Λένε ότι μια πόλη πεθαίνει όταν πεθάνουν τα ροκάδικά της. Ίσως να είναι και υπερβολή, αλλά μια δόση αλήθειας την έχει… Κι όχι σε συμβολικό επίπεδο, αλλά σε πρακτικό, αν αναλογιστούμε το τι εκπροσωπεί η ροκ μουσική.
Όταν σταμάτησε τη λειτουργία του το Jazz Rock cafe στην Καβάλα η παραπάνω σκέψη έγινε πιο έντονη. Η τελευταία ροκ ταράτσα της πόλης δε θα ξαναφιλοξενήσει μπάντες, πιτσιρικάδες που έκαναν κοπάνα για έναν καφέ, έρωτες, αυτοσχέδια «τουρνουά» τάβλι, παρέες που πήγαιναν κάπου «για να ακούσουμε μουσική», περαστικούς και τουρίστες που βρήκαν μια ταράτσα με θέα και κυρίως, θαμώνες που τιμούσαν τον χώρο για 20 και πλέον χρόνια, από το 1993.
Τα πρώτα «ωχ» γίνονταν γρήγορα «επιτέλους» όταν ανέβαινες τις σκάλες της οδού Φιλελλήνων 9. Ασανσέρ δεν υπήρχε. Και τι να το κάνεις; Για καφέ και μπυρίτσα πήγαινες ή να δεις κάποιο live. Αξίζουν τον κόπο καμιά 30αριά σκαλάκι. Το κατέβασμα, άλλωστε, θα ήταν εύκολο.
Τα live… Πόσες μπάντες πέρασαν από εκείνη την σκηνή. Από τον Blaze Bayley των Iron Maiden μέχρι τον Doug Aldrich των Whitesnake. Εκεί έδωσε και μια από τις τελευταίες του συναυλίες ο Θάνος Ανεστόπουλος των Διάφανων Κρίνων πριν πεθάνει, εκεί και οι Rotting Christ δίδαξαν… metal ελληνικής παραγωγής.
Όσο για τις μουσικές μπάντες της Καβάλας που πέρασαν από τον χώρο τα 20 χρόνια λειτουργίας του; Αδύνατον να μετρηθούν. Μπάντες με δισκογραφία, πιτσιρικάδες με ευφάνταστα projects και ιδιαίτερους ήχους και μαθητικά μουσικά φεστιβάλ παρήλασαν από τη σκηνή του Jazz.
Και δεν είναι μόνο η μουσική… Εκθέσεις φωτογραφίες και καλλιτεχνικά events βρήκαν το… σπίτι τους στον χώρο του Jazz Rock, από τις ιστορικές του σκάλες μέχρι την ταράτσα με θέμα το Κάστρο της Καβάλας.
Χώρος διασκέδασης, χώρος μουσικής, χώρος σκέψης, όλα τα προηγούμενα, ποτέ κανείς δεν διέγνωσε αυτό ακριβώς που ήταν το Jazz. Ίσως γιατί ήταν καταρχάς ένας ροκ χώρος και οι ροκ χώροι δεν έχουν ταυτότητα. Είναι αντισυμβατικοί, ακραίοι, ερωτικοί και ελεύθεροι…
Μπορεί να άλλαξε ύφος, μπορεί να άλλαξε διακόσμηση, μπορεί να έγινε Taratsa Sky Bar, HAVANA ή Prison, όμως το Jazz Rock θα παραμείνει Jazz Rock ακόμα και κλειστό για όσους το λάτρεψαν, το αγάπησαν ή το μίσησαν. Θα είναι ο χώρος που θα σε κάνει να κοιτάς ψηλά στην οδό Φιλελλήνων και θα περνάει από μπροστά σου όλη σου η εφηβεία, όλη σου η ζωή… Ευχαριστούμε για όλα…
*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Jazz Rock, του Θανάση Σοφιανού και του Βαγγέλη Φέρελη