Της Ελένης Ιωαννίδου
Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από εσωτερική μοναξιά.
Ινδιάνος, Σιατλ
Το τελευταίο διάστημα, κάποιες εικόνες που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο και αφορούσαν στον τόπο μας μάς έκαναν για άλλη μια φορά να νιώσουμε οργή και ντροπή για πράξεις που μόνο δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Πρόκειται για εκείνες με τις δηλητηριασμένες γάτες στην περιοχή της «Παναγίας»… [διαβάστε περισσότερα εδώ]
Το γεγονός αυτό είναι πάρα πολύ ανησυχητικό και μας φέρνει στον νου και άλλες αποτρόπαιες πράξεις. Κάποιο σκυλί που κακοποιήθηκε, άλογα επίσης που οδηγήθηκαν στον θάνατο μετά από μια πολύ καλά οργανωμένη επιχείρηση εξόντωσής τους, γάτες που δηλητηριάστηκαν. Μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα, παρατηρείται μια επικίνδυνη εμμονή κάποιων ανθρώπων με διαταραγμένη –ασφαλώς– προσωπικότητα, να σπέρνουν τον θάνατο σε ζώα. Να ικανοποιούνται, προφανώς, που προκαλούν πόνο σε ανυπεράσπιστα πλάσματα. Οι νοσηρές αυτές καταστάσεις δεν θα πρέπει να προβληματίσουν τις αρχές και την πολιτεία, γενικότερα; Η κακοποίηση και θανάτωση ζώου είναι το προειδοποιητικό καμπανάκι για τα χειρότερα γιατί, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι αποδεδειγμένο ότι οι άνθρωποι που είναι βίαιοι έναντι των ζώων, κάποια στιγμή θα είναι βίαιοι και έναντι των ανθρώπων.
Ο μικροαστικός τρόπος ζωής, η απομόνωση και η εσωστρέφεια απομακρύνουν τον άνθρωπο από τη φύση και του στερούν τα ευεργετικά αποτελέσματα της σχέσης του με αυτή. Δεν ενοχλείται από την αλλοίωση του οικιστικού και φυσικού περιβάλλοντος, από τη ρύπανση που απειλεί την υγεία του, δεν παίρνει θέση, δεν αντιδρά, δεν διαμαρτύρεται, ενοχλείται όμως από την παρουσία ενός ζώου μέσα στην πόλη. Εκεί, έχει το σθένος να δράσει δυναμικά!!! Ξεσπά το μίσος, την οργή του. Χαίρεται που τα κατάφερε και απαλλάχτηκε από αυτό. Ο εχθρός τιμωρήθηκε. Γιατί, δυστυχώς, εχθρικά το αντιμετωπίζει.
Μήπως χρειάζονται περισσότερες δράσεις και ενημέρωση για την ενδυνάμωση της σχέσης μας με το φυσικό περιβάλλον, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου είναι και τα ζώα; Δεν πρέπει να γίνει συνείδηση όλων ότι η κακοποίηση ζώου είναι ποινικό αδίκημα και διώκεται αυτεπαγγέλτως; Ότι είναι υποχρέωσή μας να καταγγέλλουμε τυχόν περιστατικά που πέσουν στην αντίληψή μας και που έχουν να κάνουν με τέτοιες βίαιες συμπεριφορές; Δεν αρκούν μόνον οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Η Πολιτεία οφείλει κι αυτή από την πλευρά της να πάρει μέτρα για να μην επαναληφθούν συμπεριφορές που δεν χαρακτηρίζουν μια κοινωνία ηθική και υγιή.
Θα μπορούσαν να οργανωθούν δράσεις σε όλο τον νομό, όπου θα συμμετάσχουν σχολεία τα οποία, στο πλαίσιο των περιβαλλοντικών προγραμμάτων, μπορούν να παράξουν πλούσιο και αξιόλογο υλικό. Επίσης, ας ανατεθεί στους καλλιτέχνες της πόλης μας να φιλοτεχνήσουν αφίσες, γκράφιτι, κόμικς, φωτογραφίες (οι ίδιοι θα αποφασίσουν) προβάλλοντας με τη δική τους πινελιά το συγκεκριμένο θέμα. Τα δημιουργήματα αυτά να κοσμήσουν κάθε γειτονιά, κάθε κωμόπολη και χωριό, με την ελπίδα ότι έμμεσα η Τέχνη ίσως αναπτύξει την ενσυναίσθηση και γαληνέψει ανθρώπινες ψυχές.
Μεγαλώσαμε σε μια πόλη που στις γειτονιές της υπήρχαν πάντα κάποιοι οι οποίοι φρόντιζαν ώστε να υπάρχει τροφή για τις αδέσποτες γάτες. Σε μια πόλη που στους κεντρικούς της δρόμους κυκλοφορούσαν αδέσποτα σκυλιά. Τα «αφεντικά» τους ήταν διάφοροι καταστηματάρχες οι οποίοι μεριμνούσαν για την επιβίωσή τους σε συνεργασία με τον Δήμο και τους φιλοζωικούς συλλόγους. Ας μην επιτρέψουμε, λοιπόν, κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις να διαταράξουν την αμοιβαία και ανιδιοτελή σχέση μας με τα ζώα και με το περιβάλλον.
Η Ελένη Ιωαννίδου είναι φιλόλογος
Κεντρική εικόνα: Πολ Κλε, «Η γάτα και το πουλί»