Μετά από τη φιλοξενία των σκέψεων της κ. Marcia Hadda Ikonomopoulos, απογόνου της οικογένειας Ρούσσο της Καβάλας (διαβάστε το κείμενό της εδώ), το KAVALA POST δημοσιεύει σήμερα κείμενο του κ. Harry Zinn, απογόνου της οικογένειας Χαΐμ στην Καβάλα, για τον βανδαλισμό του Μνημείου Ολοκαυτώματος τα ξημερώματα της Πέμπτης 30 Μαρτίου 2017 (διαβάστε το ρεπορτάζ εδώ).
Ο κ. Zinn είναι δικηγόρος στο Λος Άντζελες της Αμερικής και καταθέτει με συγκίνηση τις σκέψεις και τα συναισθήματα του ιδίου αλλά και των συγγενών-απογόνων των θυμάτων του ναζισμού του 1943 στο άκουσμα της είδησης του βανδαλισμού του Μνημείου της Καβάλας.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του κ. Zinn.
«Οι απόγονοι των Εβραίων της Καβάλας κρατάμε τις μνήμες τους στις καρδιές μας»
«Το όνομά μου είναι Harry Zinn και σας γράφω αυτές τις γεμάτες πόνο και λύπη μέρες από το Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια. Η μητέρα μου Σάρρα Χαΐμ, που έφυγε από κοντά μας, γεννήθηκε στην Καβάλα το 1928 και είχε πολύ ωραίες αναμνήσεις από την όμορφη πόλη σας. Ο πατέρας της Λαζάρ Χαΐμ, μαζί με τους δύο αδερφούς του, ήταν ιδιοκτήτης για πολλά χρόνια του πολύ γνωστού τότε καταστήματος υφασμάτων «Αδελφοί Σολομόν» στην οδό Ομονοίας και ήταν όλοι περήφανοι δημότες Καβάλας. Η θεία μου Λάουρα που ζει κοντά μας θυμάται στα 85 της χρόνια και μας διηγείται για τη διαδρομή από το σπίτι της οικογένειας στην οδό Γαλλικής Δημοκρατίας μέχρι κάτω στη γωνία της οδού Ομονοίας όπου σταματούσε στο κατάστημα με καραμέλες και γλυκά, στο ίδιο σημείο όπου και σήμερα υπάρχει ένα τέτοιο μαγαζί, προτού επισκεφτεί τον πατέρα της στο οικογενειακό κατάστημα.
Στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ο παππούς μου Λαζάρ έφυγε με την οικογένειά του στην Αθήνα επειδή κατάλαβε τι ερχόταν. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να πείσει πολλούς συγγενείς να φύγουν από την Καβάλα, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μη γνωρίσω ποτέ πολλές από τις θείες μου, τους θείους μου και τα παιδιά τους, που ήταν όλοι καλοί δημότες Καβάλας και δολοφονήθηκαν για το μοναδικό τους «έγκλημα» πως ήταν Εβραίοι. Ο παππούς μου πέθανε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του πολέμου, και η μεγαλύτερη κόρη του, η θεία μου Αλλέγρα, εκτοπίστηκε από τους Ναζί στο Άουσβιτς όπου δολοφονήθηκε.
Για πρώτη φορά επισκέφτηκα την Καβάλα μαζί με τη μητέρα μου και την οικογένεια το 1984, και εκείνη μας έδειξε γεμάτη περηφάνια το αγαπημένο της σπίτι όπου γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Όμως εκείνη, η θεία μου Λάουρα και άλλα μέλη της οικογένειας δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί μια τόσο ξεχωριστή πόλη όπως είναι η Καβάλα δεν είχε ποτέ αναγνωρίσει τη δολοφονία σχεδόν 1.500 πολιτών της με μια έστω απλή αναμνηστική πλάκα όπως συνέβη σε ολόκληρη την Ευρώπη. Επομένως νιώσαμε, έστω και με καθυστέρηση, δικαιωμένοι όταν διαβάσαμε το 2015 για τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου των Καβαλιωτών Εβραίων που δολοφονήθηκαν, ενώ παρακολουθήσαμε από κοντά τα γεγονότα που παραλίγο να προκαλέσουν τη ματαίωση της τοποθέτησης του Μνημείου και στη συνέχεια είδαμε να βανδαλίζεται αυτό με μπλε μπογιά μερικές μόνο εβδομάδες μετά τα αποκαλυπτήρια που έγιναν για να μπορούν όλοι να το δουν.
Τον Ιούνιο του 2016, ήρθα με την αδερφή μου, δύο ξαδέρφια και τα τρία τους παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα του Λαζάρ και της Εριέττας Χαΐμ, πίσω στην Καβάλα για να το δουν το μέρος απ’ όπου καταγόμαστε. Ο ιστορικός Βασίλης Ριτζαλέος είχε την καλοσύνη να μας ξεναγήσει, και εμείς φροντίσαμε να έχουμε τη θεία μας Λάουρα, η οποία δεν μπόρεσε να ταξιδέψει μαζί μας, στην ξενάγηση ζωντανά, μέσω Skype. Ήμασταν όλοι χαρούμενοι με το να βλέπουμε πόσο ευχάριστη πόλη είναι η Καβάλα και σήμερα – όπως ακριβώς οι μητέρες μας και προγιαγιάδες μας έλεγαν στις διηγήσεις τους. Και ιδιαιτέρως συγκινηθήκαμε όταν είδαμε πως, αν και δεν υπάρχουν Εβραίοι στην Καβάλα, η πόλη ήταν περήφανη για την εβραϊκή κληρονομιά της, έχοντας το μικρό αλλά ωραίο Μνημείο Ολοκαυτώματος και αναπαλαιώνοντας και χρησιμοποιώντας το παλιό εβραϊκό σχολείο ως κέντρο ενός γυναικείου συλλόγου. Μολονότι η φυσική παρουσία των Εβραίων στην Καβάλα αποτελεί παρελθόν, η κληρονομιά τους παραμένει – σε όλα αυτά που οι Εβραίοι της Καβάλας πρόσφεραν στην ανοικοδόμηση της πόλης και στις μνήμες των απογόνων των Καβαλιωτών Εβραίων που ζουν σε όλο τον κόσμο και διατηρούν αυτές τις μνήμες στις καρδιές τους.
Επομένως ελπίζω να μπορείτε να φανταστείτε τον βαθύ πόνο στις καρδιές μας που προκάλεσε η σχεδόν καταστροφή του Μνημείου Ολοκαυτώματος στην Καβάλα την περασμένη εβδομάδα. Γνωρίζω ότι αυτό πονάει και τους καλούς ανθρώπους της Καβάλας και ότι θα κάνετε ό,τι είναι αναγκαίο για να μην ξανασυμβεί μια τέτοια αισχρή πράξη. Στο σημερινό κόσμο που επικοινωνεί με όλα τα σύγχρονα μέσα, ό,τι συμβαίνει στην Καβάλα ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο γίνεται πολύ γρήγορα γνωστό παντού. Πιστεύω πως, την επόμενη φορά που εγώ ή άλλα μέλη της οικογένειάς μου θα επισκεφτούμε την πόλη, θα μπορούμε να δούμε το Μνημείο Ολοκαυτώματος και θα ξέρουμε πως οι αγαπημένοι μας δεν έχουν ξεχαστεί και δεν θα ξεχαστούν ποτέ, όχι μόνο από τις οικογένειές μας αλλά και από τους γείτονες και τους συνδημότες τους, και ότι τα οδυνηρά μαθήματα του Ολοκαυτώματος θα συνεχίσουν να διδάσκουν τις επόμενες γενιές έτσι ώστε αυτό να μην ξανασυμβεί ποτέ. Ήταν η Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία και τις αξίες που τη συνοδεύουν και μεταφέρθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο – και εμείς ακόμη μπορούμε να ονειρευόμαστε και να εργαζόμαστε για έναν κόσμο στον οποίο όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες θα κρίνονται, παραφράζοντας τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, όχι από το χρώμα του δέρματος ή τις θρησκευτικές τους αντιλήψεις, αλλά από τον χαρακτήρα τους και τις καλές πράξεις τους προς τους συνανθρώπους τους. Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και το ενδιαφέρον σας σήμερα και στο μέλλον.
Σας στέλνω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς μου,
Harry Zinn