Του Θανάση Σοφιανού
Tο Φεστιβάλ Φιλίππων γιορτάζει φέτος 60 χρόνια εγκαινιάζοντας ένα Διεθνές Camp-Εργαστήρι Αρχαίου Δράματος στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων και την περιοχή των Κρηνίδων, τιμώντας τον Θεόδωρο Τερζόπουλο και προσκαλώντας σκηνοθέτες της νέας γενιάς, από την Ελλάδα και την Αμερική, να δημιουργήσουν νέες παραστάσεις εμπνευσμένες από το Αρχαίο Δράμα.
Οι εργασίες έχουν ξεκινήσει, αλλά το θέμα δεν είναι μόνο αυτό, ούτε μόνο η παρουσίαση του αποτελέσματος αυτών των εργασιών με τη μορφή παραστάσεων. Το θέμα είναι ότι το Φεστιβάλ γυρνάει πίσω, ξαναγεννιέται, συνομιλεί με το περιβάλλον του, το φυσικό και το ανθρώπινο, κάνει βόλτα στις Κρηνίδες, περιβάλλει το αρχαίο θέατρο, το επισκέπτεται, το αγκαλιάζει και ξαναβγαίνει στα πέριξ να σμίξει με το παρελθόν του…
Το camp είναι ανοιχτό στο κοινό και για να μιλάμε περιγραφικά, οι Κρηνίδες είναι ανοιχτές στο κοινό. Ζουν από κοντά την παραγωγή μιας παράστασης, από την ώρα που γεννιέται μέχρι την ώρα που ενηλικιώνεται. Οι ηθοποιοί ζουν στο φυσικό χώρο του Φεστιβάλ Φιλίππων, μπερδεύονται με τους κατοίκους, ακούνε ιστορίες από ηλικιωμένους για τότε που το Φεστιβάλ πρωτοξεκίνησε. Έτσι είναι και τώρα… Οι θύμησες γίνονται παράσταση, οι παλιότεροι θυμούνται και οι νεώτεροι μαθαίνουν σε πραγματικό χρόνο πως ταξιδεύει μια πρόβα και γίνεται «ύλη», από την παραγωγή στην… κατανάλωση.
Αλλά και ηθοποιοί το απολαμβάνουν δεόντως… Δεν είναι μόνο η εργασίες του camp που τους εξιτάρουν. Είναι οι ανοιχτοί χώροι των Κρηνίδων, τα πέριξ του αρχαίου θεάτρου, είναι οι άνθρωποι που τους αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή.
Και το βράδυ δεν φεύγουν… Μένουν στο χωριό, βγαίνουν, διασκεδάζουν, ζουν… Δεν νιώθουν καν την ανάγκη να κατέβουν στην Καβάλα. Θέλουν να παίρνουν ενέργεια από τον χώρο που πριν από 60 χρόνια ξεκίνησε το ταξίδι προς τον Πολιτισμό και (εκ)πολιτισμό μιας τραχιάς κοινωνίας που πλέον θεωρεί αναπόσπαστο κομμάτι της τον ιστορικό θεσμό.
«Γίνονται ωραία πραγματάκια εκεί στις Κρηνίδες», όπως λέει η αργκό της νεολαίας. Κι αυτά τα ωραία πραγματάκια είναι παραγωγή του Φεστιβάλ που προβάλλει την… ίδια του την παραγωγή. Κάτι σαν καλλιτεχνικός εγκιβωτισμός: Βλέπεις τη γέννηση μέσα από μια γέννηση…
Περάστε μια βόλτα από τις Κρηνίδες. Όχι από υποχρέωση, αλλά από ανάγκη. Κι αν δεν την έχετε βρει ακόμα, σίγουρα θα την ανακαλύψετε. Θα σας βοηθήσουν οι ηθοποιοί, οι κάτοικοι των Κρηνίδων, το ίδιο το Φεστιβάλ…