Ανθαίλοινας

Εντάξει, το αναρχοκομμούνι να το δεχτώ. Το αναρχοάπλυτος όμως γιατί; Αφού κάθε Σάββατο μπανιαρίζομαι!


 

Του Μπάμπη Γαμβρέλη

 


Σχόλιο στο facebook που υπογράφεται από τη κάποια Πεπη Π.Τ (Μακεδόνισσα) και «απευθύνεται» σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Καβάλας: Γαμω το σπιτι σου πουτανας γιε.. Απο καρκινο να πεθανεις κ εσυ κ ολοι οσοι ψηφισατε.. Να σε δω μεσα στην καβαλα πως θα κυκλοφορεις γαμημενε.. Σου ευχομαι τα χειροτερα.. Οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ κ ολοι οι ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ… γαμω το σπιτακι σου!!!!

Επειδή αρχίζει να παίρνει διαστάσεις τρόμου, καλό είναι να ΞΥΠΝΗΣΕΙ και κανένας Εισαγγελέας. ΧΘΕΣ όμως!

Και μία μικρή (;) λεπτομέρεια: η ως άνω «Μακεδόνισσα» εικονίζεται στο διαδικτυακό της προφίλ αγκαλιά με την πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ, ενώ «πλασάρει» βιντεάκια με ομιλίες του «πατριώτη» (και φερόμενου ως υποψήφιου δημάρχου) Θανάση Κολυβά.

Και μιας και είχαμε (δια της πλαγίας) παρείσφρυση της προέδρου του ΔΗΠΕΘΕ, ιδού και μία ιστορική αναφορά, έτσι όπως την καταγράφει η ίδια στο facebook: Το ’22 έσπερναν τη διχόνοια στο μέτωπο και καλούσαν σε λιποταξία. Το ’40 υπονόμευαν το ΟΧΙ στο φασισμό καλώντας τους στρατιώτες να αρνηθούν να πολεμήσουν. Το ’49 πολέμησαν τον Ελληνικό Στρατό έχοντας τάξει την Μακεδονία που σήμερα κατάφεραν να πουλήσουν… Να πω τρικυμία ή θα θεωρηθώ υπερβολικός;

Έμμεση σύνδεση με τα προηγούμενα. Απόσπασμα από την Ιστορία της Μακεδονίας 1354-1833 του Απόστολου Βακαλόπουλου. Με τον όρο «Μακεδονία» δεν εννοώ μόνο την ελληνική (Νότια) Μακεδονία ή την αυτόνομη (βόρεια) γιουγκοσλαβική, αλλά την «μείζονα» έκταση που είχε περίπου η χώρα αυτή κατά την αρχαιότητα, έκταση που συμπίπτει σχεδόν με την αντίστοιχη της εποχής των τελευταίων χρόνων της τουρκοκρατίας. Αν λαμβάνω υπ’ όψη μου τις ακραίες αυτές χρονικά εποχές, το κάνω γιατί κατά τους μέσους χρόνους ο γεωγραφικός όρος Μακεδονία είναι αόριστος, και στους βυζαντινούς συγγραφείς γενικά –χωρίς να μνημονεύουμε βέβαια τις εξαιρέσεις– σημαίνει συχνά το μεγαλύτερο τμήμα της Αλβανίας, την Βόρεια Θράκη (Ανατολική Ρουμελία της τουρκοκρατίας) ή την σημερινή Νότια Βουλγαρία, συχνά και την σημερινή Θράκη.

Παιδικές μνήμες με τον Άτλαντα ανά χείρας…

Εκτενές ρεπορτάζ στο CENTER με θέμα τη συμβολική κατάληψη της Εφορίας από τα μέλη της Χρυσής Αυγής ενάντια στην ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ή αλλιώς, πώς «ξεπλένεται» ο ναζισμός μέσω της… ενημέρωσης!

Στο καπάκι και από το ίδιο κανάλι ο εκπρόσωπος των οπαδών του Σώρρα σε ωριαία συνέντευξη στην εκπομπή Απέναντι. Λες και δεν συμβαίνει τίποτε…

Όλο αυτό το διάστημα που συζητιόνταν τα «παράλληλα» με τη Συμφωνία των Πρεσπών, βγήκε στο επικοινωνιακό προσκήνιο και ένα βίντεο μέσω του οποίου ο Φρανσουά Μιτεράν φέρεται να δηλώνει τα εξής: Δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από την Ευρώπη όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια. Γιατί αυτό θίγει τις εθνικές ευαισθησίες των Ελλήνων. Κι αυτό είναι λογική απόφαση. Και είναι τελειωτικό… Το απόσπασμα αυτό, μάλιστα, επικαλέστηκε στην ομιλία του στη Βουλή και ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, διετέλεσε και πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Επειδή όμως η παραπληροφόρηση (ενίοτε και το ψέμα) έχει κοντά ποδάρια, κάποιοι δεν επαναπαύτηκαν στη μετάφραση του βίντεο (πόσο μάλλον στις «ατάκες» του κυρίου Σαμαρά) και πήγαν κατευθείαν στο… γαλλικόν. Και εκεί έλαμψε η αλήθεια! Τι ακριβώς είπε ο Μιτεράν στο κρίσιμο και επίμαχο σημείο; Γαλλιστί αυτό: Sous un nom qu’il appartient de choisir, mais qu’il ne peutpas etre tout simplement Republique de Macedoine και μεταφρασμένο (σοβαρά και υπεύθυνα) αυτό: Με μια ονομασία που θα επιλέξουν, αλλά η οποία δεν μπορεί να είναι απλώς και μόνο Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Μετά από τη συμβολική κατάληψη του τελωνείου των Ευζώνων από τους αγρότες (η οποία κατάληψη πραγματοποιήθηκε για να «διατρανωθεί μαχητικά» η αντίθεσή τους στη Συμφωνία των Πρεσπών), οι περισσότεροι από τους καταληψίες πέρασαν και στη γειτονική χώρα για να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ και τα μπιτόνια τους με βενζίνη. Μ’ έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια.

Έκκληση-προτροπή του Βαγγέλη Μαρινάκη: Να αντισταθούμε στο ξεπούλημα της πατρίδας μας. Ο Μαρινάκης, ρε πούστη μου, που όλα τα πλοία του ταξιδεύουν με ξένες σημαίες!

Έχουμε φάει και έχουμε φάει πίκρες και απογοητεύσεις στη ζωή μας, οπότε βάλτε μέσα και αυτήν από τον Νίκο Πορτοκάλογλου ο οποίος βρέθηκε καλεσμένος (και τόσο αμήχανος) στο άθλιο The 2 Night Show του Γρηγόρη Αρναούτογλου. Και μη με ρωτάτε τι έχει μείνει από τη φωτιά, θα σας γελάσω…

Το έζησα! Μπήκα στο καφενείο της Καλλιράχης και τα γερόντια παρακολουθούσαν… Τσιτσιπά!!!

Άρχισαν οι εκκαθαρίσεις.

Ουπς! Τι ρουκέτα ήταν αυτή του Καρατζαφέρη στην ΕΡΤ3; Μπορεί το ΛΑ.Ο.Σ. να μην είναι στην βουλή αλλά η πολιτική του είναι παρούσα δια του κ. Αδώνιδος και του κ. Βορίδη. Πόσο πιο… επίσημα!

Τα πρώτα θετικά σημάδια από τη Συμφωνία των Πρεσπών εμφανίστηκαν ήδη! Παραιτήθηκε από το δημαρχιακό αξίωμα ο Απόστολος Γκλέτσος!

Στον ΣΚΑΪ τώρα Ιωάννα Μάνδρου και στην ΕΡΤ η Μαριάννα Πυργιώτη. Πόσο να αντέξω ο άνθρωπος!

Η οποία Πυργιώτη δηλώνει ότι ο καλύτερος πρωθυπουργός της κρίσης είναι ο Σαμαράς… Ο Σαμαράς που έκλεισε την ΕΡΤ στην οποία είναι καλεσμένη!  

Στο άτυπο (;) τοπικό ραδιόφωνο της Χρυσής Αυγής μίλησε πριν λίγες ημέρες ο δημοτικός σύμβουλος Παράσχος Αγανικόλας (παλαιότερα επικεφαλής των… Σωρραίων της Καβάλας και τώρα επικεφαλής του ΛΑΟΣ) ο οποίος, μεταξύ άλλων, χαιρέτισε δημόσια και την υποψηφιότητα του χρυσαυγίτη Δημήτρη Βογιατζή. Όλος ο καλός ο κόσμος!

Θεϊκό από Κραουνάκη: Να το ξέρετε, όσοι φωνάζουν και κάνουν φασαρία, την έχουν κοντή. Μην πω και… ασήκωτη, Σταμάτη μου!

Με ή χωρίς φακελάκι;

Ελεύθεροι τελικά όλοι οι κατηγορούμενοι για το σκάνδαλό με τα υποβρύχια, παρότι οι «καμπάνες» του δικαστηρίου ξεκίναγαν από 5 και έφταναν μέχρι τα 20 χρόνια! Καλά πληροφορημένες πηγές λένε ότι οι κατηγορούμενοι δεν εντοπίστηκαν ποτέ με πλαστό απολυτήριου δημοτικού και ουδείς είχε προβεί σε πώληση τυρόπιτας χωρίς απόδειξη.

Εντάξει, το αναρχοκομμούνι να το δεχτώ. Το αναρχοάπλυτος όμως γιατί; Αφού κάθε Σάββατο μπανιαρίζομαι!

Είναι αλήθεια ότι με την κυρία Αναστασία Ιωσηφίδου δεν ασχολούμαι και ιδιαίτερα. Όχι ότι δεν δίνει αφορμές με τα «σουξέ» και «μαργαριτάρια» της, κάθε άλλο, άλλα όλο κάτι γινόταν και την προλάβαιναν τα άλλα αστέρια του πολιτικού μας στερεώματος. Από προχθές όμως που στην τουριστική έκθεση της Νέας Υόρκης εκστόμισε εκείνο το: οι Αμερικανοί ρωτούν να μάθουν αν η Καβάλα ανήκει στη Βόρεια ή στη Νότια Μακεδονία, διεκδικεί θέση πρωταγωνίστριας! Bollywood θα το κάνουμε, Αναστασία μου!

Αν θυμάμαι καλά, ανάμεσα στα «καθήκοντα» των πέντε ιδιωτικών καναλιών που αδειοδοτήθηκαν πρόσφατα από το ΕΣΡ προβλέπεται και αυτό της προβολής εκπομπών λόγου, τέχνης, πολιτισμού και θεάτρου τουλάχιστον για δέκα ώρες μηνιαίως! Είδατε εσείς να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Γιατί εγώ, μπα…

Δυσκολεύει το πράγμα…

Παρακάμπτω (και παραβλέπω) τον διάλογο που «άνοιξε» ανάμεσα στην πλειοψηφία των καθηγητών της τοπικής ΕΛΜΕ και των συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ (ομού μετά της διευθύντριας του Γενικού Λυκείου Λιμένα) επί των όσων περί «πατριωτισμού» και φασισμού» λένε οι μαθητές και οι μαθήτριες στο επίμαχο βίντεο που βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα του σχολείου τους. Εμένα άλλα πράγματα με «καίνε». Ας πούμε: βάσει ποιων παιδαγωγικών κανόνων αφήνονται 16χρονα παιδιά να εκθέτουν δημόσια απόψεις χωρίς να έχουν τα απαραίτητα γνωστικά εφόδια για να πράξουν κάτι τέτοιο; Τι διδάγματα αποκομίζουν όταν επαινούνται δημόσια για κάτι που (εξ αντικειμένου) αγνοούν; Ποια εκπαιδευτική αξία υπηρετεί η «θεσμική κάλυψη» ιστορικών και πολιτικών αυθαιρεσιών; Από πότε η ημιμάθεια, ο λαϊκισμός και οι γραφικότητες διεκδικούν χαρακτήρα «προτύπων» στις σχολικές κοινότητες; Γιατί, όπως και να το κάνουμε, η εικόνα και μόνο τριών νέων παιδιών σε ρόλο «επαϊόντων» ακυρώνει κάθε έννοια παιδαγωγικής ευθύνης και σοβαρότητας. Και μαζί κάθε δάσκαλο που «σέρνεται» πίσω από ευκαιριακές σκοπιμότητες.

Πόσο λέτε να είναι το ποσοστό των ελλήνων που δηλώνουν πρόθυμοι να πολεμήσουν για την πατρίδα τους; Αν πιστέψουμε την πανευρωπαϊκή έρευνα της Gallup International, αυτό δεν ξεπερνάει το 54%! Και μάλιστα σε μία περίοδο που ο «πατριωτισμός» βρίσκεται σε… έξαψη! Όπερ μεθερμηνευόμενο: μικρά καλάθια.

Καλάθια είπα, όχι… τσουτσούνια!

Δεν ξέρω τι «λαγούς» θα βγάλει η Αστυνομία από αυτή την ιστορία με τη ληστεία των 4,2 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και μόνο η εμφάνιση των ληστών με μάσκες του Καραμανλή και του Παπανδρέου, ανεβάζει επίπεδο!

Ποτέ δεν είπα ότι δεν υπάρχουν ταλαντούχοι παπάρες. Το αποδεικνύει άλλωστε περίτρανα το παράδειγμα του σκιτσογράφου Δημήτρη Χαντζόπουλου.

Πώς είπαμε ονομάζεται στις μέρες μας ο πραξικοπηματίας; Μεταβατικός πρόεδρος;

Οι Νύφες χωρίς χαμόγελο. Οι ελάχιστες εβραιοπούλες της Θεσσαλονίκης που γύρισαν ζωντανές από το Άουσβιτς και παντρεύτηκαν το 1945. Από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές στην ιστορία της πόλης.

Επίλογος (για ένα αίσιο τέλος).

Παίδες της εγχώριας κεντροαριστεράς, κάντε κάτι και βρείτε τα μεταξύ σας γιατί οι καιροί εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους. Και επειδή ο Μάκης Παπαδόπουλος δεν φαίνεται να «ξεπεζεύει» από το «άρμα της αυταρέσκειας», ας δώσουν το παράδειγμα ο Θόδωρος Μουριάδης και ο Άρης Βέρρος. Γιατί σε κάτι τέτοιες στιγμές μετριούνται τα «μπόγια» των ανθρώπων.

Και το συνεχίζω: από τις μέχρι τώρα παρουσιάσεις των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων των παρατάξεων του Μουριάδη και του Βέρρου, ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει πολλά θετικά σημεία. Νέα πρόσωπα, αξιολογότατες ιδιότητες, συμπυκνωμένη εμπειρία, πνευματική διαύγεια και μια βαθιά αίσθηση δημοκρατικού φρονήματος. Και σκέφτομαι: δεν θα είναι κρίμα αν ο καθένας πάρει το δικό του δρόμο και βαδίσει χωριστά μέχρι τις εκλογές; Δεν θα είναι καταστροφική για τη πόλη μία τέτοια επιλογή;

Ξέρω πως τίποτε δεν είναι εύκολο. Οι αγκυλώσεις, οι εγωισμοί και τα «μέτωπα» καραδοκούν. Και τα «μονοιάσματα», όλοι το γνωρίζουμε, απαιτούν καρδιές ευρύχωρες και μυαλά ανοιχτά. Εκατέρωθεν υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Και ένα μέτρο αυτογνωσίας. Αυτό προπάντων…

Ευελπιστώ στο «καλοπροαίρετο των προθέσεων» του Θοδωρή και του Άρη. Πιστεύω στο ήθος τους και την ανιδιοτέλειά τους. Ακόμη και σε αυτή την «ελεγχόμενη φιλοδοξία» τους, απαραίτητη πολλές φορές για να αντέχεις και να προχωράς. Αλλά το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο πια. Τα ξεπερνάει όλα και ορίζει τα πάντα αλλιώς. Και απέναντί του δεν αρκούν ούτε οι «στρατεύσεις» ούτε η αγνότητα των προθέσεων ούτε οι «ιδεολογικές αυταπαρνήσεις». Το διακύβευμα της Δημοκρατίας –γιατί περί αυτού πρόκειται– απαιτεί σθένος και μεγαλοψυχία…

Θα το πω απλά: αύριο ο Θόδωρος Μουριάδης και ο Άρης Βέρρος οφείλουν, ανοιχτά και ξάστερα, να καθίσουν και να βρουν έναν κοινό υποψήφιο που θα ενώσει τις παρατάξεις τους στον κοινό στόχο και θα συσπειρώσει τις αστείρευτες δυνάμεις των ανθρώπων που τους ακολουθούν. Και αν θέλουν από τώρα τη βοήθειά μου, ας «χτυπήσουν την πόρτα» του Κυριάκου Λυκουρίνου. Μπας και λάμψει επιτέλους η πόλη!