Δεν περισσεύει κανείς, όλοι οφείλουμε να αυτοπεριοριστούμε…

Αν η πατρίδα μας περάσει αυτό τον κάβο, δεν θα έχει να φοβηθεί τίποτε πια


 

Της Σαπφούς Αγγελούδη-Ζαρκάδα

 


Αν πέρυσι τέτοια εποχή μάς έλεγε κάποιος ότι έναν χρόνο αργότερα θα ζούσαμε σαν πλανήτης την τέλεια καταιγίδα, κανείς δεν θα τον πίστευε. Γιατί μπορεί να διαβάζαμε για τις επιδημίες της πανούκλας στον Μεσαίωνα, αλλά όλοι νομίζαμε ότι η επιστήμη  και η πρόοδος της ιατρικής έχει οριστικά απομακρύνει αυτό τον κίνδυνο.

Διαψευστήκαμε παταγωδώς! Η Κίνα πρώτη και τώρα η Ευρώπη βρίσκονται στη δίνη του κορονοϊού. Και εμείς, οι απλοί άνθρωποι, παρακολουθούμε σαστισμένοι από τα ΜΜΕ την επέλαση του κακού, με πρώτο μεγάλο θύμα τη γειτονική μας Ιταλία, που φαίνεται ότι καθυστέρησε στη λήψη και κυρίως στην εφαρμογή μέτρων καθυστέρησης της εξάπλωσής του.

Ευτυχώς στη χώρα μας η έγκαιρη οργάνωση μιας επιτροπής ειδικών με γνώση και επικοινωνιακό χάρισμα φαίνεται να αποδίδει πολύ καλλίτερα. Είμαστε πραγματικά τυχεροί ως έθνος που το Υπουργείο Υγείας πολύ νωρίς δημιούργησε αυτή την εξαιρετική επιτροπή λοιμωξιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα, τον «εθνικό μας γιατρό», οι οποίοι έγκαιρα κατέστρωσαν ένα σπουδαίο μοντέλο αντιμετώπισης της κρίσης που μας δίνει την εντύπωση ότι καθημερινά προηγείται της εξάπλωσης του κορονοϊού.

Προσωπικά, ποτέ δεν ζήλεψα το αγγλικό μοντέλο ζωής στην Αγγλία. Θυμάμαι, ως φοιτήτρια, παρακολούθησα για έναν μήνα καλοκαιρινά μαθήματα στο Κέμπριτζ και στη συνέχεια απομυθοποίησα τη χώρα, κυρίως για το κλίμα της. Και ήρθε τώρα η μεγάλη στιγμή της ανθρωπότητας να επιβεβαιώσει τη φοιτητική μου άποψη, αλλά συγχρόνως να με γεμίσει λύπη για τους πολίτες αυτής της χώρας. Γιατί βρέθηκαν με έναν ηγέτη που βάζει την οικονομία της χώρας πάνω από την υγεία των κατοίκων της, καθώς αφήνει ελεύθερη τη συναναστροφή των υπηκόων του, ώστε να αποκτήσουν αντισώματα…

Στον αντίποδα, η στάση της δικής μας πολιτικής ηγεσίας δημιουργεί εθνική υπερηφάνεια. Έχουμε μια κυβέρνηση που τρέχει με χίλια ενώ αντιμετωπίζει και το μεταναστευτικό που από μόνο του είναι μια βόμβα. Παρ’ όλα αυτά, μας δίνει την εντύπωση ότι προπορεύεται του προβλήματος, καθώς πριν αντιμετωπίσουμε ένα θέμα, στο ίντερνετ διαβάζουμε τη χθεσινή του λύση. Και για να το συγκεκριμενοποιήσω περισσότερο, έχουμε έναν πρωθυπουργό που παίρνει όλο το κόστος πάνω του με αφοπλιστική ηρεμία, αλλά χωρίς έπαρση. Και εξαιρετικούς υπουργούς που ευτυχώς είναι όλοι νέοι και δεν χρειάζεται να μπουν σε καραντίνα. Φυσικά από τους υπουργούς θα ξεχωρίσω τον Βασίλη Κικίλια που ως γιατρός υπακούει πλήρως στην επιστημονική ομάδα που δημιούργησε.

Το εξαιρετικό όμως είναι πως και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ανταποκρίνεται με αξιοθαύμαστη  επάρκεια στον ρόλο του. Γιατί προσωπικά με συγκίνησε όταν πρώτος έμεινε σπίτι, όταν τηλεφώνησε στον Αρχιεπίσκοπο για να τον επηρεάσει να προσαρμοστεί η εκκλησία στη σημερινή πραγματικότητα και όταν συνομίλησε διαδυκτιακά με τον πρωθυπουργό.

Λοιπόν, οφείλουμε να αισθανθούμε επιτέλους περήφανοι για την πολιτική μας ηγεσία και εμείς οι συχνά ανυπάκουοι και ξερόλες πολίτες να μείνουμε σπίτι και να προστατεύσουμε τους γονείς μας· αλλά και η γενιά μου τους εαυτούς της, καθώς πλέον παρόλο που μας είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, μεγαλώσαμε και  είμαστε πολίτες υψηλού κινδύνου.

Οφείλουμε να το κάνουμε για να ξανασυναντηθούμε όλοι σύντομα υγιείς, στη βόλτα μας στην παραλία, στις φιλικές μας επαφές, το καλοκαίρι στον Ζέφυρο, στο Cosmopolis, στο Αρχαίο Θέατρο, στην Καλαμίτσα και στον Μπάτη, στις βιβλιοπαρουσιάσεις, στο πλοίο για τη Θάσο οι αγαπημένοι μου Θασίτες, στην Εβδομάδα Αρχιτεκτονικής οι αρχιτέκτονες, που όλους τους θεωρώ παιδιά μου. Δεν περισσεύει κανείς, οφείλουμε να αυτοπεριοριστούμε.

Κυρίως, να ζήσουμε για να χαρούμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, να δημιουργούν οικογένειες και κυρίως να δούμε την πατρίδα μας δυνατή οικονομικά και πλέον με αυτοπεποίθηση, καθώς αν περάσει αυτό τον κάβο δεν θα έχει να φοβηθεί τίποτε πια, διότι ο Έλληνας θα έχει αφήσει πίσω του όλα του τα βαρίδια που τον ταλαιπώρησαν και θα πιστέψει στο κοινωνικό σύνολο και στην ηγεσία του και όχι στο άτομό του.

Καλή δύναμη σε όλους, θα ξανασυναντηθούμε!