Μια ξεχωριστή μορφή στην ιατρική, κοινωνική πολιτιστική, αθλητική ζωή της Καβάλας ήταν ο αείμνηστος γιατρός χειρουργός, Δημήτρης Αστεριάδης. Είχε γεννηθεί στην Καβάλα στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα και έζησε όλα τα μεγάλα γεγονότα της χώρας και της περιοχής που διαδραματίστηκαν στον προηγούμενο αιώνα.
Εκτός από το λειτούργημά του, υπηρέτησε με την ίδια ζέση τον Πολιτισμό και ήταν ο ιδρυτής του Συλλόγου Φίλων Μουσικής σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ γνώριζε την τοπική ιστορία και ήταν πάντα πρόθυμος να μοιραστεί τις γνώσεις του.
Τον Νοέμβριο του 2018 είχε γράψει ένα άρθρο το οποίο φιλοξενήθηκε στην καθημερινή εφημερίδα της Καβάλας ΝΕΑ ΕΓΝΑΤΙΑ, καταγράφοντας τις μνήμες του από το 1974, όταν υπηρετούσε ως έφεδρος Λοχαγός Γιατρός, Διοικητής Μονάδος του Στρατιωτικού Νοσοκομείου Εκστρατείας στο χωριό του Γρανίτη της Δράμας, όταν «αυστηρώς επεπλήχθην από Στρατηγό Σωματάρχη Α. Γράτσιο», όταν αφαίρεσε από το πηλίκιό του, μαζί με άλλους Καβαλιώτες γιατρούς, τον Θηρεό του Φοίνικα της Δικτατορίας…
Μνήμες Δικτατορίας, του αείμνηστου Δημήτρη Αστεριάδη
Παρακολουθώντας το απογευματινό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ1 της 16.11.2018 είδα απεικονιζόμενο τον Ταξίαρχο Ν. Δερτιλή με περίστροφο στο χέρι έξω από το Πολυτεχνείο όστις φέρεται ότι εξετέλεσε τότε φοιτητή.
Ενεθυμήθην ότι στην επιστράτευση του 1974 υπηρετούσα ως έφεδρος Λοχαγός Ιατρός Διοικητής Μονάδος Στρατιωτικού Νοσοκομείου Εκστρατείας στο χωριό Γρανίτης της Δράμας.
Υπ’ εμέ υπηρετούσαν ως οπλίτες και οι Καβαλιώτες Ιατροί Κ. Μπλάμης και Γ. Μελισάκης. Από κοινού τότε κατεβάσαμε από τα πηλίκιά μας τον Θηρεό του Φοίνικος της Δικτατορίας. Επίσης όλη η μονάδα μου μετέβημεν εις Νευροκόπι Δράμας, όπου ήτο η Έδρα του Τάγματος και κατεβάσαμε από την είσοδο του Στρατοπέδου την Πινακίδα του Φοίνικος. Διοικητής ήτο ο αξιωματικός Σακαβάρας, πρώην Διοικητής Α2 της ΚΥΠ 11ης Μεραρχίας Καβάλας, κατά τα άλλα σεμνός αξιωματικός.
Την επομένη εκλήθην εις το αντίσκοινο Γραφείο του Συνταγματάρχου Διοικητού μου, αν ενθυμούμε καλώς, ονόματι Βαζάκας, σεμνού αξιωματικού, κουμπάρου του Δικτάτορος Ταξιάρχου Δ. Ιωαννίδη, όπου παρίστατο και ο Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού, Στρατηγός Αγαμέμνων Γράτσιος, μετέπειτα Αρχηγός ΓΕΣ και ο Ταξίαρχος Ν. Δερτιλής, Διοικητής ΧΙ Μεραρχίας Καβάλας και αυστηρώς επεπλήχθην από Στρατηγό Σωματάρχη Α. Γράτσιο 4ου Σώματος Στρατού με τους λόγους «Άκουσε Αστεριάδη, είμαστε συγκροτημένο Στράτευμα και δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, καταβιβάζων Εθνόσημα του Φοίνικα και δε σε σώζει η φιλία σου με Κ. Καραμανλή». Αυτά ίνα ακουστούν από Ν. Δερτιλή και κατασταλεί το μένος του κατ’ εμού. «Τα έλεγε στη νύφη να τα ακούει η πεθερά», κατά παρομοίωση. Ο Α. Γράτσιος ήτο φίλος των Κωνσταντίνου και Αχιλλέα Καραμανλή, γνωρίζων τη φιλία μου με τους ως άνω.
Ο Ν. Δερτιλής όμως δεν ανέστειλε την οργή του κατ’ εμού και μετέβη εις το Στρατοδικείο Καβάλας όπου υπηρετούσε ως Γραμματεύς ο Ν. Μαυρίδης, τ. πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου, νυν δημοτικός σύμβουλος και εζήτησε να δει τον πρόεδρο του Στρατοδικείου, Στ. Κουρτέση, Αντισυνταγματάρχη Δικαστικό, ίνα με παραπέμψει εις Στρατοδικείο. Ο πρόεδρος του Στρατοδικείου του απήντησε «εδώ καταρρέει το Καθεστώς της Δικτατορίας και εσείς θέλετε να παραπέμψετε τον Δ. Αστεριάδη;». Ταύτα από παλαιές και πρόσφατες διηγήσεις προς εμέ του κ. Ν. Μαυρίδη, νυν συνταξιούχου Αξιωματικού, δια του λόγου το αληθές.
Ο Ταξίαρχος Ν. Δερτιλής κατεδικάσθη και απεβίωσε στη φυλακή, μη δεχθείς να ζητήσει χάρη και την αποφυλάκισή του ως αμετανόητος Χουντικός. Γίνεται μνεία επιπροσθέτως ότι υπό της Δικτατορίας υπέστην πολλαπλές διώξεις, ήτοι αφαίρεση διαβατηρίων εμού, της συζύγου μου και της ανήλικης κόρης μου 15 ετών, διότι εις μαθητική εκδρομή εις το Παρίσι με τη Σχολή Γαλλίδων Καλογραιών της Καβάλας, επεσκέφθη εις την οικίαν του τον Κ. Καραμανλή, κομίζουσα γλυκά.
Εγώ απελύθην της θέσεώς μου ως Διευθυντού Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, αποκατασταθείς κατά τη Δημοκρατική Μεταπολίτευση, καθηρέθην ομού με το υπ’ εμέ ΔΣ της ΙΕΚ το 1970, παρουσία του Διοικητού Ασφαλείας, Ταγματάρχου και εκπροσώπου του Νομάρχη Ν. Κουρνάβου με την προτροπή ιατρών συνεργατών της Δικτατορίας, οίτινες και τότε και σήμερα διαπρέπουν εις αξιώματα και εις τη Δημοκρατική Μεταπολίτευση. Εκτελεστής των διώξεων κατ’ εμού ήτο ο Υποδιοικητής ΧΙ Μεραρχίας, Ταξίαρχος Εμ. Μανωλαράκης.
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΤΕΧΩ ΕΓΓΡΑΦΑ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΤΗΡΩΝ ΜΕΓΑΛΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ.
Ταύτα ως προσωπικές αναμνήσεις και τραύματά μου από τη Δικτατορία του 1967-1974 που επανέφερε στη μνήμη μου το δελτίο της ΕΡΤ1 το απόγευμα της Παρασκευής της 16.11.2018.