Του Αλέξη Γούλα
«Φταίει η ώρα, μεσημεριάτικα μέσα στον ήλιο»… «Είναι μακριά, πού να τρέχουμε;»… «Αφού θα γίνουν, γιατί να φωνάζουμε;»… «Όλοι ίδιοι είναι»… Όπως καταλάβατε, είναι οι γνωστές δικαιολογίες των απόντων. Η τελευταία ειδικά ταιριάζει με τα πάντα. Σαν την… Coca-Cola ένα πράγμα…
Τα παραπάνω αφορούν στη διαμαρτυρία που διοργάνωσε ο δήμος Καβάλας ενάντια στην εγκατάσταση νέων διοδίων στην Εγνατία οδό πάνω από το Περιγιάλι. Όλοι κι όλοι γύρω στους 500. Αν αφαιρέσουμε τους 150-200 «σταθερούς» των Πετρελαίων, άλλους τόσους απολυμένους των Λιπασμάτων, τους υπαλλήλους του δήμου που ήταν διοργανωτές και τους επίσημους, οι υπόλοιποι που μας μένουν είναι απελπιστικά λίγοι. Ελάχιστοι. Από μια πόλη 80 χιλιάδων με μια Χρυσούπολη 8 χιλιάδων και πολλών χωριών που θα θιγούν σίγουρα, στη διαμαρτυρία συμμετείχαν λίγες δεκάδες πολιτών.
Λίγο πολύ το περίμενα. Όταν σε συγκεντρώσεις που αφορούσαν σε περικοπές μισθών, περικοπές συντάξεων, νομοθετήσεις νόμων που μετέτρεψαν την τακτική εργασία σε σκλαβιά απασχόλησης, καταργήσεις ασφαλιστικών δικαιωμάτων, καταργήσεις επιδομάτων πολυτέκνων και ΑμεΑ, εμείς προτιμούσαμε τον καφέ κι όχι τη διαμαρτυρία δίπλα στην πλατεία Καπνεργάτη, τότε σίγουρα τα διόδια δεν θα είχαν τη δύναμη να συγκεντρώσουν μαζικά τους Καβαλιώτες.
Για μια ακόμη φορά αποδείξαμε πως δεν είμαστε άξιοι να δούμε κάποια πράγματα υπερκομματικά. Ακόμα και λίγοι συμμετέχοντες στην συγκέντρωση σε κάποιες δηλώσεις τους προσπάθησαν να πουν πως φταίνε οι άλλοι κι όχι εμείς. Δικαιολογίες, γκρίνιες, κλάψα. Και φυσικά, αποχή. Ένα σπορ στο οποίο είμαστε πρωταθλητές σε συνδυασμό με τη διαδικτυακή επανάσταση του πληκτρολογίου.
Αν διαβάσει κάποιος συστηματικά όσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες θα νομίζει ότι έχει να κάνει με τους αντάρτες του Τσε Γκεβάρα και του Φιντέλ Κάστρο της Κούβας. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική, όσο κι αν μας πονάει και μας ενοχλεί. Έτσι, ας μη διαμαρτυρόμαστε όταν τίποτε καλό δεν κάνει η κεντρική εξουσία για την Καβάλα. Μας έχουν στους βολικούς διαχρονικά κι αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό. Καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε με όσα γράψαμε στο διαδίκτυο πως όσοι δεν κάνουν τίποτα έχουν τους εαυτούς τους ικανούς για κάθε εργασία.
Και να μην ξεχνιόμαστε, με ένα «Όλοι ίδιοι είναι», «καθαρίσαμε» χωρίς ενοχές και τύψεις.
Venceremos!!!