Μητσοτάκης: Ηγεμονίσκος της συμφοράς. Γαλουχημένος με πολιτικές υποθήκες παρελθόντων ετών του αείμνηστου πατρός, εμφανίζεται στην πολιτική κονίστρα ως Καισαρίων -άδειος μέσα κι έξω- για να πάρει στις πλάτες του την τύχη μιας χώρας ήδη, λεηλατημένης.
Αναλαμβάνει την προεδρία της Ν.Δ. –…Κύριος oίδε πώς…– και απ’ την πρώτη κιόλας μέρα αντικαθιστά στην πολιτική ζωή του τόπου την αδιάσειστη αλήθεια με το εμετικό ψεύδος. Ομού με τους πρόθυμους ομογάλακτούς του της πολιτικής, της επιχειρηματικότητας, των ΜΜΕ έστησαν την αντιπολιτευτική τους πλεκτάνη κατά το διάστημα της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πάλευε να βγάλει τη χώρα απ’ τα μνημόνια που οι ίδιοι έφεραν σε μια χρεοκοπημένη χώρα· όταν ο ΣΥΡΙΖΑ με νύχια και με δόντια πάλευε να κρατήσει την κοινωνική συνοχή· όταν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα προσπαθούσε με την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της να ενισχύσει τη διεθνή μας θέση και να καταστήσει τη χώρα μας παράγοντα σταθερότητας στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτός ενέδυε τους «πρόθυμους» με χλαμύδες και περικεφαλαίες… Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο Καισαρίων αναλαμβάνει τις τύχες μιας χώρας που μόλις έχει βγει από το λαβύρινθο των μνημονίων, ύστερα από αιματηρές θυσίες ενός λαού και μιας κυβέρνησης που δεν καταχράστηκε ούτε σεντ απ’ το δημόσιο χρήμα.
Από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης ο Μητσοτάκης σημαδεύει την κοινωνική τράπουλα επ’ ωφελεία των ομοτράπεζών του.
Με την Κεραμέως και τη Μενδώνη κατερρειπώνει τη Δημόσια Παιδεία και βεβηλώνει τον Πολιτισμό.
Με τη συνδρομή του πολιτικού αυτοφωράκια Χατζηδάκη ξεθεμελιώνει εργασιακές κατακτήσεις.
Με την πολιτική του επιφέρει τις θλιβερές ευρωπαϊκές πρωτιές στο πεδίο της ακρίβειας στην ενέργεια, στα καύσιμα και στα βασικά καταναλωτικά αγαθά.
Στην υγεία, με υπουργό τον ανεκδιήγητο Πλεύρη, κατορθώνει το ακατόρθωτο. Η χώρα μας, προϊούσης της πανδημίας, φιγουράρει στην πρώτη θέση σε θνησιμότητα από COVID. Ενδεικτικά αρχές Αυγούστου σε μία μέρα 50 θάνατοι στην Ελλάδα των 10 εκατ., 5 θάνατοι στην Ολλανδία των 17 εκατ.
Το κυβερνητικό Βατερλώ εστιάζεται δυστυχώς στην εξωτερική πολιτική. Η χώρα μας με τις «πρωτοβουλίες» της στο Ουκρανικό «κατόρθωσε» να γίνει μέρος του προβλήματος, παρότι όλα τα δεδομένα της επεφύλασσαν το ρόλο του διαμεσολαβητή, ρόλο που επ’ ωφελεία των τουρκικών επιδιώξεων ανέλαβε ο απομονωμένος κατά τα άλλα Ερντογάν.
Εκεί που τα πολιτικά πράγματα έχουν οδηγηθεί στο μη παρέκει είναι στα θέματα που αγγίζουν τον σκληρό πυρήνα της Δημοκρατίας. ΜΜΕ και Δικαιοσύνη, θεσμοί ακρογωνιαίοι λίθοι του δημοκρατικού πολιτεύματος, εξόφθαλμα χειραγωγούνται.
Ενδεικτική η διολίσθηση στην 108η θέση της αξιοπιστίας και αντικειμενικότητας των ΜΜΕ, καθώς η υπαγωγή του ΑΠΕ στη Μαξίμου ΑΕ αποτέλεσε εξαρχής προτεραιότητα της Μητσοτακικής ΝΔ με στόχο τον ακρωτηριασμό της ελευθεροτυπίας. Όπως επίσης προτεραιότητα αποτέλεσε –αυτά μάλλον πάνε μαζί– η υπαγωγή της ΕΥΠ απευθείας στον ίδιο.
Ο κατήφορος της μητσοτακικής συντροφιάς δεν έχει σταματημό. Το Μητσοτάκης-Gate έχει πνίξει στον βόρβορο της διαστροφικής πολιτικής του θεμελιώδεις αρχές και αξίες της δημοκρατίας. Με ενέργειες του πρωθυπουργού, όπου οι κάθε είδους ανεψιοί και Κοντολέοντες περιστέλλουν ατομικές ελευθερίες, έχει κόστος τεράστιο για τη δημοκρατία μας καθώς και αρνητικό αντίκτυπο στην ΕΕ.
Και τώρα γεννιούνται ερωτήματα με αποδέκτη όχι πλέον τον πρωθυπουργό. Τώρα τα ερωτήματα αφορούν στους ίδιους τους πολιτικούς υπερασπιστές του. Εν ονόματι ποιας αρχής καλείσαι να υπερασπιστείς τον πολιτικό που δεν σεβάστηκε το στοιχειώδες ατομικό δικαίωμα της διασφάλισης των προσωπικών δεδομένων;
Ο κομματικός πατριωτισμός, όταν δεν στηρίζεται σε δημοκρατικές αρχές, εργαλειοποιείται στο βωμό ενός άνομου πολιτικού τυχοδιωκτισμού που καθιστά ιστορικά υπόλογους όχι μόνο τους πάτρονές του, αλλά και τους υπηκόους του, που συνειδητά απεμπολούν την ιδιότητα του πολίτη.
Και είναι αυτός ο κομματικός πατριωτισμός που εξέθρεψε την αλαζονεία και την ουτιδανότητα ενός πρωθυπουργού που, έχοντας επίγνωση των τραγικών ελλειμμάτων του, οπλίζεται με όλα τα συμπαρομαρτούντα μιας επικίνδυνης πολιτικής συμπεριφοράς.
Η πολιτική του υιοθετεί όλα τα γνωρίσματα του τυραννίσκου: Ανασφάλεια, καχυποψία, ίντριγκες, περιστοιχισμός από Ρωμανούς και Οικονόμους-αυλοκόρακες με εμετικά πολιτικά κρωξίματα.
Ο καθένας μας αυτονόητα μπορεί να έχει τις προσωπικές του πολιτικές επιλογές. Εκείνο ωστόσο που δεν μπορεί και δεν πρέπει είναι εν ονόματι των πολιτικών του προτιμήσεων να επικυρώνει με την ανοχή του έναν πολιτικό που μαζί με όλες τις κληρονομικές και επίκτητες «αρετές» φέρει το όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η ανοχή τους είναι στο τέλος τέλος υπονομευτική για μια παράταξη που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου μας.
Το κομματικό καθήκον, όταν γίνεται μανδύας για να κρύψει τη γύμνια του αρχηγού, μόνο συμφορές για τη χώρα απεργάζεται.
Με τούτα και με τ’ άλλα, ζούμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας. Επειδή ωστόσο κάθε τραγωδία απολήγει στην κάθαρση, η μέρα της κάθαρσης για τη χώρα μας και τον λαό της θα σημάνει με την προσφυγή στις κάλπες.
Η μέρα αυτή για κανέναν λόγο δεν πρέπει να καθυστερήσει.
Ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης είναι τ. βουλευτής Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ