Μπορεί οι δυσκολίες στην καθημερινή, εντατική, προπόνηση να είναι πολλές (αφού γίνονται στο υπόγειο του σπιτιού τους), μπορεί η στήριξη που έχουν από την Ομοσπονδία και την Πολιτεία να είναι σχεδόν ανύπαρκτη, η θέληση όμως για διάκριση που φτάνει μέχρι την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες είναι τεράστια και είναι αυτή που τους κρατάει όρθιος στο κυνήγι του μεγάλου ονείρου τους! Ο λόγος για τους αδελφούς Γιώργο και Γιάννη Μαρτίδη του Παλαιστικού Συλλόγου «Μέγας Αλέξανδρος» του Ν. Ζυγού Καβάλας που συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση που ξεκίνησε από τον πατέρα και προπονητή τους Αλέξη Μαρτίδη, ο οποίος αναδείχτηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με τα χρώματα της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης!
Οι επιτυχίες τους
Οι επιτυχίες του 20χρονου Γιώργου και του 17χρονου Γιάννη, που ασχολούνται με την ελεύθερη πάλη, σε σχεδόν όλες τις διοργανώσεις που παίρνουν μέρος σε Πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο είναι συνεχείς και αποτελούν δείγμα των πλούσιων δυνατοτήτων που διαθέτουν, αλλά και της μεγάλης ευκαιρίας που έχει η ίδια η Καβάλα να χαρεί μεγάλες επιτυχίες στο μέλλον, αρκεί βέβαια να σταθεί στο πλευρό τους και να κάνει ότι οι άλλοι φορείς δεν κάνουν… Ο Γιώργος Μαρτίδης κατέκτησε την 8η θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων το 2016 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας στα 66 κιλά, ενώ ήταν και πρώτος Πανελληνιονίκης στα 65 κιλά στους αγώνες που έγιναν τον Μάρτιο στις Σέρρες. Από τη μεριά του ο Γιάννης Μαρτίδης αγωνίζεται στα 46 κιλά και έχει κατακτήσει την 1η θέση στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα παίδων στο Σαράγεβο της Βοσνίας, την 1η θέση στο Πανελλήνιο που έγινε στην Κατερίνη, καθώς επίσης και την 3η θέση στο διεθνές τουρνουά στο Κίεβο της Ουκρανίας και την 3η θέση στο Πανευρωπαϊκό γκραντ – πρι στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας!
«Στόχος οι Ολυμπιακοί αγώνες»
Μιλώντας για την προετοιμασία των αθλητών του συλλόγου ο Γιώργος Μαρτίδης επισήμανε ότι «αυτή γίνεται κάτω από δύσκολες συνθήκες στο γυμναστήριο που έχουμε δημιουργήσει στο υπόγειο του σπιτιού μας στο Ν. Ζυγός, όπου ο χώρος είναι μικρός και επικρατεί κρύο το χειμώνα και ζέστη το καλοκαίρι. Παρ’ όλα αυτά όμως εμείς συνεχίζουμε την προσπάθεια μας κάνοντας καθημερινά όλη την διάρκεια της εβδομάδας (εκτός Κυριακής), 3 φορές προπόνηση διάρκειας 2 ωρών η κάθε μία». Ο μεγάλος στόχος και όνειρο του Γιώργου είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2020, η οποία επιτυγχάνεται με συγκεκριμένες επιτυχίες που θα πρέπει να έρθουν μέσα στην Ολυμπιακή χρονιά. Αν κατακτηθεί το πρωτάθλημα Ελλάδος, θα πρέπει να πάρει έως την 6η θέση στο Πανευρωπαϊκό, έως την 7η στο Παγκόσμιο, ή έως την 4η θέση στα 3 προολυμπιακά τουρνουά! «είμαι ακόμα μικρός σε ηλικία, μιας και ένας παλαιστής θεωρείται ότι είναι ώριμος σε ηλικία 27 ετών, όμως θέλω να μπορέσω να πάω στους Ολυμπιακούς του Τόκιο στην Ιαπωνία και γι’ αυτό δουλεύω τόσο σκληρά»! Η πορεία του στον αθλητισμό και στο συγκεκριμένο άθλημα ήταν προδιαγεγραμμένη ήδη από την… γέννηση του, λόγω του πατέρα του, έχοντας ξεκινήσει την πάλη από την ηλικία των 5 ετών! Με τα 15 χρόνια εμπειρίας λοιπόν στο χώρο, ο Μαρτίδης τονίζει ότι εκτός από την σκληρή προπόνηση ο αθλητής χρειάζεται για να αποδώσει τα μέγιστα και άλλα πράγματα «όπως γιατρό, φυσιοθεραπευτή, βιταμίνες, spa, φόρμες και άλλο αθλητικό υλικό, που δυστυχώς δεν τα έχουμε»!
Απ’ την ηλικία των 5 ετών
Από τη μεριά του και ο μαθητής του 1ου ΕΠΑΛ της Καβάλας Γιάννης Μαρτίδης, έχει ξεκινήσει την πάλη από τα 5 του χρόνια, ονειρεύεται και δουλεύει σκληρά προκειμένου να μπορέσει να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς αγώνες. «Το 2020 θα είμαι 19 ετών και θα προσπαθήσω να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου για να πιάσω το όνειρο μου» δηλώνει και τονίζει ότι το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού γι’ αυτόν είναι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα παίδων που θα γίνει από τις 4 έως τις 11 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα.
«Δεν θα πεθάνω εάν…»
Στο μικρό αυτοσχέδιο γυμναστήριο στο Ν. Ζυγό στεγάζονται οι ελπίδες και τα όνειρα τους, παρέα με άλλους 4 αθλητές από τις Κρηνίδες, τον Αμυγδαλεώνα και το Ζυγό, που κι αυτοί είναι πρωταθλητές στις κατηγορίες τους, με τον πατέρα τους Αλέξη να τους ξεκαθαρίζει σε κάθε περίσταση ότι «δεν πρόκειται να πεθάνω αν δεν σας δω Ολυμπιονίκες…», δείχνοντας έτσι την λαχτάρα του πατέρα και την επιθυμία του προπονητή να δει τα παιδιά του να ανταμείβονται για τους καθημερινούς κόπους όλων αυτών των ετών.