Μια παλιά μου φιλόλογος με την οποία είχα αναπτύξει πολύ στενές σχέσεις μετά από τις μεστές και όχι «δασκαλίστικες» συζητήσεις που είχαμε μέσα στα 3 χρόνια που ήμουν μαθήτριά της, συνήθιζε να μου λέει: «Αναστασία, παιδί μου, το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της ζωής είναι τα ταξίδια». Κάθε φορά που ταξιδεύω, τη φέρνω στο μυαλό μου.
Χορταίνω με γλυκά και τρυφερά συναισθήματα από την ανάμνησή της. Αφήνομαι στις εικόνες, παρατηρώ τους ανθρώπους, έχοντας στη σκέψη μου τη φιγούρα της και τα λόγια της. Έμαθα με τα χρόνια να δίνω αξία στα ταξίδια, όχι τόσο για το τι θα δω, αλλά για το τι θα νιώσω και τα συναισθήματα που αποκομίζω από κάθε ταξίδι είναι οι αποσκευές μου στην επιστροφή…
Στο τελευταίο μου ταξίδι-εξπρές στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, ένιωσα να κερδίζω πόντους σαν Ελληνίδα. Βίωσα μια πρωτόγνωρη περηφάνια από τις τυχαίες συναντήσεις που είχα με ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν την άλλη Ελλάδα, εκτός Ελλάδας, περήφανη, αξιοπρεπή, εργατική, ταλαντούχα.
Χιλιάδες νέοι επιστήμονες, μηχανικοί και γιατροί στην πλειοψηφία τους, ζουν στην Ολλανδία και άγνωστο πόσοι από τα παλιά που εκεί «έχτισαν» τη ζωή τους και δημιούργησαν την οικογένειά τους. Υπολογίζεται ότι το ελληνικό στοιχείο μόνο στο Ρότερνταμ αριθμεί 4.000, με τον μεγαλύτερο πληθυσμό ξένων μεταναστών να είναι αυτός των Τούρκων.
Οι νέοι επιστήμονες στην πλειοψηφία τους ολοκλήρωσαν μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών στην Ολλανδία και κατευθείαν «ψάχθηκαν» για δουλειά εκεί. Κάποιοι άλλοι, αναζητώντας εργασία, έπεσαν πάνω σε μια προσφερόμενη θέση και κάπως έτσι πήραν το δρόμο της ξενιτιάς.
Οι νέοι αυτοί, που κυμαίνονται ηλικιακά από 25-35 ετών, αποτελούν το νέο μίγμα των οικονομικών μεταναστών με πολύ υψηλά εργασιακά στάνταρντ που τους κάνουν να ξεχωρίζουν από τους Ολλανδούς συναδέλφους τους. Συναντώνται συχνά σε παρέες «διεθνείς», μιλούν για θέματα της δουλειάς τους, «κλείνουν» τις διακοπές τους στην Ελλάδα, οργανώνουν πάρτι στα σπίτια τους ή σε σπίτια φίλων, παράλληλα ακολουθούν ό,τι τους εκφράζει καλύτερα από τον τρόπο που οι ξένοι φίλοι τους συνηθίζουν να περνούν την καθημερινότητα τους.
Σε όλες τις συζητήσεις τους υπάρχει η Ελλάδα, παρακολουθούν με ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον από εμάς τις πολιτικές εξελίξεις στην πατρίδα κι έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν μικρά ταξίδια μέσα στο χρόνο στις πατρίδες των φίλων τους.
Είναι οι Έλληνες εκτός Ελλάδας που δεν πληγώνουν την Ελλάδα, τουναντίον την ανεβάζουν στα ύψη. Είναι η προστιθέμενη αξία της Ολλανδίας, αυτοί που εισφέρουν στον εθνικό πλούτο της χώρας, την έρευνα, τον κατασκευαστικό τομέα, την καινοτομία, την ιατρική, αφού στη χώρα τους δεν υπήρχαν ούτε ευκαιρίες αλλά, το χειρότερο, ούτε και ελπίδες ότι σύντομα θα βρεθούν οι ευκαιρίες.
Δίπλα σε αυτήν τη γενιά των μεταναστών και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Αυτοί δεν είναι επιστήμονες. Είναι στην πλειοψηφία τους επιτηδευματίες, επιχειρηματίες και επαγγελματίες στον Τουρισμό. Όπως η ταβέρνα «Elliniko» στην καρδιά του Ρότερνταμ, μια οικογενειακή επιχείρηση που σερβίρει γύρο και σουβλάκι με συνοδεία ούζου και ρετσίνας και έχει καθιερωθεί ως ένα αγαπημένο στέκι, όχι μόνον για τους Έλληνες, αλλά, κυρίως, για τους Ολλανδούς!
Για να βρει κανείς τραπέζι διαθέσιμο, πρέπει να είναι αληθινά τυχερός! Εμείς βρήκαμε και μπορεί να ακουστεί υπερβολικό άλλα ένοιωσα απίθανα που έβλεπα τους Ολλανδούς να κάνουν «βουτιές» στο τζατζίκι και την ταραμοσαλάτα!
Εκείνο που αληθινά αξίζει να σημειωθεί είναι ότι το μαγαζί επενδύει μόνο στη γεύση! Δεν θα δεις Καρυάτιδες από γύψο και τσολιάδες! Θα δεις όμως την τάση της εποχής, στο τραπέζι να βρίσκεται κάτι χρηστικό από την ελληνική παράδοση. Τα μαχαιροπήρουνα και οι χαρτοπετσέτες, ας πούμε, στο τσίγκινο κουτάκι του γνωστού «ντοματοπελτέ»! Τόσο, όσο από Ελλάδα, καμία υπερβολή που θα έκανε τον χώρο κακόγουστο.
Μια άλλη Ελλάδα, έξω από την Ελλάδα με δικούς μας ανθρώπους που ανεβαίνουν ψηλά, την ώρα που εμείς βουλιάζουμε! Μακάρι να πάρουν κάποτε τον δρόμο της επιστροφής…