Καμιά φορά βλέποντας τα πράγματα ανάποδα, τα βλέπεις από τη σωστή πλευρά. Διότι αν δε μπορείς να αντιστρέψεις την πραγματικότητα, αντιστρέφεσαι ο ίδιος για να την δεις… ίσια.
Αυτό έκαναν και οι πιτσιρικάδες που χόρευαν την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου Breakdance κάτω από τις Καμάρες της Καβάλας. Ανέμελοι, αγνοώντας τον κόσμο και την μιζέρια που τον περιβάλλει, αγνοώντας ακόμα και τις χαμηλές θερμοκρασίες, έβγαλαν τις μπλούζες τους και με μόνη υπόκρουση τους ρυθμούς hip hop από ένα κασετόφωνο, έδιναν τη δική τους «μάχη».
…Μάχη ενάντια στον καθωσπρεπισμό, στο δήθεν, στο στημένο, στο politically correct, μάχη ενάντια στις κακές εικόνες της Καβάλας, ενάντια σε κάθε τι προβάλλεται χωρίς να έχει καμία ουσία…
Επαναφέρουν τα ήθη και τα… έθιμα μιας άλλης εποχής, όπου όλα ήταν καθαρά, γνήσια, ντόμπρα και ειλικρινή, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αυτό που έβλεπες, αυτό ίσχυε. Αυτό έκαναν και τα παιδιά… Απλά χόρευαν όχι γιατί «έπρεπε», αλλά γιατί γούσταραν…
Ίσως αυτό λείπει και από την πόλη. Ο αυθορμητισμός όχι ως μόδα, ως εμπορεύσιμος χιπστερισμός, ως vintage lifestyle, αλλά ως στάση ζωής. Άλλωστε το να αναπολείς μιαν άλλη εποχή, δεν αρκεί. Πρέπει και να την (ανα)βιώνεις.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι τα παιδιά έκαναν κι επανάσταση. Σίγουρα δεν το επιδίωξαν, αλλά πέτυχαν μεγαλύτερο… επαναστατικό αποτέλεσμα κι από αυτούς που το επιδιώκουν κατ’ επάγγελμα δεκαετίες τώρα.
Και τίποτα από τα παραπάνω, όμως, να μην ισχύει, η εικόνα των παιδιών που κάνουν breakdance κάτω από τις Καμάρες, είναι από μόνη της μια αισιόδοξη εικόνα, επαναστατική εν γένει και ρομαντική όσο αντέχει ο καθένας και μια βιωματική υπενθύμιση ότι τελικά δεν είναι τα πράγματα ανάποδα, αλλά εμείς οι ίδιοι…
Τυχεροί όσοι αντίκρισαν αυτή την εικόνα σήμερα το πρωί. Ήμουν ένας από αυτούς και τους ευχαριστώ…