Της Σαπφούς Αγγελούδη-Ζαρκάδα
Οι κυρίες προετοίμαζαν τη γιορτή αθόρυβα εδώ και πολύ καιρό. Ο στόχος τους ήταν φιλόδοξος, αναβίωση της εξαιρετικής ατμόσφαιρας του χορού της αμυγδαλιάς, σε ένα απογευματινό τους τσάι στη Μεγάλη Λέσχη, στο λαμπρό κτίριο ιδιοκτησίας του σωματείου τους, «ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΚΥΡΙΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ».
Το κτίριο εγκαινιάστηκε στις 22 Μαΐου 1910 σε ρυθμό Ελληνικής Αναγέννησης (Ηellenische Renaissance). Βρίσκονταν στο κεντρικό τμήμα του παραθαλάσσιου μετώπου της πόλης μας, στην πιο περίοπτη θέση, πλαισιωμένο από εξαιρετικά πολυεθνικά κτιρία: ανατολικά το Κοινόβιο των Καθολικών (1892), το Μέγαρο Wix (1905), το Μέγαρο Herzog (1900). Δυτικά, το Αγγλικό-Ιταλικό προξενείο (1879), το Μέγαρο Misrahi (1910), το Μέγαρο Ζάχου(1905). Όλο αυτό το οικιστικό σύνολο αποτελεί πλέον την επιτομή της πολυ-πολιτισμικής Καβάλας της Belle epoche και είμαστε ευτυχείς που διασώζεται ως σήμερα, δυστυχώς χωρίς το μέγαρο Μισδραχή. Και ο σκοπός κατασκευής του, αναγράφεται ξεκάθαρος πλέον και συγκινητικός πάνω από το υπέρθυρο της εισόδου του, «Υπέρ του εν Καβάλα Νοσοκομείου Ευαγγελισμός 1910»
Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1902 από πεντακόσιες κυρίες της πόλης με την προτροπή του Αρχιερατικού Επιτρόπου Σπυρίδωνα Βλάχου και του μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου Ιωακείμ Σγουρού. Σκοπός του συλλόγου ήταν εκτός από τη συντήρηση του Κοινοτικού Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», η παροχή βοήθειας σ’ όλους τους άπορους Καβαλιώτες και άτυπα η ενίσχυση του Μακεδονικού Αγώνα. Στόχοι που επιτεύχθηκαν στο ακέραιο, όπως και στη συνέχεια νέοι, όπως η αποπεράτωση του ναού του Αγίου Παύλου, η ενίσχυση του σανατορίου ΕΛΠΙΣ που κατασκευάστηκε το 1925, αλλά και η ίδρυση και λειτουργία του Πουλίδειου Γηροκομείου. Έτσι εξηγείται και ο θαυμασμός προς το σωματείο της Φιλοπτώχου, των συντακτών του Πανελλήνιου Λευκώματος 1821-1921, που κυκλοφόρησε το 1921, με αφορμή την Εκατονταετηρίδα από την Ελληνική Επανάσταση, οι οποίοι αναφέρουν στον Β2 τόμο: «περὶ τοῦ λαμπροῦ καὶ μοναδικοῦ τούτου Σωματείου τοῦ ὁποίου, ἄλλο δὲν συναντήσαμεν περιοδεύοντες καθ ἅπασαν τὴν Ἑλλάδα παλαιὰν καὶ νέα..»
Ανακάλυψα πρόσφατα την αθόρυβη προετοιμασία του σημερινού ΔΣ για το τσάι της αμυγδαλιάς και μπορώ να πω ότι την Τετάρτη το απόγευμα διαβαίνω αρκετά υποψιασμένη την είσοδο της Μεγάλης Λέσχης για το τι θα συναντήσω στην μεγαλοπρεπή τους αίθουσα. Ξεκινώ νωρίς για να απολαύσω τη διακόσμηση με τις αίθουσες άδειες ακόμη.
Η ατμόσφαιρα ανεπανάληπτη. Η διακόσμηση ξεκινά από τον καθρέπτη της σκάλας, όπου για πρώτη φορά βλέπω από κοντά τα περίφημα κλαδιά αμυγδαλιάς που τα ήξερα από παλιές φωτογραφίες. Σκεφτείτε ότι παλιά εκλεγόταν κοσμητεία για τον στολισμό των Αιθουσών για τους ευεργετικούς χορούς.
Μήπως κάπου εδώ κοντά είναι νοερά και η κ. Έλλη Βασιλικού και ελέγχει; Πιθανότατα…
Ανεβαίνω με ανυπομονησία τη σκάλα και μένω άφωνη με το αποτέλεσμα. Η μεγάλη Αίθουσα και η συνεχόμενή της γεμάτη ροτόντες με τις λευκές καρέκλες του κτιρίου, λευκά τραπεζομάντηλα, κρυστάλλινα φωτιζόμενα βάζα γεμάτα κλαδιά αμυγδαλιάς, πετσέτες με το ίδιο μοτίβο, όλα τοποθετημένα με γούστο και φινέτσα.
Περιεργάζομαι τις αμυγδαλιές και δικαιώνω τον προπολεμικό δασάρχη που όταν τις είδε, λυπήθηκε για τα αμύγδαλα που δεν θα ωρίμαζαν. Τόσο ωραίες, σαν αληθινές! Με οικολογική συνείδηση διαχρονικά οι κυρίες της Φ.Α.Κ.Κ.!
Σιγά-σιγά η Αίθουσες γεμίζουν κυρίες, ο πιανίστας τις καλωσορίζει με τη μουσική του, οι αγκαλιές περισσεύουν, καθώς συναντούμε φίλες που σπάνια τις βλέπουμε πλέον γι’ αυτό χαιρόμαστε διπλά. Δεν θα αναφέρω καμμιά, γιατί αυτή η βραδιά ανήκει στο πρώτο τιμητικό τραπέζι της Αίθουσας, στο τραπέζι του Πουλίδειου Γηροκομείου, το οποίο λειτουργεί με την φροντίδα της Φ.Α.Κ.Κ. Σ’ αυτό απόψε κάθεται αντιπροσωπεία των τροφίμων, που υπό την επίβλεψη της εξαιρετικής εργοθεραπεύτριας κ. Ελένης Καπίδου δημιούργησαν αυτές τις υπέροχες συνθέσεις. Χίλια ευχαριστώ από όλες μας!!!
Και ήμασταν πάρα πολλές, περισσότερες από διακόσιες τριάντα, που ήπιαμε το τσάι μας ή τον καφέ μας, είδαμε φίλες αγαπημένες, συμμαθήτριες, παλιές συναδέλφισες, σε μια βραδιά υψηλού γούστου, που την οφείλουμε στις υπέροχες κυρίες του ΔΣ της ΦΑΚΚ.
Είμαι σίγουρη ότι αν ζούσαν οι παλιές πρόεδροι, Μαρία Βουλγαρίδου, Παρασκευή Πουλίδου, Αιμιλία Ζήφα, Ανδρομάχη Παπαγιάννη, Ελένη Τζοβάννη, Αλεξάνδρα Τζιμά, Έλλη Βασιλικού, Δομνίκη Ανανιάδου θα επικροτούσαν, ίσως και να ζήλευαν λίγο για το αποτέλεσμα.
ΤΑ ΕΥΣΗΜΑ λοιπόν στις δέκα υπέροχες κυρίες του Δ.Σ. της ΦΑΚΚ και στην πρόεδρο Σμαρώ Νικολαΐδου, για το υπέροχο τσάι της αμυγδαλιάς. Τα καταφέρατε!