Για «ιδεοληπτική προσέγγιση και στάση» και σε θέματα της Δικαιοσύνης κατηγόρησε την κυβέρνηση ο Τομεάρχης Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νέας Δημοκρατίας Νίκος Παναγιωτόπουλος με αφορμή τη συζήτηση επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης “Ευρωπαϊκή εντολή έρευνας στις ποινικές υποθέσεις – Εναρμόνιση της νομοθεσίας με την Οδηγία 2014/41/ΕΕ» και των σχετικών τροπολογιών.
Δείτε το βίντεο με την ομιλία του βουλευτή Καβάλας εδώ και παρακάτω διαβάστε το απομαγνητοφωνημένο κείμενο.
«Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προς επίρρωση όσων είπε ο προλαλήσας συνάδελφος κ. Αθανασίου, θα ευχηθώ και εγώ «καλή επιτυχία» στο έργο του νεοεπιλεγέντος Προέδρου του Αρείου Πάγου και θα θυμίσω ότι η κριτική μας δεν επικεντρώθηκε στο πρόσωπο, αλλά στη διαδικασία, με την τρίμηνη καθυστέρηση, όταν από το τέλος Ιουνίου ήταν κενή η θέση του Προέδρου του Αρείου Πάγου και, βέβαια, με την εκτενή παράλειψη πολλών δικαστών εγνωσμένου κύρους και καθολικής αναγνώρισης από το Σώμα. Μετά την προτροπή για βουτιές στον Αργοσαρωνικό, μας προέκυψαν και μεγάλες βαθιές βουτιές στην επετηρίδα. Εκεί, λοιπόν, εστιαζόταν η κριτική μας.
Ως προς τα του νομοσχεδίου, η χθεσινή συζήτηση επικεντρώθηκε στις επίμαχες τροπολογίες που κατέθεσε ο Υπουργός και όχι στην ενσωμάτωση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας στο εθνικό μας δίκαιο, με την οποία όλοι περίπου συμφωνούμε. Συνεπώς, και εγώ θα εστιάσω την τοποθέτησή μου σε αυτές τις τροπολογίες, δεδομένου μάλιστα ότι η τροπολογία για την αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών καταστημάτων είχε προαναγγελθεί από τον Υπουργό με αρκετά πανηγυρικό τόνο, θα έλεγα, με την εκπεφρασμένη μάλιστα πρόθεσή του να κατατεθεί κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή, ενώ τελικά κατατέθηκε λίγες ώρες πριν από τη συζήτηση στην Ολομέλεια, ενώ η άλλη, η τροποποίηση δηλαδή του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ήρθε, θα έλεγα, με αρκετά πλάγιο τρόπο και αποσύρθηκε ορθώς, όταν διαπιστώθηκε ότι αφ’ ενός ανακύπτουν σοβαρά ζητήματα, όπως και να το κάνουμε με εθνική διάσταση, και εξ αυτού του λόγου, αφ’ ετέρου, ο κυβερνητικός εταίρος δεν ψηφίζει.
Πρόκειται οπωσδήποτε –όπως και να το κάνουμε, δεν είναι ανάγκη να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας- για κοινοβουλευτική ήττα της Κυβέρνησης. Εδώ θα ήθελα να πω ότι η αρνητική θέση της Νέας Δημοκρατίας επί της τροπολογίας είναι θέση ουσιαστικής απόρριψής της. Δεν είναι συγκυριακός, τακτικός κοινοβουλευτικός ελιγμός ανάλογα με τη στάση των ΑΝΕΛ. Θα το εξηγήσω παρακάτω.
Παράλληλα, είμαι περίεργος να δω τι θα γίνει, όταν επανέλθει αυτή η τροπολογία στη Βουλή, πιθανότατα σε ένα άλλο νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όπου τολμώ να πω ότι εκτιμώ πως θα υπάρξει θέμα συνοχής της κυβερνητικής πλειοψηφίας όχι μόνο ως προς την επανακατατεθείσα τότε τροπολογία, αλλά και ως προς την ουσία του νομοσχεδίου αυτού. Ίδωμεν, όμως.
Έρχομαι στην τροπολογία για την αποσυμφόρηση των φυλακών, την παράταση του νόμου Παρασκευόπουλου. Εδώ, προφανώς, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ μας ως προς την προσέγγιση του συνολικού ζητήματος.
Για εσάς, κύριοι της Κυβέρνησης, φαίνεται ότι μεγαλύτερη σημασία έχει το ζήτημα της αποσυμφόρησης των σωφρονιστικών καταστημάτων αυτό καθαυτό από το ζήτημα της τιμωρίας του δράστη για το έγκλημα που έχει διαπράξει.
Όταν προσεγγίζετε το ζήτημα του εγκλεισμού στη φυλακή περίπου με τύψεις συνειδήσεως για τους δυστυχείς που μπαίνουν μέσα, στην ουσία απαξιώνετε την έννοια της ποινής ως τιμωρίας, ως έκβασης, κατά τον Χωραφά, απόδοσης μομφής προς τον δράστη ή απαξίας της κοινωνίας απέναντι στην εγκληματική του συμπεριφορά.
Και ξεφεύγετε σε ανθρωπιστικού τύπου αναζητήσεις για τη δήθεν ανακούφιση ατόμων που έχουν προσβάλει βάναυσα κοινωνικά αγαθά και την κοινωνική τάξη διά της εγκληματικής τους αυτής δράσης, με αποτέλεσμα φυσικά να καταδικαστούν σε αποστέρηση προσωπικής τους ελευθερίας, αυτή τη μεγάλη τιμωρία. Και αυτή είναι η βασική έννοια της ποινής.
Κατά τον καθηγητή και συνάδελφο Παρασκευόπουλο –δεν είναι εδώ, αλλά οφείλω να μνημονεύσω ένα χωρίο από το βιβλίο που έγραψε μαζί με τον καθηγητή Λάμπρο Μαργαρίτη «Ποινολογία»- η ποινή είναι η ρυθμισμένη αντίδραση της οργανωμένης κοινωνίας. Ο δε ρυθμισμένος χαρακτήρας της ποινής ανακύπτει σε τρία επίπεδα: το πρώτο είναι ότι η αφηρημένη απειλή της είναι έργο του του νομοθέτη, η επιβολή της είναι έργο του ποινικού δικαστή και η εκτέλεσή της έργο της διοίκησης. Ιδού και η στρέβλωση.
Εδώ με αυτό τον νόμο μετατρέπετε την επιβολή της ποινής από έργο του ποινικού δικαστή σε έργο του νομοθέτη. Φέρνετε έναν νόμο και λέτε στον καταδικασθέντα και έγκλειστο: «Μπορεί να έχεις αυτή τη στιγμή δεκαπέντε χρόνια κάθειρξη, αυτή είναι η ποινή που σου επέβαλε ο ποινικός δικαστής, αλλά θα βγεις σε πέντε, προκειμένου να αποσυμφορηθούν τα σωφρονιστικά καταστήματα». Πάει, δηλαδή, ο ρυθμισμένος χαρακτήρας της ποινής. Υπεράνω άλλων το ζήτημα του συνωστισμού.
Είναι μια ιδεοληπτική προσέγγιση και στάση που εκφράζεται και με άλλους τρόπους, όταν, ας πούμε, έρχεστε και λέτε, κύριε Υπουργέ, ότι μπορεί σε κάποια σωφρονιστικά καταστήματα να μην λειτουργεί το σύστημα ηλεκτρονικών κλειδαριών, αλλά εδώ πρόκειται να κάνετε ΙΕΚ στις φυλακές. Και μετά αρχίζουν τα ειδικά ζητήματα.
Στην παράγραφο 4 της τροπολογίας προβλέπονται εξαιρέσεις από τις ευνοϊκές διατάξεις της υφ’ όρον απόλυσης, δηλαδή αυστηροποίηση των διατάξεων, για δράστες κρατούμενους για δεκαέξι εγκλήματα του Ποινικού Κώδικα. Παραλείπετε, βέβαια, την αυστηροποίηση για δράστες του αδικήματος της τρομοκρατίας, συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, μεγαλέμπορους ναρκωτικών κ.λπ.
Έρχεστε, όμως, εσείς μετά στην παράγραφο 7 και στην ουσία αναιρείται την αυστηροποίηση ως προς την υφ’ όρον απόλυση για τα δέκα από τα δεκαέξι εγκλήματα επί των οποίων έχετε νομοθετήσει προηγουμένως στο άρθρο 4, θεσπίζοντας απλά την επιβολή περιοριστικών όρων στους απολυθέντες. Δηλαδή, εισάγετε εξαιρέσεις στην εξαίρεση.
Μπορεί αυτή να είναι άλλη μια νίκη των δικαιωματιστών της κυβερνητικής Πλειοψηφίας, του ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, αλλά σίγουρα είναι μια ήττα για μια συνολική προσέγγιση στην αντεγκληματική μας πολιτική.
Κι έρχομαι στην αποσυρθείσα από τον Υπουργό τροπολογία 1247/99, σχετικά με την τροποποίηση του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δεδομένου ότι αυτή πρόκειται να επανακατατεθεί, όπως μας είπε χθες.
Έχω διατυπώσει πάρα πολλές φορές τις αντιρρήσεις μας σχετικά με την αποσπασματική τροποποίηση άρθρων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, παρά το γεγονός ότι η συνολική τροποποίησή του είναι προαπαιτούμενο και παρά το γεγονός ότι ως προς τούτο έχει συσταθεί η ειδική κατά τον νόμο νομοπαρασκευαστική επιτροπή του Υπουργείου.
Εδώ, ξέρετε, όποτε προκύπτει τροποποίηση ενός, δύο, τριών άρθρων εδώ κι εκεί του Κώδικα, εμείς θα συνάγουμε το συμπέρασμα ότι από πίσω κρύβεται κάποια πολιτική διευθέτηση κάποιου ζητήματος. Είχαμε τις τροποποιήσεις στο νομοσχέδιο Αχτσιόγλου, όπου εισήχθη η αίτηση διαταγής πληρωμής για οφειλόμενους μισθούς, προκειμένου να καταδειχθεί το φιλεργατικό, υποτίθεται, προφίλ της Κυβέρνησης, και τώρα έχουμε και αυτή. Όμως, εδώ το θέμα είναι πιο περίπλοκο και η παρέμβασή σας πολύ πιο επιπόλαιη.
Θα τροποποιήσετε το άρθρο 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, με δικονομικού δηλαδή δικαίου ρυθμίσεις, με τις οποίες δίνεται η δυνατότητα άσκησης αίτησης ανάκλησης και μεταρρύθμισης οριστικής απόφασης εκούσιας δικαιοδοσίας και μετά την έκδοση οριστικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και μάλιστα –κι εδώ είναι το θέμα- με άκρως φωτογραφική μεταβατική διάταξη, η οποία αποκαλύπτει, προσδίδοντας την αναδρομική ισχύ σε διάταξη νόμου χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, όπως θα πρέπει να γίνεται, τις πραγματικές προθέσεις σας.
Κι ερωτώ ξανά ευθαρσώς. Είναι αυτή η τροποποίηση του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ευθέως συνδεδεμένη με το ζήτημα της αναγνώρισης των σωματείων με την επωνυμία «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» κ.λπ.; Είπατε ότι δεν είναι.
Όμως, όταν λέτε ότι εδώ υπάρχει μία παροχή δυνατότητας αναγνώρισης αυτού του Σωματείου, ένα παράθυρο ευκαιρίας δηλαδή που θα ανοίξει ξανά το θέμα, αυτό ακριβώς εννοείτε. Πείτε το μας, λοιπόν, ευθαρσώς, ώστε να ξέρουμε κι εμείς. Υπάρχει πρόθεση διευθέτησης αυτού του ζητήματος κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία αποτελεί σημαντικό κείμενο διεθνούς δικαίου και, επομένως, υπερνομοθετικής ισχύος και κάνει λόγο για την ύπαρξη θρησκευτικής και όχι εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα; Δεν ξέρετε, δηλαδή, τι ακριβώς γίνεται στη Θράκη;
Εν πάση περιπτώσει, ποιος ασκεί την εθνική πολιτική ως προς τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, η Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ διά της εκπεφρασμένης από το 2012 πάγιας θέσης τους να αναγνωριστεί το Σωματείο με την επωνυμία «Τουρκικός Σύλλογος» εδώ, αύριο ενδεχομένως «Τουρκική Ένωση» παρακεί, «Τουρκικός Όμιλος» στον άλλο νομό σε όλη τη Θράκη ή μήπως είναι παρακινδυνευμένο εθνικιστικό παραλήρημα η εκτίμηση ότι αυτά μπορεί αύριο να προκύψουν, αν ανοίξει εδώ αυτό το παράθυρο ευκαιρίας;
Τέλος, σας δίνω και μία διέξοδο, προκειμένου να διευθετηθεί αυτό το θέμα όπως πρέπει, για να γλυτώσετε και από τη δυσχερή θέση στην οποία έχετε περιέλθει και μαζί με σας και η Κυβέρνηση.
Στο άρθρο 11 της υπό ψήφιση και ενσωμάτωση Οδηγίας για την Ευρωπαϊκή Εντολή Έρευνας προβλέπονται λόγοι μη αναγνώρισης ή εκτέλεσής της. Ένας απ’ αυτούς προβλέπει μη αναγνώριση ή εκτέλεση, εάν στη συγκεκριμένη περίπτωση η εκτέλεση της Ευρωπαϊκής Εντολής Έρευνας θα έβλαπτε ουσιώδη συμφέροντα εθνικής ασφάλειας.
Προτείνω, λοιπόν, σε αναλογική εφαρμογή των οριζομένων στην ποινικού- δικονομικού δικαίου αυτή διάταξη της Ευρωπαϊκής Εντολής Έρευνας να μπορέσετε εσείς να προσθέσετε τα αντίστοιχα, είτε στην τροποποιούμενη κύρια διάταξη του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας είτε στη μεταβατική. Μπορείτε να πείτε, δηλαδή, ότι σε κάθε περίπτωση, η αίτηση ανάκλησης ή μεταρρύθμισης δεν επιτρέπεται, όταν βλάπτονται ουσιώδη συμφέροντα εθνικής ασφάλειας που άπτονται διεθνών συνθηκών υπερνομοθετικής ισχύος.
Νομίζω ότι έτσι ανακύπτει μία διέξοδος, εκτός αν δεν θεωρείτε ότι μ’ αυτήν την τροπολογία προσβάλλονται θέματα εθνικής ασφάλειας».