Τον Στέλιο Παπαδημητρίου, έναν μαθητή Λυκείου από την Καβάλα, τον γνωρίσαμε μέσα από τη φωτογραφία, τον «είδαμε» να φωτογραφίζει τον κόσμο που τον περιβάλει και κυρίως τους ανθρώπους, «φτιάχνοντας» πορτραίτα μέσα από τη δική του φωτογραφική αντίληψη και συναίσθημα (δείτε εδώ το ρεπορτάζ). Τώρα όμως το πάει ακόμα παραπέρα, σκηνοθετώντας μουσικά κομμάτια.
Η καλλιτεχνική του «εμμονή» με το σκοτεινό σκηνοθετικό πλαίσιο είναι εμφανής, καθώς οι περισσότερες σκηνές είναι σκοτεινές, με σκοπό να αποδώσει το συναίσθημα της στιγμής που απορρέει από το περιεχόμενο της σκηνής και όχι την κοινότυπη ιδέα του κινηματογράφου. «Έχω σκηνοθετήσει αρκετά μουσικά βίντεο κλιπ τα οποία είναι σκηνοθετημένα με βάση το συναίσθημα που εξάγει το κάθε τραγούδι σε “συνεργασία” με την ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη», αναφέρει ο ίδιος.
Ο Στέλιος χρησιμοποιεί 3 ειδών πλάνα σε κάθε γύρισμά του, το πολύ ανοιχτό (wide angle) το οποίο δίνει την ευκαιρία στον θεατή να δει ακριβώς πού διαδραματίζεται το γεγονός και να έρθει σε πρώτη επαφή με τον ηθοποιό και τον καλλιτέχνη, μετά τα μεσαία πλάνα, τα οποία δίνουν περισσότερη πληροφορία για τον ηθοποιό, καθώς και για το σενάριο και στο τέλος τα κοντινά (close ups) φέρνοντας τον θεατή σε επαφή με τον ηθοποιό και τον καλλιτέχνη για να ξεκινήσει το ταξίδι.
Χρησιμοποιεί επίσης διαφορετική χρωματική παλέτα σε κάθε γύρισμα για να αποδώσει και διαφορετικό συναίσθημα σε κάθε «γωνιά» του σεναρίου που έχει καταγράψει, εξυπηρετώντας το «πάντρεμα» μουσικής, σκηνοθεσίας και σεναρίου.
«Αυτό που με συγκινεί στον κινηματογράφο είναι το φαινόμενο της “ανταλλαγής” συναισθημάτων αρχικά με το σενάριο, καθώς και με τον κόσμο που το παρακολουθεί», αναφέρει ο νεαρός καλλιτέχνης από την Καβάλα.
Στο παρακάτω βίντεο είναι εύληπτο το βασικό σκηνοθετικό γνώρισμα του Στέλιου: Στις σκηνές του είναι εμφανή τα ιδιαίτερα χρώματα, οι κινήσεις, καθώς και η εναλλαγή συναισθημάτων.
«Το βίντεο γυρίστηκε με σκοτεινά χρώματα σε απομονωμένο μέρος για να ταιριάζει με τα συναισθήματα που παράγει το τραγούδι , το οποίο αναφέρεται σε θλίψη. Διακρίνονται οι ομαλές κινήσεις και τα πλάνα με “κομμένο” από το καρέ κεφάλι του καλλιτέχνη, ενώ το συναίσθημα δηλώνετε με τις κινήσεις του», σχολιάζει ο Στέλιος.
Στο κομμάτι «Έχω Ξεφύγει» (Πειρατής) ο Δημήτρης ξεκινάει με πλάνα ανοιχτού περιεχομένου για να καταλάβει ο αποδέκτης το μέρος και το γεγονός, μετά προχωράει στα μεσαία πλάνα με επίκεντρο το πρόσωπο που πρωταγωνιστεί και κατόπιν φτάνει στο κοντινό όπου παρουσιάζει το γεγονός. «Οι στίχοι του τραγουδιού παρουσιάζουν ένα σκοτεινό γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στον φακό με τα χρώματα και τα χαμηλά φώτα, δηλώνοντας την έξαψη της έντασης, καθώς και το συναίσθημα της λύπης το οποίο μεταφέρεται στον αποδέκτη», σημειώνει ο καλλιτέχνης.
Ακούστε [εδώ] το κομμάτι
«Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για αυτά που ήδη έχουμε, αλλά ποτέ ικανοποιημένοι για το επίπεδό μας και να αναζητούμε τη βελτίωση χωρίς να καταπατάμε τον διπλανό μας. Δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε την ελπίδα για το κάθε όνειρό μας, ανεξαρτήτως περιεχομένου και περιβάλλοντος -επειδή κάποιες “καριέρες” δε συνάδουν με την ελληνική κουλτούρα- και φυσικά πρέπει πρώτα να ακούμε, καθώς για να έχουμε γνώμη πρέπει να έχουμε και γνώση», δηλώνει εν είδει προσωπικού εικαστικού επιμυθίου ο Στέλιος.