Η υπογεννητικότητα φαίνεται ότι χτύπησε και την πόρτα της Καβάλας και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, ο οποίος αποτυπώνεται εύγλωττα με αριθμούς, ήτοι με τις εγγραφές στα Δημοτικά Σχολεία του Νομού.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα σχετικά στοιχεία, το 2018 εγγράφηκαν 101 λιγότεροι μαθητές και μαθήτριες σε σύγκριση με το 2017, 207 λιγότεροι σε σύγκριση με το 2016 και 271 λιγότεροι σε σύγκριση με το 2015!
Οι σύγκριση με τις εγγραφές πριν από το 2015 είναι σαφώς άνιση, κάτι το οποίο συμπίπτει με τα παιδιά τα οποία γεννήθηκαν πριν από το 2009, τη χρονιά κατά την οποία ξεκίνησε η οικονομική κρίση, καθώς και με το γεγονός ότι μέχρι τότε υπήρχαν κίνητρα (πχ επιδόματα) για να κάνει μια οικογένεια πάνω από 2 παιδιά, ενώ ένα «αφανές» ποιοτικό χαρακτηριστικό αυτής της έρευνας, είναι ότι από το 2010, πολλά παιδιά με Αλβανική υπηκοότητα τα οποία φοιτούσαν σε σχολεία της Καβάλας γύρισαν μαζί με τις οικογένειές τους πίσω στην Αλβανία, επίσης λόγω κρίσης.
Αναλυτικά οι μαθητές των Δημοτικών της Καβάλας ανά τάξη
- Α’ Δημοτικού: 1.095
- Β’ Δημοτικού: 1.196
- Γ’ Δημοτικού 1.302
- Δ΄Δημοτικού: 1.366
- Ε’ Δημοτικού: 1.330
- ΣΤ’ Δημοτικού: 1.307
Σύνολο: 7.596
Γιώργος Φιλόσογλου: Κάποιες ειδήσεις δεν είναι «πιασάρικες».
Για ένα τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα κάνει λόγο ο αντιδήμαρχος Καβάλας Γιώργος Φιλόσογλου, το οποίο, όπως αναφέρει με ανάρτησή του, οφείλεται στη συνεχιζόμενη μετανάστευση στο εξωτερικό, αλλά και στην ασκούμενη οικονομική πολιτική «η οποία είναι τιμωρητική για όσους έχουν τέκνα».
Αναλυτικά η ανάρτηση του Γιώργου Φιλόσογλου
«Σύμφωνα λοιπόν με τα επίσημα στοιχεία, οι εγγραφές στα δημοτικά σχολεία του Νόμου Καβαλας, για το σχολικό έτος 2018-2019 είναι όπως όλα δείχνουν λιγότερες κατά 140 παιδιά! Κάτι που προφανώς συμβαίνει σε όλη την χώρα αναλογικά. Ένας μεγάλος αριθμός, που αναδεικνύει, κυρίως το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα και αφετέρου την συνεχιζόμενη μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό. Βέβαια η ασκούμενη οικονομική πολιτική είναι τιμωρητική για όσους έχουν τέκνα, αφού η ύπαρξη τους θεωρείται τεκμήριο πλουτισμού.
»Κι όμως: κανένα μέτρο προς αυτήν την κατεύθυνση. Κλείνουμε όλοι τα μάτια. Θα επανέρχομαι συχνά σε αυτό το θέμα. Πονάει και πληγώνει το μέλλον της χώρας, τόσο πληθυσμιακά όσο και οικονομικά. Είναι το νούμερο 1 πρόβλημα μας. Την ίδια ώρα καλό θα ήταν, όσοι επιχαίρουν με την κατάρρευση της τουρκικής λίρας, να έχουν κατά νου, ότι ενώ εμείς μετατρεπόμαστε σε ένα απέραντο ΚΑΠΗ, η Τουρκία είναι ένα απέραντο Νηπιαγωγείο».