Του Μπάμπη Γαμβρέλη
Ξεραΐλα μεγάλη στα τοπικά, αγάπες μου! Ξεμείναμε με τον Πασχαλίδη να κάνει κάτι τρέχα-γύρευε δηλώσεις για το «άκυρο» που έφαγε η πορθμειακή γραμμή Πρίνου-Καβάλας (για το ίδιο θέμα ο Παναγιωτόπουλος και ο Λαζαρίδης το έριξαν στις… γαργάρες) και με τον Κωστάκη τον Αντωνιάδη να συνεχίζει ακάθεκτος (και ακάματος) τις φωτογραφίσεις. Ειλικρινά σας μιλάω, παρακαλάω παρέμβαση Φωτεινής Κόγια!
Α ναι μωρέ, το ξέχασα! Έκανε δηλώσεις και ο Γιώργος Γραμμένος για το θέμα του Κουφοντίνα, χρησιμοποιώντας (όπως είπε) δύο ιδιότητες: αυτή του νομικού και αυτή του πολίτη. Κατά σύμπτωση, υπερίσχυσε αυτή του… πολίτη!
Στο μεταξύ, η ψυχολόγος του Δήμου (η αμισθί) μου συνέστησε μακρά θεραπεία απεξάρτησης από τον Μακάριο Λαζαρίδη. Βρίσκομαι ήδη στην τέταρτη ημέρα του ειδικού προγράμματος και περιχαρής σας ανακοινώνω ότι… είμαι ο Μπάμπης και είμαι καλά!
Αυτός ή αυτή που συντάσσει τα δελτία Τύπου του Δημάρχου Θάσου τη σκέφτηκε πολύ την εισαγωγή με το «κατόπιν ενεργειών μου» που συνοδεύει το κείμενο για την (τεράστια επιτυχία!) της ένταξης της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Θάσου στο Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων του Υπουργείου Πολιτισμού;
Αμ’ το άλλο από το δελτίο Τύπου του «κατόπιν ενεργειών μου»! Έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που εργάζονται με τη ψυχή τους για μια συνεχή πολιτιστική παρουσία. Σας μιλάω για οργασμό, ε! Όσοι μένουν στο νησί, δεν ξέρουν τι να πρωτοδιαλέξουν! Έχουν τιγκάρει στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στις βιβλιοθήκες, στις συναυλίες, στις εκθέσεις! Να σκεφτείτε, είναι τέτοια η επίδραση (του οργασμού) που μέχρι και ο Σαρανταδέκας εθεάθη να διαβάζει… Φραντς Κάφκα!
Εμένα πάντως με διαβάζει κάποιος Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης και μου στέλνει συνέχεια θυμωμένες φατσούλες να μου λένε… έλεος! Φυσιογνωμιστικά κρίνοντας πάντως, και που καταφέρνει να στέλνει φατσούλες, το λες και επίτευγμα!
Αχόρταγος λέμε…
Τι ακολούθησε της δημόσιας προτροπής της Εφημερίδας των Συντακτών προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να παρέμβει συμβολικά στο θέμα του Κουφοντίνα; Η επίσκεψη ιερέα στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ο απεργός πείνας και δίψας για να τον… εξομολογήσει!
Βλέπετε, το παράδειγμα του αγίου Διονυσίου Ζακύνθου που έκρυψε από τους διώκτες τον φονιά του αδερφού του, έχει πάψει προ πολλού να εμπνέει και να καθοδηγεί τα «εκκλησιαστικά καθήκοντα». Ίσως γιατί, άλλο πράγμα το Ορθόδοξο Ήθος και άλλο η «διοικούσα ορθοδοξία». Άλλο πράγμα η Χριστιανική Αγάπη και άλλο το «λάγνον της εξουσίας».
Σκέφτομαι: αυτοί που επιμένουν να ταυτίζουν τους υποστηρικτές ενός απεργού πεινάς με τις απεχθείς πράξεις του, θα μπορούσαν να πουν το ίδιο και για τον Διονύση Σαββόπουλο επειδή έγραψε εκείνο το συγκλονιστικό Μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο; Θα μπορούσαν να πουν το ίδιο για τον Γκάτσο και τον Χατζιδάκι επειδή ύμνησαν με τον εξαίσιο τρόπο τους έναν φονιά; Θα ταύτιζαν τον Θόδωρο Αγγελόπουλο με τη δολοφόνο της Αναπαράστασης, τον Παύλο Τάσσιο με τον Κοεμτζή, τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη με τη Φόνισσα;
Σε μία άλλη εποχή, όχι πολύ μακρινή, όταν ακόμη η έντυπη δημοσιογραφία είχε κύρος και αξιοπρέπεια, επτά εκδότες και διευθυντές εφημερίδων οδηγήθηκαν στη φυλακή και έμειναν σε αυτή για 11 ημέρες, επειδή, στο όνομα της ελευθερίας του Τύπου, αρνήθηκαν να υπακούσουν στον Νόμο και δημοσίευσαν την προκήρυξη της 17Ν. Ήταν η χρονιά του 1990 και (ω, της συμπτώσεως!) πρωθυπουργός της χώρας ήταν τότε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης!
Ο οποίος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, έξι χρόνια αργότερα και με αφορμή το νομοσχέδιο για το νέο σωφρονιστικό σύστημα που κατέθετε στη Βουλή ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Ευάγγελος Βενιζέλος, κάνει μία ιστορική παρέμβαση με την οποία ζητά την ένταξη των καταδικασμένων της Χούντας στα ευεργετικά του άρθρα. Επί λέξει:
Κύριε υπουργέ, εγώ μέσα μου πιστεύω απόλυτα, ότι στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει ωριμάσει η άποψη της επιείκειας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η δημοκρατία μας δεν κινδυνεύει – αυτό είναι παραπάνω από βέβαιο – όπως επίσης δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η δημοκρατία είναι μεγαλόψυχη και η δημοκρατία συγχωρεί. κάποια ώρα συγχωρεί… Στο τέλος – τέλος η συνεχής εξαίρεση από διατάξεις που ισχύουν για όλους τους Έλληνες θα μπορούσε ενδεχομένως από μιας πλευράς να θεωρηθεί και αντισυνταγματική. Γιατί, δηλαδή, ο πλέον στυγερός δολοφόνος ο οποίος προκάλεσε το κοινό αίσθημα, πρέπει να βγαίνει και πρέπει διαρκώς να εξαιρείται ο άνθρωπος ο οποίας διέπραξε αυτό το έγκλημα αδιαμφισβητήτως αλλά οι οποίος πλήρωσε ακριβά επί πολλά χρόνια το έγκλημα το οποίο διέπραξε.
Σήμερα, ένας υφυπουργός Παιδείας, ο οποίος μάλιστα τυγχάνει καθηγητής Πανεπιστημίου που διδάσκει στους φοιτητές του Διεθνές Δίκαιο, τάσσεται δημόσια υπέρ της αναγκαστικής σίτισης ενός απεργού πείνας, παρακάμπτοντας (ή αγνοώντας;) ότι κάτι τέτοιο αποτελεί παράβαση των διεθνών συμβάσεων και ορίζεται ως βασανισμός! Βέβαια, τον Άγγελο Συρίγο τον κατατρέχουν (πολιτικά και επιστημονικά) τα όσα απίθανα έβγαινε και έλεγε την περίοδο που συζητιόταν το περιεχόμενο των άρθρων της Συμφωνίας των Πρεσπών, οπότε, όλα όσα έπονται, απλά προς επίρρωση των όσων έχουν προηγηθεί…
Από την κηδεία του Παύλου Μπακογιάννη
Επειδή πολλά πράγματα αλληλοσυνδέονται, ρωτάω: αν αύριο πω ότι ο Λιγνάδης πρέπει να έχει δίκαιη δίκη και το κράτος να πάρει όλα τα μέτρα ώστε να μην υπάρξουν φαινόμενα λιντσαρίσματος εντός και εκτός της φυλακής, θα θεωρηθεί ότι στηρίζω την παιδοφιλία;
Σε «διαδικαστική ολιγωρία» του Υπουργείου Παιδείας οφείλεται τελικά η ακύρωση των σχολικών γευμάτων! Συνειρμικά, κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και στη Μεγάλη Βρετανία το 1971 όταν υπουργός Παιδείας ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ! Μάλλον εκείνο το θρυλικό Thatcher, the milk snatcher «ψάχνει» να βρει… αλλαγή ονόματος!
Θετική ήταν η ανταπόκριση του Πρωθυπουργού στο αίτημα της Ιεράς Συνόδου για συμβολή του Κράτους στις ετήσιες δαπάνες μισθοδοσίας του λαϊκού προσωπικού των εκκλησιαστικών φορέων! Να θυμίσω ότι χρέη εκκλησιαστικού επιτρόπου εκτελεί τον τελευταίο καιρό και ο Κορκονέας!
Ο Γιώργος Κύρτσος ζητάει από τον Κουφοντίνα να ευγνωμονεί το κράτος για την επιείκειά του, γιατί αν ζούσε στις ΗΠΑ ή στη Ιαπωνία θα είχε εκτελεστεί, αν ζούσε στο Ηνωμένο Βασίλειο τα ισόβια θα ήταν ισόβια κι αν ζούσε στη Γαλλία θα «έτρωγε» πάνω από 40 χρόνια.
Παρακάμπτω το γεγονός ότι από το 2013 η θανατική δεν ισχύει σε όλες τις πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως επίσης και το γεγονός ότι ΚΑΙ στην Αγγλία ΚΑΙ στη Γαλλία υπάρχουν διαβαθμίσεις και διαχωρισμοί στις ποινές των ισόβιων καθείρξεων. Ας δεχτούμε όμως ότι είναι έτσι ακριβώς όπως τα λέει ο Κύρτσος. Και ρωτώ: ο ίδιος θα επιθυμούσε να ζει σε μία από αυτές τις χώρες, ή επειδή θα τον είχαν μπαγλαρώσει προ πολλού για τα 700.000 ευρώ που χρωστάει, επιλέγει να κάνει «κρουαζιέρα» στην Ελλάδα ως πολιτικός;
Και μιας και βρισκόμαστε στα «μπαγλαρώματα», για τον Σαρκοζί τα μάθατε, ε; Τρία χρονάκια για τις μαμουνιές του! Τούτων δοθέντων, εκείνο του Άδωνι που έλεγε πως ότι είναι ο Σαρκοζί για τη Γαλλία είμαι εγώ για την Ελλάδα, αποκτά άλλη άξια!
Όπως άλλη αξία αποκτά και το πρόσφατο του Αδώνιδος, ότι κράτος που εκβιάζεται δεν είναι κράτος,με την προϋπόθεση να ζητήσουμε τη γνώμη της… TUI!
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ θα ήθελα πολύ να ζω σε μία χώρα που το «υπόδειγμα του πολίτη» θα το εξέφραζαν ο Σπύρος Μπιμπίλας και ο Γιώργος Καπουτζίδης. Μα πολύ όμως…
Η πραγματικότητα όμως «λέει» ότι ζούμε σε μία χώρα, όπου ένας πρώην υπουργός Δικαιοσύνης πιστεύει πως τα φαινόμενα κακοποίησης εντάθηκαν από τότε που καταργήθηκε η παρά φύση ασέλγεια!
Γιεςςςςς
Ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης είναι ένας Δήμος που κουβαλάει όλα τα κουσούρια του μεταπολεμικού κράτους. Δομημένος μέσα σε ένα άναρχο πολεοδομικό σχεδιασμό, με άσχημα δημόσια και ιδιωτικά κτίσματα, βιώνει διαχρονικά (όπως και όλη σχεδόν η χώρα) το κόστος της αντιπαροχής και της νομοθετικής ασυλίας. Εν κατακλείδι, ένας αισθητικός αχταρμάς που, κατ’ επέκταση, παράγει το γούστο και την καλλιέργεια των τοπικών αρχόντων που τον διοικούν. Έτσι πάνε αυτά…
Πρόσφατα, ο Δήμαρχος του Ελληνικού και της Αργυρούπολης βρέθηκε αντάμα με τον Μητροπολίτη της περιοχής και τον Αστυνομικό της Διευθυντή να θαυμάζουν από κοντά μεγάλης έκτασης γκράφιτι ενός 20χρονου η θεματολογία του οποίου είχε αναφορά στους ήρωες του 1821. Δράση ενταγμένη στους εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και (προφανώς) επιδοτούμενη από τα ταμεία του Δήμου.
Δεν θα μπω στον πειρασμό να κρίνω το εικαστικό αποτέλεσμα. Η διαχρονική πληγή της «ερασιτεχνικής έκφρασης» στους δημόσιους χώρους ήταν και παραμένει εστία κακογουστιάς και «χρεώνεται» αποκλειστικά και μόνο στους έχοντες τη δυνατότητα των επιλογών. Ενίοτε και των χρηματοδοτήσεων. Μόνο που, για κακή μας τύχη, η (πονεμένη έτσι κι αλλιώς) ιστορία αυτής της πρωτοβουλίας είχε και τις σκοτεινές της προεκτάσεις. Κι αυτές, ούτε να τις παρακάμψεις μπορείς ούτε και να τις «αθωώσεις».
Γιατί όταν ένας Δήμος δίνει «βήμα έκφρασης» σε έναν δηλωμένο Χρυσαυγίτη, σε έναν φανατικό νεοναζί πιτσιρικά, τότε οι παραχωρήσεις, οι διευκολύνσεις και (κυρίως) οι θαυμασμοί, εμμέσως πλην σαφώς υποθάλπουν και τις ιδέες του. Και ο Δήμαρχος μετά του ιεράρχη και του αστυνομικού γίνονται συμμέτοχοι, συνεργοί και διακινητές τους. Πια, τα ισλαμοφοβικά και συνωμοσιολογικά μηνύματα του «καλλιτέχνη» συνυπογράφονται και από τους ίδιους. Οι «ευχές» του για ψόφο των μπάσταρδων των αριστερών, η προτροπή του να κάψουμε όλα τα τζαμιά, θα ανήκουν και στο δικό τους πολιτικό προσκλητήριο. Και θα τους ορίζουν…
Όχι που δεν θα «κούμπωναν» οι ασχήμιες και οι κακογουστιές με τους νεοναζί και τις… παραφυάδες τους!
Και ρωτάω: αν αυτή είναι η Μπουμπουλίνα, αυτός ποιος είναι;
Σε άλλο «αυτοδιοικητικό επεισόδιο», ο Δήμαρχος Ραφήνας επέβαλε πρόστιμο στο τοπικό κλαμπ της Original 21 επειδή ανάρτησαν πανό αλληλεγγύης στον Δημήτρη Κουφοντινά.
Αν τώρα εγώ βγω και φωνάξω, έλα μωρή ΑΕΚάρα, θα θεωρηθώ… 17Νοεμβρίτης;
Με την ευκαιρία: το πανό με το σύνθημα Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη, αναφέρονταν πάντα στην ιστορική ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Κάθε άλλη «ερμηνεία» επ’ αυτού εκπορεύεται από τους καθ’ έξιν συκοφάντες και διαδίδεται από τους αργυρώνητους δημοσιογράφους.
Δώδεκα μέρες μετά τη σύλληψη του Δημήτρη Λιγνάδη για βιασμούς ανηλίκων κατά συρροή και είκοσι έξι ημέρες μετά την παραίτησή του από τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, η ανακρίτρια της υπόθεσης διέταξε έρευνα στο σπίτι του! Το λες και… αντανακλαστικά Τσιάρτα!
Διάβασα κάπου ότι ο Λιγνάδης ισχυρίστηκε πως η δίωξή του είναι πολιτική. Λέτε το υποκριτικό του ταλέντο να μας πείσει γι’ αυτό;
Δεν χωράει καμία συζήτηση! Τη δήλωση-αυτογκόλ του Δρίτσα, μόνο μία λέξη τής ταιριάζει για να τη χαρακτηρίσει: χ ο ν τ ρ ο μ α λ α κ ί α ! Με μία υποσημείωση: όσοι δημόσια υποστηρίζουν ότι όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδιοι, καλό είναι να γνωρίζουν ότι οι γενικεύσεις και οι απολυτότητες είναι εξ ορισμού επικίνδυνες και, ιστορικά, είναι ταυτισμένες με την απολυταρχία και τον φασισμό.
Πώς ανταμείφτηκε η δημοσιογράφος του Protagon Ρέα Βιτάλη για τα εκατοντάδες άρθρα της εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ; Με μία εκπομπή στην ΕΡΤ! Και για να φρεσκάρω λίγο τη μνήμη σας, η κυρία Βιτάλη επιθυμούσε διακαώς το κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης!
Η Γαλλική Πρεσβεία, για να τιμήσει την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ανάρτησε στον περιβάλλοντα χώρο της Πρεσβείας φωτογραφίες με διάσημες γυναίκες. Ανάμεσά τους και αυτή της… υπερδιάσιμης Αλεξάνδρας Μητσοτάκη!
Την ημέρα που στη Βουλή ψηφιζόταν το οριστικό τέλος της προστασίας των περιοχών Natura, «σκάει» στο μέιλ μου μήνυμα από την Greenpeace! Το καταθέτω: Έστειλες SMS και ετοιμάζεσαι για την καθιερωμένη σου βόλτα, να βγεις λίγο έξω κι εσύ; Μην φύγεις χωρίς παγούρι! Προμηθεύσου το ανοξείδωτο παγούρι θερμός μας, για να έχεις μαζί σου το ρόφημά σου στη θερμοκρασία που θέλεις.
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη: Είμαστε σε επιφυλακή για να μην κλέψουν οι τρομοκράτες ρουκέτες από κάποιο στρατόπεδο. Μετά από αυτό, θεωρώ στανταράκι ότι θα πάρουμε τη Πόλη!
Μαθαίνω ότι ο πρύτανης του Αριστοτελείου που, πριν λίγες ημέρες, ζήτησε αστυνομική παρέμβαση για να σταματήσει η κατάληψη των φοιτητών, επί πρυτάνεως Δημήτρη Φατούρου, όντας φοιτητής, είχε πρωτοστατήσει ο ίδιος σε κατάληψη της σχολής του. Τι πάνε και σκαλίζουν μερικοί…
Φοιτήτριες και φοιτητές του (υπό κατάληψη) εικαστικού τμήματος της Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ έφτιαξαν τη δική τους Guernica, τη δική τους κραυγή. Άλλως πώς, υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα!
Επίλογος με πολλές προεκτάσεις: μόνον έπαινοι αξίζουν στη Διοίκηση του Δήμου Καβάλας και στον τηλεοπτικό σταθμό ENA Channel για την πρωτοβουλία τους να τιμήσουν την ημέρα του διωγμού των Εβραίων Καβαλιωτών με μία εξαιρετική εκπομπή. Πάντα τέτοια!