Δεν είναι λίγο να αποσπάς το Παγκόσμιο Βραβείο Μεταμοσχεύσεων (TTS Young Investigator Award) στο Hong Kong, στο πλαίσιο παγκόσμιου συνεδρίου μεταμοσχεύσεων, πολλώ δε μάλλον είναι άξιο λόγου και προτύπου ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ζωή και την Ιατρική.
Ο λόγος για τον Γιώργο Βρακά, τον Αναπληρωτή Καθηγητή Χειρουργικής και Διευθυντή του Τμήματος Μεταμοσχεύσεων Νεφρού και Παγκρέατος στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα στο Γκέινσβιλ των ΗΠΑ, έχοντας προηγουμένως υπηρετήσει στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ (2019-2021) και στο Κέντρο Μεταμοσχεύσεων της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο (2013-2019).
Γεννήθηκε στις 15 Ιονίου του 1980 στην Καβάλα και μέχρι τα πέντε του μεγάλωσε στα Κύργια Δράμας με τη γιαγιά και τον παππού του, μέρος που ακόμη θυμάται με νοσταλγία και συγκίνηση. Ο πατέρας του, Ξένος Βρακάς, ήταν Γενικός Χειρουργός και Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Δράμας και ο θαυμασμός του γιού του ήταν ανυπέρβλητος.
Ο θαυμασμός αυτός για το έργο που πρόσφερε ο πατέρας του ως Χειρουργός στο Νοσοκομείο της Δράμας και η εκτίμηση και η αγάπη που λάμβανε από τους ασθενείς του, ήταν αυτά που τον ενέπνευσαν να ακολουθήσει τα βήματά του.
Έλαβε την ειδικότητα του γενικού χειρουργού το 2011, οπότε και έφυγε για Λονδίνο για να εξειδικευθεί στις μεταμοσχεύσεις οργάνων. Αρχικά εργάσθηκε στην ομάδα μεταμοσχεύσεων του Guy’s Hospital και το 2012 μετακινήθηκε στο King’s College Hospital. Το 2013 συνέχισε στο Κέντρο Μεταμοσχεύσεων της Οξφόρδης, όπου άρχισα να εξειδικεύοται περαιτέρω σε μεταμοσχεύσεις νεφρών, παγκρέατος, λεπτού εντέρου, πολλαπλών οργάνων και κοιλιακού τοιχώματος και όπου ανέλαβε πρωτοπόρα ερευνητικά προγράμματα στον τομέα του με πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα.
Διακρίθηκε για το πλήθος των επιστημονικών εργασιών που συνέγραψε και δημοσίευσε σε διεθνούς κύρους επιστημονικά περιοδικά όταν προτάθηκε, τον Φεβρουάριο του 2014, για το Βραβείο Mental Award από την British Transplantation Society για την ενασχόληση του με τις μεταμοσχεύσεις κοιλιακού τοιχώματος. Το 2015 ανακηρύχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Nuffield Department of Surgery). μετά από ψηφοφορία των φοιτητών της Ιατρικής, ως ο καλύτερος εκπαιδευτής, στο πλαίσιο διδασκαλίας προς τους φοιτητές της Ιατρικής.
Πραγματοποιεί μεταμοσχεύσεις νεφρού (από ζώντες δότες και μη), παγκρέατος και εντέρου (πολυοργανικές). Είναι μέλος της ομάδας λήψης οργάνων και εκτελεί λήψεις πολλαπλών οργάνων. Ασχολείται επίσης με νεφρικά αυτο-μεταμοσχεύματα μετά από εξωσωματική εκτομή σύνθετων νεφρικών όγκων και ανακατασκευή του υπολειπόμενου νεφρού.
Πήρε τη διδακτορική του διατριβή πάνω στην ισχαιμική προετοιμασία του εντέρου το 2014 στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και αυτήν τη στιγμή, το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται κυρίως στις μεταμοσχεύσεις νεφρού, παγκρέατος, εντέρου, αλλά και αγγειουμένων δερματικών αλλομοσχευμάτων (VCA).
Οι μελέτες του εξετάζουν τον ρόλο του VCA ως συμπληρωματικού δείκτη για την ανίχνευση απόρριψης των σπλαχνικών αλλομοσχευμάτων.
Τον Αύγουστο του 2016, του απονεμήθηκε το βραβείο “Young Investigator Award” στο Χονγκ Κονγκ από την The Transplantation Society για την έρευνά του σχετικά με την ανάπτυξη ειδικών αντισωμάτων δότη (DSA) μετά από συνδυασμένη μεταμόσχευση αλλομοσχευμάτων εντέρου και VCA. Το Σεπτέμβριο του 2016 έλαβε τον τιμητικό τίτλο του Fellow του Βασιλικού Κολλεγίου των Χειρουργών της Αγγλίας. Για την προσφορά του αυτή, τιμήθηκε με το «Μακεδονικό Βραβείο» σε τελετή που διοργανώθηκε στον Δήμο Δράμας.
Παράλληλα, ενδιαφέρεται για τη συγκέντρωση κεφαλαίων για φιλανθρωπικές οργανώσεις μεταμόσχευσης και το 2017 αναρριχήθηκε στο Κιλιμάντζαρο και έκανε με διπλό ποδήλατο (tandem) την απόσταση Παρίσι-Λονδίνο.
«Δεν έχω λυγίσει ποτέ όταν χειρουργώ, διατηρώ πάντοτε την ψυχραιμία μου, ώστε να έχω καθαρό μυαλό μέχρι το πέρας της μεταμόσχευσης. Κάποια περιστατικά είναι εξ αρχής υψηλού κινδύνου και μεγάλου ρίσκου και το γνωρίζω εκ των προτέρων, γι’ αυτό προσπαθώ για το καλύτερο. Είμαι φιλικός με τους ασθενείς μου και τους συγγενείς τους, τους οποίους φροντίζω να ενημερώνω με ειλικρίνεια για τις τυχόν επιπλοκές που θα συναντήσουμε και τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Με ορισμένους ασθενείς δένομαι, ίσως περισσότερο συναισθηματικά και αυτό οφείλεται στον καλό τους χαρακτήρα και στο ήθος τους, ενώ υπάρχουν και ασθενείς δύστροποι, μη συνεργάσιμοι που κάνουν δύσκολη τη μετεγχειρητική νοσηλεία τους. Σίγουρα η μακρά νοσηλεία ορισμένων ασθενών, φέρνει πιο κοντά γιατρό με ασθενή και αναπτύσσονται φιλικές σχέσεις», είχε δηλώσει ο ίδιος στο impactalk.gr και στη Μία Κόλλια.
Όσο για την προσωπική του ζωή και την καθημερινότητά του; «Η μελέτη δε σταματά ποτέ και χρειάζεται επιμονή και αφοσίωση στο αντικείμενό μας. Οι εξελίξεις τρέχουν και πρέπει να προσπαθούμε να παρέχουμε πάντα την καλύτερη δυνατή θεραπεία στους ασθενείς μας. Είναι ένα επάγγελμα που πρέπει να το αγαπάς πολύ και να έχεις αποφασίσει ότι θα παίζει τον καθοριστικό ρόλο σε όλη σου τη ζωή. Προφανώς η προσωπική ζωή τις πιο πολλές φορές μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, διότι ο χρόνος εξαρτάται πάντοτε από τα δεδομένα στην εργασία, όπου μπορεί να σε χρειαστούν ανά πάσα στιγμή»…