Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτηση του βουλευτή Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Εμμανουηλίδη στην Υποεπιτροπή Υδατικών Πόρων της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος, σχετικά με τη διαχείριση των υδατικών πόρων.
Από το «ύδωρ αρχή των πάντων» του Θαλή, περάσαμε στο «πάντων χρήματων μέτρων άνθρωπος» του Σωκράτη και του Πλάτωνα. Αυτή η αναδιάταξη στην ιεράρχηση των μεγεθών της ζωής, νομίζω ότι είναι αυτή που δημιουργεί και τις ανισορροπίες στον τρόπο με τον οποίο ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει φυσικά μεγέθη, τα οποία θα έπρεπε, εξαρχής, να σεβαστεί.
Έτσι, λοιπόν, μέσα από μια ανισόρροπη διαχείριση, έχει φτάσει στο πρόβλημα να αντιμετωπίζει το νερό και ποσοτικά και ποιοτικά με συνθήκες τις οποίες δεν μπορεί πια να διαχειριστεί. Ποσοτικά, το «εκκρεμές» χτυπά στα άκρα, ιδιαίτερα σε περιοχές που είναι προικισμένες από τη φύση. Μιλάμε για την εύκρατη ζώνη. Δηλαδή, εκεί που ήταν ευλογία Θεού, σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρόβλημα, από τη μία πλημμύρας και από την άλλη λειψυδρίας. Και αυτό γιατί λειτουργήσαμε ως επιμηθείς, χωρίς να έχουμε την πρόνοια, αυτό το αγαθό να το διαχειριστούμε με τον απαιτούμενο σεβασμό και ορθολογισμό.
Επί του πρακτέου, μόνο υπό τη μορφή «πυραμίδας» μπορεί να λειτουργήσει η ανάληψη ευθύνης μιας συγκροτημένης Πολιτείας στην αντιμετώπιση αυτού του θέματος. Αυτό προϋποθέτει συλλειτουργούντα Υπουργεία και Γραμματείες, ώστε να υπάρχει μία συλλογική διαχείριση αυτού του προβλήματος και στο ποιοτικό, αλλά, κυρίως, στο ποσοτικό μέρος. Στη συνέχεια, οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις πρέπει να λειτουργήσουν στην κατεύθυνση να αντιμετωπίζουν τα επιμέρους και κατά τόπους προβλήματα με τη μέγιστη δυνατή υπευθυνότητα. Ο τελευταίος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα είναι η Αυτοδιοίκηση. Η Αυτοδιοίκηση η οποία συχνά δεν ανταποκρίνεται πραγματικά στο κάλεσμα των καιρών για τη διαχείριση και αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.
Όμως τίποτα από αυτά δεν μπορεί να γίνει με αποτελεσματικό τρόπο, εάν δεν υπάρξει το ενδιαφέρον της Πολιτείας στο θέμα της Παιδείας. Αν δεν δημιουργήσουμε παιδεία καταναλωτή και διαχειριστή αυτού του πολύτιμου αγαθού, όλες οι άλλες προσπάθειες θα είναι αποσπασματικές και ατελέσφορες.
Γίνομαι εντελώς συγκεκριμένος, για να πω, ότι θα πρέπει να αξιοποιήσουμε τη γόνιμη εμπειρία από την προηγούμενη χρονιά που λειτούργησε αυτή η Επιτροπή με παρουσιάσεις από εμπλεκόμενους φορείς που κατέθεσαν ενδιαφέροντα στοιχεία, χρήσιμα για να εμπλουτίσουν τις δικές μας γνώσεις και τις δικές μας αγωνίες πάνω σε αυτό το θέμα. Πρέπει να υπάρξει ανατροφοδότηση, δηλαδή φορείς που κλήθηκαν δεν σημαίνει ότι η εφάπαξ παρουσία τους ολοκληρώνει το ρόλο τους. Μπορούμε, γιατί υπήρξαν πολλές καταθέσεις, που πραγματικά -προσωπικά τουλάχιστον- με εντυπωσίασαν για την αποτελεσματικότητα μιας λύσης τύπου «Αυγού του Κολόμβου».
Δηλαδή, όταν άκουσα από υπεύθυνο επιστήμονα, ότι πρέπει να αποφύγουμε τη λογική των «φαραωνικών» επεμβάσεων, αλλά με μικρές παρεμβάσεις να δημιουργήσουμε τις συνθήκες εκείνες που θα φέρουν την μέγιστη αξιοποίηση του υδάτινου υδατικού πλούτου, αυτό για μένα είναι κάτι που έχει το χαρακτήρα του επαναστατικού χωρίς επανάσταση. Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε στοιχισμένοι σε αυτή την κατεύθυνση.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω, ότι πρώτα να δοθεί βήμα στην Παιδεία και πρέπει να δώσουμε χώρο και ρόλο στους εκπαιδευτικούς φορείς, γιατί αυτοί θα επωμισθούν το βάρος αυτής της «μετάγγισης» του ενδιαφέροντος, της ευαισθησίας, αλλά και ευθύνης που έχει το άτομο, αλλά και η συλλογικότητα σε ένα θέμα που αν το είδος «ην αρχήν πάντων» φοβάμαι με τον τρόπο που διαχειριζόμαστε, θα γίνει «τέλος πάντων». Ευχαριστώ.