Του Στράτου Εμμανουηλίδη
28 Φεβρουαρίου 2025
Μαρία λεν την Παναγιά
Μαρία λεν και σένα
Σ αυτό το τρένο κάηκαν παιδιά
δεξιών μαζί και αριστερών.
Στα Τέμπη το κατατραυτισμένο συναίσθημα του Νεοέλληνα συγκρούεται μετωπικά με την κοινή λογική. Από την πυρόσφαιρα φωτίζεται στιγμιαία μια αρχαία πληγή, ένα κρυφό τραύμα και αναγκαζόμαστε έστω για μια ημέρα να δούμε κατάματα τον ελέφαντα στο δωμάτιο:
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟ
Το παρόν κείμενο για όποιον αντέξει να το διαβάσει ως το τέλος, προσπαθεί να βγάλει τη ρίζα του αιώνιου κακού στο φως.
Να απαντήσει στο κεντρικό ΓΙΑΤΙ;
Και στο ακόμα πιο κεντρικό: ΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ;
Μοιάζει μόνο με συναίσθημα αυτό που σήμερα θα γράψει η Ιστορία.
Ας μην είναι μόνο αυτο.
Η Καρυστιανού σαν άλλη Παναγία, θα μας ενώσει όλες και όλους για μια ημέρα.
Σε τι όμως; Και για πόσο;
Στον οίκτο στους γονείς;
Στην οργή απέναντι στη μαφία που ανέχθηκαμε να μας ληστεύει μετά να να μας καίει και έπειτα να μας εμπαιζει πάνω από τον τάφο;
Μόνο σ’ αυτά;
Γιατί αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Το σύμπτωμα.
Ή μήπως ήρθε
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η στιγμή;
Να σκαλίσουμε γενναία την πληγή μας;
Τα Τέμπη ξεσκεπάζουν όλες τις παθογένειες του νεοελληνικού κράτους .
Το νεοελληνικό κράτος είναι
μια πυραμίδα.
Από τραπουλόχαρτα.
Ένα παγόβουνο.
Στη βάση του έχει ένα ανέγγιχτο ιστορικό τραύμα το οποίο θα ήθελα να φέρω στο φως.
Τι βλέπουμε όμως εμείς ως κορυφή;
Στην κορυφή του έχει:
✓ 57 νεκρούς σε μετωπική τρένων το 2023 με παράνομα φορτία, παράνομους διορισμούς, παράνομες απουσίες συστημάτων ασφαλείας
✓ Κυβέρνηση που τα κουκούλωσε άρον άρον
✓Βουλή να χειροκροτάει τον θάνατο, να σκηνοθέτει με “βαθύτατη υποκριτική τέχνη” “εξεταστικές επιτροπές” κι ύστερα να διορίζει ως “πρώτο Πολίτη του Κράτους”
✓ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον προθυμότατο της αρχειοθέτησης.
✓ την Δικαιοσύνη εξαρτημένη
διορισμένη
πρόθυμη
να αρχειοθετήσει τις στάχτες 57 λουλουδιών
✓ ΜΜΕ να χορεύουν τον χορό της καλοταισμένης κοιλιάς πάνω σε τάφους.
Τέλος και χειρότερο από όλα
✓ έναν λαό θλιβερά παραδομένο στον καναπέ με κατάθλιψη επί δύο χρόνια να παρακολουθεί comfortably numb τη τραγική γελοιοποίησή του .
Έναν λαό παγιδευμένο σε ένα ΑΡΧΑΙΟ ΤΡΑΥΜΑ που κανείς ποτέ δεν αντέχει να κοιτάξει κατάματα.
Και ΓΙΑ ΑΥΤΟ ακριβώς τον λόγο,
Επειδή δεν το κοιτάει στα μάτια για να το σκοτώσει,
ΤΟΝ ΟΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΑΥΤΟ
Κοινός λοιπόν παρονομαστής στην κορφή του παγόβουνου:
Ανύπαρκτο Κράτος.
Η ψευδαίσθηση ενός Κράτους.
Ένα ρούχο χωρίς σώμα.
Κράτος στ’ αλήθεια πότε δεν υπήρξε εδώ
Δικαιοσύνη στ’ αλήθεια πότε δεν υπήρξε εδώ.
Αξιοκρατία στ’ αλήθεια πότε δεν υπήρξε εδώ.
Μόνο οικογένειες και άκρες μικρομεσαιομεγαλοδιαφθορά
πάμε και όπου βγει.
Και άκρη δεν βρήκαμε.
Γιατί φτάσαμε ως εδώ;
Τι κρύβεται επιτέλους στη βάση του παγόβουνου που λέγεται Νέα Ελλάδα;
Στη βάση του παγόβουνου βρίσκεται ένα αιώνιο ανεπεξέργαστο βαρύτατο ψυχικό τραύμα:
Ο Αιώνιος εμφύλιος.
Ο Εμφύλιος δεν ξεπήδησε από το πουθενά.
Ήδη πριν το 1821 υπήρχαν δύο κεντρικές τάσεις στο Έθνος:
Οι πρόχουντες δεν πολυψηνόντουσαν για Επανάσταση αφού τα είχαν κάνει πλάκακια με τους Τούρκους κατακτητές και μοιραζόντουσαν τα προνόμια τους .
Οι κλέφτες και οι αρματωλοί από την άλλη
σαν Ρομπέν των Δασών ξεσηκώναν τους φτωχούς ραγιάδες να κηρύξουν Επανάσταση.
Μετά την ανεξαρτησία
η κεντρική διαίρεση συνεχίζεται:
Οι Συντηρητικοί θέλουνε ξένο βασιλιά, τον Όθωνα ενώ οι προοδευτικοί στηρίζουν την ύπαρξη Βουλής αντιπροσώπων του Έθνους.
Μετά ο Ελευθέριος Βενιζέλος εκφράζει τις προοδευτικές δυνάμεις , θέλει εκσυγχρονισμό .
Από την άλλη οι συντηρητικοί, φιλοβασιλικοί αντιστέκονται και
έτσι έρχεται ο Εθνικός Διχασμός
Στην γερμανική Κατοχή, η επαναστατική αριστερά αντιστέκεται .
Έπειτα ο κυβερνητικός στρατός (με την στήριξη ΗΠΑ και Βρετανίας ) παίρνει τα κεφάλια των αντιστασιακών κομμουνιστών.
Χιλιάδες Έλληνες αλληλοεξοντώνονται.
Έχουμε δηλαδή δυο κόσμους να αντιμάχονται από το 1821 ως σήμερα:
Τη συντήρηση και την πρόοδο.
Φθόνος, αίμα, μνησικακία, αλληλοδαιμονοποίηση .
Από μικροί γαλουχούμαστε και από τις δύο μεριές με ιστορίες μίσους.
Ζούμε δύο θανάσιμοι εχθροί στην ίδια γη.
Σαν να μη μας χωρά η χώρα και τους δύο μαζί.
Με δαιμονοποιήσεις, γενικευτικές ισοπέδωσεις των αντιπάλων
Και εξίσου γενικευτικες εξιδανίκευσεις των ηρώων μας.
Σήμερα, υπάρχουν λοιπόν:
άκακοι δεξιοί και κακιασμένοι αριστεροί.
κακιασμένοι δεξιοί και άκακοι αριστεροί.
Αν δεν το ψελλίσουμε αυτό μεταξύ μας σήμερα δρόμο στις 28 Φλεβάρη το 2025 ,
τότε πολύ απλά θα διαιωνίσουμε ασυνείδητα για ακόμα μια φορά το εμφύλιο τραύμα.
Θα διαιωνίζουμε τη διαφθορά.
Γιατί στη βάση κάθε διαφθοράς,
είναι η αμοιβαία καχυποψία,
η έλλειψη εμπιστοσύνης σε όποιον δεν είναι δικός μας .
Και έτσι αναγκαστικά επιλέγουμε τους δικούς μας .
Οι οποίοι δεν είναι και οι πιο άξιοι αναγκαστικά.
Και έτσι αναγκαστικά οι άξιοι απέχουν ή μεταναστεύουν.
Και αναγκαστικά όταν το ανάξιο διοικεί,
αναγκαστικά κάποιοι πεθαίνουν.
Τις λίγες ώρες που μια άλλη Παναγία κατάφερε να μας ενώσει στο δρόμο,
Ας εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλο
Ας κοιταχτούμε στα μάτια
Ας πιάσουμε τα χέρια μας
Ας αγκαλιάστουμε
Και ας αλλάξουμε μια κουβέντα τρυφερή
Δεξιοί και αριστεροί.
Δεν χρειάζεται να πάψουμε να διαφωνούμε.
Ούτε είναι λύση η αποχή
Χρειάζεται να μάθουμε να μιλάμε.
Το χρωστάμε στα παιδιά.
Αν το δείξουμε εμείς στο δρόμο
θα το μάθουν
και στην Βουλή, αναγκαστικά.
Και αυτή τη φορά οι άξιοι, όπου βρίσκονται θα ρθουν.
Εξ εγείρομαι σημαίνει σηκώνομαι όρθιος.
Τώρα που μαθαίνουμε πόσο ωραίο μοιάζει να σηκωνόμαστε μαζί
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΖΙ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΑΔΕΡΦΙΑ