Στην Εφημερίδα των Συντακτών του Σαββάτου 19 Σεπτεμβρίου 2020, ο Μισέλ Φάις παρουσιάζει στο «Ανοιχτό βιβλίο» του τις επικείμενες φθινοπωρινές εκδόσεις μέσα από μικρό αριθμό επιλεγμένων τίτλων. Ανάμεσα σε αυτούς και το καινούριο μυθιστόρημα του Καβαλιώτη Διαμαντή Αξιώτη.
Μέσα σε 200 λέξεις, ο κάθε συγγραφέας καλείται να να δώσει μία «πρόγευση» από το θέμα, την αφηγηματική τεχνοτροπία, τον χρόνο γραφής του νέου του βιβλίου, το «άρωμά» του πριν αυτό κυκλοφορήσει.
Περιποιεί τιμή για την Καβάλα αλλά και τον ίδιο τον Διαμαντή Αξιώτη ότι ανάμεσα στις λίγες νέες εκδόσεις που επέλεξε το «Ανοιχτό βιβλίο» είναι και ο «Συλλέκτης κάθε μίσους», το πέμπτο μυθιστόρημα του συγγραφέα το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Νοέμβριο από τις Εκδόσεις Κίχλη.
Διαβάστε παρακάτω τις 200 λέξεις με τις οποίες ο Διαμαντής Αξιώτης μάς βάζει στην ατμόσφαιρα του νέου του βιβλίου.
Συλλέκτης κάθε μίσους
ΟΜπιλ είναι έγκλειστος σε Σωφρονιστικό Κατάστημα: Συνωστισμός, βία, βιασμοί, φόνοι, αποδράσεις. Στοιχεία που συνθέτουν το σκηνικό σήψης των ελληνικών φυλακών. Την ώρα που η χώρα ενδίδει στο αδιανόητο και όλα μοιάζουν να καταρρέουν.
31 Μαρτίου 1994, Θεσσαλονίκη. Πανεθνικό Συλλαλητήριο όπου κυριαρχεί το πιο λανθασμένο σύνθημα όλων των εποχών: Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η Βέρα τον διατάσσει να την ακολουθήσει. Ο τρόπος που του δίνεται τον καθιστά αιχμάλωτο του κορμιού της. Τον υποβάλει στο πείραμα Milgram. Τεστ υπακοής, αντοχής και εκτέλεσης κατόπιν άνωθεν εντολών. Τον μυεί στο “Σχέδιο” με στόχο το ζεύγος Μαζαλτόρ, των πλουσιότερων κι από τον Θεό ανθρώπων. Στην επιχείρηση ακούγονται δύο πυροβολισμοί. Το θύμα είναι ένα, οι πιθανοί θύτες δύο.
Ο Μπιλ έμεινε στη φυλακή δέκα τέσσερα χρόνια. Κατά την έξοδό του έρχεται αντιμέτωπος με τη φασιστική οργάνωση ΑΤΣΑΛΙΝΑ ΚΡΑΝΗ. Η Ρεβέκκα –παλιός συγκρατούμενος του Μπιλ– τον οδηγεί στο μπαρ Mephisto, όπου τραγουδάει η Βέρα. Στην “Επιχείρηση ΜΚ”, που οργανώνεται από την οργάνωση εναντίον σκοπιανής νταλίκας, τον Μπιλ περιμένει μία έκπληξη∙ η τελευταία.
Από ’κει και ύστερα, αυτά που έχει να πει δεν απευθύνονται πια σε κανέναν κι ούτε χρειάζεται να τα καταλάβουν οι ζωντανοί. Δεν τα υπαγορεύει εξάλλου η ζωή, παρά τα επιβάλλει η εξουσία του θανάτου.