ΙΕΚ Καβάλας: Μια εκπαίδευση σαν… παραμύθι για το Τμήμα Υποκριτικής Τέχνης [φωτογραφίες]

Εκπαιδευόμενοι και εκπαιδευτές βρέθηκαν στο Αντιγόνη Βαλάκου και στον... κόσμο της «Τζιτζιμιτζιχοτζιριάς» της Στέλλας Μιχαηλίδου, συνομίλησαν με τους ηθοποιούς και βίωσαν (και) την άλλη πλευρά του Θεάτρου, την εκπαιδευτική

Η «Τζιτζιμιτζιχοτζιριά» της Στέλλας Μιχαηλίδου από την Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας συνεχίζει το ταξίδι της στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου (διαβάστε εδώ, εδώ, εδώ και εδώ) αναδεικνύοντας τις πολύπλευρες διαστάσεις της Τέχνης του Θεάτρου με έμφαση σε αυτήν της εκ(παίδευσης). Και ιδού τα… τεκμήρια.

Οι εκπαιδευόμενοι του Τμήματος Υποκριτικής Τέχνης Θεάτρου και Κινηματογράφου του ΙΕΚ Καβάλας πραγματοποίησαν εκπαιδευτική επίσκεψη στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, συνοδευόμενοι από τις εκπαιδεύτριές τους Κάλλη Πρεπόνη και Δόμνα Ευαγγελίδου, με σκοπό να παρακολουθήσουν τη γενική πρόβα της παράστασης, διασκεδάζοντας με μια παράσταση για παιδιά και αποκομίζοντας όσα απλόχερα προσφέρει το Θέατρο στους μεγάλους.

Μάλιστα, οι εκπαιδευόμενοι ήταν έτι περισσότερο «ωφελούμενοι», καθώς είχαν την τύχη να βιώσουν και μια άλλη πλευρά του Θεάτρου, την εκπαιδευτική, καθώς μετά το τέλος της γενικής πρόβας η Στέλλα Μιχαηλίδου και οι ηθοποιοί συζήτησαν μαζί τους, έλυσαν, αλλά και… δημιούργησαν απορίες στους παρευρισκόμενους, οι οποίες «ξεκλείδωσαν» τη φαντασία τους και εισήλθαν στο μυαλό των συντελεστών και στα ενδότερα της παράστασης, από τη γέννησή της μέχρι το ταξίδι της στη σκηνή.

Η κ. Μιχαηλίδου, ούσα καθηγήτρια και η ίδια στο Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ, μοιράστηκε με τους εκπαιδευόμενους χωρίς… μεσάζοντες την εμπειρία της καλλιτεχνικής της πορείας όχι μόνο ως συγγραφέας και ως σκηνοθέτης, αλλά και ως ηθοποιός του ΚΘΒΕ και της πειραματικής σκηνής. 

Τόνισε την αξία της καλλιέργειας του ομαδικού πνεύματος ως απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία μιας παράστασης, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στον χρόνο ο οποίος απαιτείται για την προετοιμασία μιας άρτιας παραγωγής, όπως αυτή της Παιδικής Σκηνής του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.

Επίσης, κατέστησε σαφές στους εκπαιδευόμενους ότι το Θέατρο για παιδιά οφείλει να μη χάνει από το οπτικό του πεδίο τη χαρά του παιχνιδιού, για αυτόν τον λόγο και οι ίδιοι οι δημιουργοί του θα πρέπει να είναι άριστοι γνωστές των θεατρικών τεχνικών, αλλά και να έχουν… ζωντανό το παιδί μέσα τους.

Η συζήτηση έκλεισε με… ξενάγηση στο εντυπωσιακό και ευφάνταστου σκηνικό του διδακτικού για όλες τις ηλικίες παραμυθιού.