Των Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη
Θυμόμαστε στα παλιά αναγνωστικά με τις ξυλογραφίες του Γραμματόπουλου, τον Ιούλιο μήνα να συμβολίζεται σαν ξανθός νέος,-μισόγυμνος και στεφανωμένος με στάχια- να κρατάει το δρεπάνι τού θερισμού ελλείψει άλλων αγροτικών αξεσουάρ. Θεριστής και αλωνιστής ο έβδομος μήνας συμβόλιζε στα παιδικά μάτια μας τη θερινή ραστώνη και την απόλυτη χαύνωση στη σκιά των τεράστιων πλατανιών της Χαλκιδικής, παρέα με μια φέτα καρπούζι που κρύωνε στα ρηχά της θάλασσας. Ο εσωτερικός τουρισμός ήταν άγνωστος και οι βαλκανικές ταξιαρχίες που είχαν αρχίσει δειλά δειλά την κάθοδο προς τη Μεσόγειο, κινούνταν στα πλαίσια τα σημερινά` φέρνουμε τα πάντα απ’ το σπίτι και αγοράζουμε μόνο τα απαραίτητα,-ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα…
Φυσικά και τότε ο κακός γείτονας ήταν ανατολικά μας, και τότε φυσούσε, και τότε έβαζαν φωτιές, και τότε γίνονταν εκλογές, και τότε υπήρχε διχόνοια και αντιπαράθεση ανάμεσα σε Καραμανλικούς και Παπανδρεϊκούς. Αλλά υπήρχαν βιβλία και εφημερίδες και σινεμά, τηλέφωνα, και ασπρόμαυρη τηλεόραση. Οι άνθρωποι μιλούσαν λιγότερο αλλά μιλούσαν Ελληνικά, εργάζονταν περισσότερο αλλά δεν κυνηγούσαν το άπιαστο, και είχαν παντού αντίστοιχη συμπεριφορά. Λιγότερο μίσος, λιγότερα ψέματα, περισσότερη αθωότητα και αλληλεγγύη, και δεν είχαν το σημαντικότερο: Δεν είχαν ανεμογεννήτριες!
Αυτό το τρισκατάρατο όπλο του σατανά, αυτά τα πελώρια μεταλλικά φουρφούρια που μέσα σε μια εικοσαετία κατέλαβαν κάθε ραχούλα καμένη ή άκαυτη, και κάθε βυθό, είναι η αιτία του κακού που μας βρήκε τόσο το φετινό καλοκαίρι όσο και τα προηγούμενα. Κι εκεί που είπαμε να ξεπεράσουμε το φόβο του οικοπεδοφάγου που έστηνε τα όρια της επικράτειας του στην ακτίνα της πέτρας του, ήρθαν οι χορτολιβαδικές εκτάσεις και η βοσκή των αμνών. Κι όταν ξεμπλέξαμε και μ’ αυτό δίνοντας χωράφια κι αμπέλια για μπητς μπαρ και ξαπλώστρες, μείναμε στη τελική αγκαλιά με το ”παραμύθι” της Αιολικής Ενέργειας να το βιώνουμε αραχτοί σαν την τραγωδία της Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο, και να φτύνουμε τους υπαίτιους που παραχώρησαν τα Ιερά και τα Όσια στο βωμό του χρήματος και της διαπλοκής. Πάντα κάποιος άλλος φταίει για τα στραβά μας.
Γιατί μόνο συμφορές είδαμε από αυτή τη νέα μόδα που αλλάζει το μικροκλίμα της περιοχής, ανεβάζει τη θερμοκρασία στα ύψη, διώχνει μακριά τα πουλιά και τους ανθρώπους, εγκαθίσταται σα μπάστακας στα καμένα και δεν λογαριάζει παρά μόνο το κέρδος. Αυτή ευθύνεται για τις 700 φωτιές πέρυσι στην Ηλεία μέσα σε δυο μήνες, αυτή και για τις 594 φετινές σε 10 μέρες, αυτή έκαψε 104 συνανθρώπους μας στο Μάτι το 2018 κι άλλους 45 το 2007, πάλι στην Ηλεία, αυτή άναψε τις δυο πυρκαγιές πέρσι στην Πεντέλη και στη Γλυφάδα, αυτή ευθύνεται για τα Ιουλιανά και την εισβολή στη Κύπρο, αυτή έκανε το ΟΧΙ, ΝΑΙ το 2015, αυτή βύθισε το ΣΑΜΙΝΑ στις Πόρτες Νάξου το 2000 κι έστειλε 81 συνανθρώπους στο βυθό, αυτή κρύβεται πίσω από κάθε μικρή ή μεγάλη πολιτική, κοινωνική και κλιματική ανταρσία…
Αυτή και τα Εμβόλια! Και να πούμε πως κάτι κάνει; Τίποτα απολύτως. Το κόστος της ενέργειας δεν μειώνεται ούτε κατ’ ελάχιστο. Και ο Έλληνας θέλει κλιματισμό στο φουλ,- χειμώνα καλοκαίρι,- και φαστ τρακ φόρτιση για κινητό και τάμπλετ, θέλει 5G και τρελές ταχύτητες, το ΙΧ του, το τρένο του και το λεωφορείο του να τρέχουν τούρμπο, θέλει φτηνά καύσιμα και φτηνό τιμολόγιο ρεύματος, θέλει τα πάντα α λα καρτ και δεν γουστάρει τον λιγνίτη γιατί είναι οικολόγος από κούνια και προ πάντων, θέλει να εκλέγεται μόνο αυτός που ψηφίζει.
Ζητάει πολλά;
Πηγή: Huffington Post Greece
O Αντώνης και ο Κωνσταντίνος Κούφαλης είναι θεατρικοί συγγραφείς