Του Αλέξη Πολίτη
Μυστήριος ο κόσμος μας, δύσκολος και δυσνόητος, όμορφος και ιντριγκαδόρικος. Και σίγουρα άκρως σχετικός. Σχετικά είν’ όλα στη ζωή, ανάλογα με τις συνθήκες και το εκάστοτε σημείο αναφοράς. Τα κουνέλια είναι για τα παιδάκια η γλυκύτερη και πιο αθώα ύπαρξη στον πλανήτη, ενώ για τα καρότα αποτελούν την απόλυτη ενσάρκωση του κακού. Η αλήθεια του καθενός, εν δυνάμει ψέμα κάποιου άλλου.
Ο χουλιγκάνος αγγίζει την προσωπική του νιρβάνα φωνάζοντας, σπάζοντας καθίσματα, τον ύμνο της ομάδας του, η γιαγιά μου ψάλλοντας τον Ακάθιστο Ύμνο, μια 14χρονη μαθήτρια τραγουδώντας το Σ’ έχω ερωτευθεί του Ρουβά και ο αθεράπευτος ροκάς ακούγοντας το The Wall των Pink Floyd. Το γούστο του καθενός, εν δυνάμει αποστροφή κάποιου άλλου.
«Αν κάνεις τη μακακία με ένα μόνο πλοίο θα σε λένε πειρατή, ενώ αν την κάνεις με ολάκερο στόλο, θα σε αποκαλούν αυτοκράτορα». Αν φας μπακαλιάρο και γαρίδα σαχανάκι την Κυριακή του Πάσχα θα σε λένε αιρετικό και γραφικό, ενώ αν φας μισό αρνί, το κεφάλι του, τα εντόσθιά του, το συκώτι του, την πέτσα του, την ουρά του, για χωνευτικό 4-5 βαμμένα αυγά και βουλώσεις όλα τα στεφανιαία σου, θα είσαι ο τηρών τις παραδόσεις.
«Αν τους δείξεις τον θάνατο, θα είναι ευχαριστημένοι με τον πυρετό». Αυτό πρεσβεύει σήμερα, εν έτει 2017, η πλειοψηφία του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος, τα δυνατά πολιτικά λιοντάρια. Που, αν πέρναγε από το χέρι τους, θα κουτσούρευαν με ένα ακόμα Μνημόνιο την εβδομάδα των Παθών μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή. Καμία Ανάσταση στη χώρα του αέναου χρέους. Λιοντάρια, παντοδύναμοι υπερφίαλοι βασιλιάδες που κάνουν ό,τι γουστάρουν στην ελληνική σαβάνα, αψηφώντας όμως μια σπουδαία λεπτομέρεια: Πιο δυνατή κι απ’ όλα τα λιοντάρια είναι μόνο η ίδια η ζούγκλα. Η «ζούγκλα» μας. Η Ελλάδα μας. Γι’ αυτό, τον νου σας, λιονταράκια.
ΥΓ: Μυστήρια η χώρα μας, δύσκολη και δυσνόητη, όμορφη και περίεργη. Και σίγουρα άκρως σχετική. Μεγάλε Αϊνστάιν, πόσο δίκιο είχες;