Του Αλέξη Γούλα
Πολλές δεκαετίες πριν ρωτήθηκε ο Μητροπολίτης μας Χρυσόστομος για το αν η Καβάλα είναι κόκκινη πόλη. Η απάντησή του ήταν δυναμική και αποστομωτική: “Η Καβάλα μου είναι μια κόκκινη πόλη από το αίμα των ηρώων της πίστης και της πατρίδας.”
Ο ηρωικός εκείνος πολυπαρασημοφορημένος Μακεδονομάχος Δεσπότης έδωσε το στίγμα για το τι ορίζει μια πόλη. Δεν ήταν το κομματικό χρώμα που έβαλε μπροστά αλλά το χρώμα του αίματος που χύθηκε για την πολυπόθητη και πολυαναμενόμενη λευτεριά. Ειδικά όταν τα λόγια αυτά έβγαιναν από το στόμα ενός ανθρώπου που μόνο ηρωικές πράξεις είχε στο ενεργητικό του και που ήταν από τους βασικούς συμβούλους του Βενιζέλου στη Λωζάνη, είχαν μεγαλύτερη βαρύτητα.
Ο Χρυσόστομος ως άξιος ποιμενάρχης δεν ξεχώρισε τους ήρωες. Η πίστη και η αγάπη για την πατρίδα ήταν το δικό του μέτρο αξίας τους. Όλα αυτά τότε… Σήμερα τι γίνεται;
Προσωρινά η Καβάλα είναι μια κόκκινη πόλη αν λάβουμε υπόψη μας την κατανομή των βουλευτικών εδρών και την ομολογία των ίδιων τριών βουλευτών τις Κυβέρνησης. Μια ομολογία που αντικρούεται σφόδρα από τους παλιούς συντρόφους τους που αποτελούν πλέον τη ΛΑΕ, ή το ΚΚΕ που δεν παραχωρεί το Κόκκινο σε κανέναν.
Για την πίστη είναι δηλωμένη και σεβαστή η διάθεσή τους. Δηλώνουν άθεοι (καλά κάνουν, αν έτσι νιώθουν), αλλά μπαινοβγαίνουν στις εκκλησίες και κάνουν τον σταυρό τους όπου υπάρχει εκκλησιάσμα, με πρώτο διδάξαντα τον ίδιο τον Αλέξη. Μεγάλη ασυμβατότητα που όμως δεν ενοχλεί τους ψηφοφόρους τους καθόλου.
Την αγάπη προς την πατρίδα δεν θα την σχολιάσω. Έχω ξαναγράψει πως δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μονοπωλεί την έννοια του πατριώτη και αυτή δεν έχει ιδεολογικούς χώρους. Το να φτάσουμε σήμερα η έννοια του πατριώτη να έχει δαιμονοποιηθεί και να τη χαρίζουμε στη ΧΑ είναι κάτι που ξεπερνάει τη λογική μου. Ειδικά όταν αυτή η ενορχηστρωμένη δαιμονοποίηση αρχίζει από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό μας.
Άραγε, δεν βρέθηκε ένας από τους μέντορές του να του υποδείξει πως αυτή η τακτική είναι καταστροφική και χωρίς γυρισμό και πως σύντομα θα τη βρει μπροστά του; Δεν βρέθηκε κάποιος να του πει πως δεν χαρίζεις σχεδόν όλα τα σχολεία που έκαναν καταλήψεις σε υποκινουμενες ακραίες δυνάμεις; Κανείς δεν τόλμησε να του πει πως όσοι ήταν στα συλλαλητήρια δεν ανήκουν στους ακροδεξιούς, φασίστες, άμυαλους όπως με στόμφο ενημέρωνε τον Γάλλο πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό της Μάλτας;
Ζούμε μέρες κοινοβουλευτικής κατρακύλας που δυστυχώς μας γυρίζει δεκαετίες πίσω. Η λειτουργία του ναού της Δημοκρατίας γίνεται α λα καρτ, ανάλογα με το τι βολεύει στους κυβερνώντες. Όλα λειτουργούν κατά περίπτωση, κάτι που πραγματικά ενισχύει αυτά που αποκαλούνται άκρα. Η αναστάτωση διαχέεται σε όλους τους τομείς παρά τις προσπάθειες που γίνονται για να αλλάξει η ατζέντα.
Γνώμη μου είναι πως η συνοχή του λαού που κυβερνάς είναι το πρώτο μέλημα. Όλες οι προσπάθειες πρέπει να έχουν αυτό τον στόχο και όλες οι πολιτικές κινήσεις να βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Εδώ να τονίσω πως η πίεση των ψηφοφόρων της κυβέρνησης πρέπει να είναι αποτελεσματική προς τους βουλευτές ώστε να μεταφερθεί προς την ηγεσία πως δεν βαδίζουμε σωστά.
Δεν μου φτάνει το ότι σε συζητήσεις φίλοι συριζαίοι είναι εξαγριωμένοι με όσα γίνονται, αν δεν τα έχουν μεταφέρει σε όσους ψήφισαν. Γιατί υπάρχουν κι αυτοί οι συριζαίοι. Οι ακροδεξιοί, οι λαϊκιστές, οι άμυαλοι κατά τον Αλέξη που διαφωνούν με όσα βλέπουν ότι ψηφίστηκαν για την Μακεδονία μας. Που αισθάνονται πατριώτες και είναι περήφανοι γι’ αυτό. Που δεν είναι απλά προβατάκια που τα δέχονται όλα αμάσητα. Που σκέφτονται. Που βλέπουν λίγο μακριά. Που είναι πιστοί στις ιδέες τους. Που οι Αμερικάνοι είναι γι’ αυτούς κόκκινο πανί κι όχι τα όψιμα φιλαράκια τους. Που οι Γερμανοί είναι αυτοί που θέλουν παντοκρατορία κι όχι οι ευεργέτες μας. Που η ενότητα του λαού αποτελεί γι’ αυτούς προτεραιότητα.
Λίγος ο καιρός μέχρι τις εκλογές. Τις όποιες εκλογές μια και ο δρόμος για τις πολλαπλές κάλπες είναι βραχύς. Ας προσέξουν όσοι εμπλακούν με αυτές τη ρητορική τους. Ας προσπαθήσουν να μην προκαλούν. Όλοι θα κριθούν από τις πράξεις και τις αποφάσεις τους στις κάλπες. Εκεί θα μετρηθούν όλα. Οι σωτήρες που έπραξαν το “πατριωτικό καθήκον” ενάντια στους “άμυαλους λαϊκιστές”.
Κλείνω με μια παρατήρηση προς τους βουλευτές μας.
Γεγονός σίγουρο είναι πως οι κυβερνήσεις δεν διαρκούν για πάντα. Οι πράξεις του καθένα θα δείξουν αν θα υπάρχει μια Καλημέρα από τους απλούς πολίτες ή η απόλυτη απαξίωση για όσα έπραξαν το διάστημα που θεωρούσαν πως είναι Θεοί. Αυτό το “τότε” για κάποιους είναι πολύ κοντά.