Του Θανάση Σοφιανού
Σκρόλαρα για αρκετή ώρα μέχρι να βρω τη φωτογραφία που ήθελα. Κάπου στο 2015, μια σέλφι στην αγαπημένη μας ταράτσα. Τότε ήταν που λέγαμε πόσο βαριόμαστε τους αποχαιρετισμούς και δη τους τελευταίους. «Αφού ρε πέθανε ο άλλος, θα καταλάβει ότι τον αποχαιρετάς; Ποιο το νόημα;». Αλήθεια έλεγες…
Μόνο που τώρα ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσω έναν δικό μου άνθρωπο, έναν δικό μας άνθρωπο. Μια ζωή ολόκληρη φάγαμε μαζί στο Jazz Rock. Από τη δεκαετία του 1990 ακόμη, πιο πολύ μας έβλεπες εσύ παρά η μάνα μας.
Πρωινά, μεσημέρια, βράδια, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιές, live, τάβλι, καφέδες, καβγάδες, έρωτες, ποδοσφαιρικές κουβέντες, φίλοι, γνωστοί, όλοι μια οικογένεια… Όταν έκλεισε το Jazz «πέθανες» για πρώτη φορά κι εμείς χάσαμε το πρώτο και τελευταίο στέκι στην Καβάλα.
Όταν περνάω από τη Φιλελλήνων κοιτάω ενστικτωδώς ψηλά. Κανα δυο φορές πήγα να μπω και στην πολυκατοικία του Jazz, να ανέβω να πιω έναν γρήγορο καφέ πριν συνεχίσω τη μέρα μου ή τη νύχτα μου. Η δύναμη της συνήθειας, βλέπεις… Όλο και κάποιον θα έβρισκα να πω μια κουβέντα κι αν όχι, θα ήσουν εσύ εκεί…
Κάποτε έκανα ένα αφιέρωμα στο Jazz και με πήρες τηλέφωνο κλαίγοντας. «Σιγά ρε, τι έκανα, μια ζωή περάσαμε εκεί μέσα», σου είπα κι εσύ φάνηκε να λυγίζεις. Πρώτη φορά σε είχα ακούσει έτσι. Ήταν οι μέρες που σε χτύπησε «αυτή η μαλακία», όπως έλεγες, αλλά δεν το έβαλες κάτω. Μάλιστα, φάνηκε να κερδίζεις… «Σιγά μη φοβηθώ ένα ζώδιο», μουρμούριζες, και συνέχιζες τη ζωή σου.
Κι όμως, ήρθε η ώρα και για σένα, Τάσο. «Βιντι βιντι βιντι νται βιντι νται βιντι νται» έγραψες 4 μέρες πριν «φύγεις», αναφερόμενος στη μεγάλη σου αγάπη, τον ΠΑΟΚ. Πάντα έβλεπες μπροστά…
Θα μας πάρει καιρό να συνηθίσουμε την απουσία σου. Μπορεί να μη γίνει και ποτέ. Εγώ, πάντως, στα παιδιά μου θα λέω για την εποχή «Jazz Rock», τη δικιά σου εποχή, τη δικιά μας εποχή…
Αυτά δεν θα ξεχαστούν κι αυτό είναι δικό σου επίτευγμα. Λίγοι άνθρωποι το κατόρθωσαν αυτό…
Εγώ, πάντως, θα συνεχίσω να κοιτάω ψηλά όταν περνάω από τη Φιλελλήνων. Μόνον που από εδώ και πέρα θα κοιτάω λίγο ψηλότερα, ευχόμενος να σε αντέξει ο αδύναμος, μπροστά σου, ουρανός.
Καλό ταξίδι, φίλε… Σ΄ευχαριστούμε για όλα…
