Συνήθως από άσχετους και βολεμένους. Είναι αυτή η κατηγορία των ανθρώπων που τα ξέρουν όλα. Για ό,τι κι αν συμβεί έχουν άποψη, έστω κι αν δεν έχουν γνώση.
Πολλά τα παραδείγματα και θα σταθώ σε λίγα που μονοπωλούν την επικαιρότητα.
Η νέα οδός Δράμας Καβάλας ο γνωστός δρόμος Ε61. Όποιος δεν κινείται σε αυτόν τον δρόμο δεν μπορεί να καταλάβει την επικινδυνότητά του. Μόνο τα τελευταία χρόνια οι απώλειες νέων κυρίως ανθρώπων τρομάζουν. Κι όμως υπάρχουν διαφωνίες για την όδευση του στο τελευταίο κομμάτι προς τη σύνδεσή του με την Εγνατία οδό. Θίγονται συμφέροντα. Εναλλακτικές κατατέθηκαν όπως η εξέταση της σύνδεσης στο ύψος του Παληού όπου ο κόμβος είναι έτοιμος αλλά κλειστός γιατί κι εκεί θίγονται συμφέροντα. Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ για τον κόμβο και για 100 μέτρα σύνδεσης με τον οικισμό «πάγωσε». Εδώ και δεκαπέντε χρόνια δεν μπόρεσε κανείς να βρει παράπλευρη διέλευση για να ανοίξει ο κόμβος και να δοθεί σε χρήση, απαλλάσοντας την περιοχή του Αγίου Λουκά από δεκάδες αυτοκινήτων κάθε μέρα.
Επόμενα σημεία στασιμότητας το παλιό νοσοκομείο, τα παλιά δικαστήρια και τα παλιά στρατόπεδα. Καλές προθέσεις έχουν όλοι οι τοπικοί εμπλεκόμενοι. Φτάνουν όμως μόνο αυτές; Γιατί στην Καλαμάτα παραχωρήθηκε στρατόπεδο στον δήμο; Τι κι αν μεσολάβησε ο Σαμαράς; Μήπως όλοι οι τοπικοί εμπλεκόμενοι πρέπει να κλειστούν σε ένα γραφείο για να συμφωνήσουν πότε επιτέλους θα κατεβάσουν τον διακόπτη της πόλης για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας; Όλοι μαζί σε ένα μέτωπο, χωρίς απουσίες κι εξυπνάδες. Κάποιοι θα πούνε «παλιές μέθοδοι του Αθανασιάδη», νά όμως που ήταν αποτελεσματικές κι άφησαν παρακαταθήκη στην πόλη.
Όλοι γκρινιάζουμε για τη μεταφορά κρίσιμων υπηρεσιών σε όμορους νομούς στα πλαίσια καλύτερης λειτουργίας της διοίκησης. Από τις λίγες που έμειναν είναι η Περιφερειακή Διοίκηση του Λιμενικού Σώματος. Στο πρόσφατο παρελθόν κάποιοι προσπάθησαν ύπουλα να μεταφέρουν κι αυτήν την υπηρεσία, κάτι που όμως αποφεύχθηκε χάρη στην αντίδραση των Αποστράτων κυρίως της περιοχής. Ο κίνδυνος ακόμα υπάρχει γιατί αδυνατούμε να βρούμε ένα κτίριο για να στεγάσουμε αυτήν την υπηρεσία ώστε να μην έχει ενοίκιο; Καλοθελητές της Θεσσαλονίκης ήδη πρόσφεραν χώρο, εμείς; Όχι κι εδώ;
Πάμε στις δύο βαριές μας βιομηχανίες. Πετρέλαια και λιπάσματα.
Η πρώτη, μέσα από σαράντα κύματα τελικά λειτουργεί και παράγει σχεδιάζοντας ένα δυνατό πλάνο για δουλειές κι εκτός Ελλάδας. Ικανοποιημένοι εργαζόμενοι, ικανοποιημένα αφεντικά.
Τα λιπάσματα είχαν την ατυχία να μπλέξουν με εργοδοσία που δεν είχε την πρόθεση να αναπτύξει το εργοστάσιο, αλλά μόνο να παίξει παιχνίδια πίεσης για άλλες εκκρεμότητες που είχε με τη δικαιοσύνη. Φτάσαμε σε τέλμα. Υπάρχουν απολύσεις, δικαστήρια, καταλήψεις, κόντρα νυν και πρώην εργαζομένων, μια κατάσταση που όλοι πρέπει να καταλάβουν πως πρέπει να ομαλοποιηθεί. Για το καλό της πόλης, των εργαζομένων και κατ’ επέκταση των ιδιοκτητών. Και αυτό το θέμα πρέπει να συζητηθεί στο παραπάνω γραφείο. Όταν υπάρχει καλή θέληση, δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Η βίαια ανατροπή στη ζωή δεκάδων οικογενειών πρέπει να εξομαλυνθεί το γρηγορότερο. Η εποχή μας και η πόλη μας δεν αντέχει άλλες μαζικές απολύσεις. Ας μην πούμε όχι σε ένα τέτοιο σοβαρό θέμα.
Τελευταίες άφησα δύο δράσεις που κατά καιρούς συγκεντρώνουν την αγαπημένη μας γκρίνια.
Cosmopolis και AirSea Show. Δύο δράσεις που μας βγάζουν από τη μιζέρια μας και μας κάνουν γνωστούς σε πολλές χώρες. Θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουμε αν θέλουμε τουρίστες στη γειτονιά μας. Αν η απάντηση είναι ναι, τότε πρέπει να διαφημίσουμε την περιοχή μας με κάθε τρόπο. Να βάλουμε το χέρι στην τσέπη, ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες εποχές, γιατί κάπως αυτά τα χρήματα θα επιστρέψουν πολλαπλάσια στην πόλη. Βλέπουμε τη συμμετοχή στις παραπάνω δράσεις και μόνο ως εξαιρετικά πετυχημένες μπορούν να χαρακτηριστούν. Αν κάποιοι με αυξημένη αισθητική διαφωνούμε, ας ηρεμήσουμε κι ας συμμετέχουμε περισσότερο για να μπορέσουμε να διαμορφώνουμε τις δράσεις πλησιάζοντας την δική μας αισθητική. Ας δείξουμε λίγο σεβασμό σε όσους κοπιάζουν και προσπαθούν. Δεν τον απαιτούν αλλά τον αξίζουν. Κι εδώ το όχι θα είναι λάθος.
Καταλήγω σκεπτόμενος πόσο πολύ μας αρέσει να διαφωνούμε. Όλοι μας γνωρίζουμε πως πρέπει να αλλάξουμε και να προσπαθήσουμε περισσότερο. Σε όλους τους τομείς, με καλή διάθεση, αφήνοντας διαθέσεις κανιβαλισμού στην άκρη. Δεν μας βοήθησαν στο παρελθόν ούτε θα μας βοηθήσουν στην έτσι κι αλλιώς δύσκολη συνέχεια.