Των Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη
Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να κλιμακώνεται μέρα τη μέρα και με τις βεβαιωμένες όσο και φημολογούμενες πληροφορίες μυστικών υπηρεσιών για πιθανή χρήση πυρηνικών από τη Μόσχα, η κατάσταση ασφάλειας στην Ευρώπη πέρασε από δέκα κύματα αναβάλλοντας κάθε πιθανότητα εφησυχασμού.
Οι μέρες κρασιού και λουλουδιών της ξανθογάλανης Ευρώπης που έβοσκε αμέριμνη στους καταπράσινους αγρούς και τα λιβάδια του Ρήνου αντάμα με τον δασύτριχο Χάιντς πίνοντας τις δίλιτρες μπύρες και μασουλώντας λουκάνικα Φρανκφούρτης και ζάουερκράουτ, σκιάστηκαν από τις ορδές των άτυχων Ουκρανών που τρέχουν πατείς με πατώ σε στα καταφύγια για να γλυτώσουν από τον όλεθρο.
Τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Τίποτα δεν θα ξαναγίνει ίδιο και τίποτα, κι αυτό είναι χειρότερο, δεν θα σε κάνει να νοιώσεις ασφαλής ακόμη κι όταν λήξει αυτός ο πόλεμος. Οι συμμαχίες, οι συνασπισμοί, οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί, τα κοινά σύνορα, τα αμοιβαία συμφέροντα, οι πολιτισμικές ρίζες, τα ισοζύγια και τα εμπορικά νταραβέρια, τα λόγια και οι διακηρύξεις πίστης και αφοσίωσης στην ενότητα της Ευρώπης και την ειρήνη, είναι κούφια λόγια μπροστά στη δύναμη του ισχυρότερου που ξυπνάει στραβά κι αρχίζει να ξύνεται…
Επενδύσεις σε καταφύγια αποφάσισαν οι Γερμανοί, επενδύσεις σε καταφύγια οι Πολωνοί και αρκετοί άλλοι. Νέες σειρήνες εγκαταστάθηκαν, μπούνκερ του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου επιθεωρούνται, βάφονται, ελέγχονται στον εξαερισμό και τη στατική επάρκεια, πηγάδια μπαζωμένα ανασκάφτονται, γεωτρήσεις γίνονται με υπόγειες διαδρομές χιλιομέτρων, αντιασφυξιογόνες μάσκες ξεπουλάνε, χάπια ιωδίου πουλιούνται στη μαύρη και γενικά ένας άνεμος αισιοδοξίας πνέει απ’ άκρη σ’ άκρη της Γηραιάς Ηπείρου που σε γεμίζει χαρά και προσμονή γι αυτό το θλιβερό κεφάλαιο στην Παγκόσμια Ιστορία που άλλαξε τη μοίρα του Ανθρώπου και που τόσο θέλουν να γνωρίσεις κι εσύ από πρώτο χέρι αφού δεν το έζησες αλλά μόνο το γνώρισες μέσα από τις αφηγήσεις των παλιότερων που τo θυμούνται με νοσταλγία και δακρύζουν !…
Μπροστά λοιπόν στο ενδεχόμενο ενός άλλου – διαφορετικού- πολέμου η υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Νάνσι Φάζερ στο πλαίσιο ενημέρωσης της Κοινής Γνώμης εξέδωσε μια λίστα με τα προαπαιτούμενα αγαθά που οι πολίτες οφείλουν να αποθηκεύσουν σε επαρκείς ποσότητες ικανές να τους συντηρήσουν για δέκα ημέρες αν οι εξωτερικές συνθήκες δεν επιτρέψουν την έξοδο και τη μετακίνηση ή την επικοινωνία, όπως ο κίνδυνος μολυσματικών ασθενειών, και γενικά κρίσεων που ξεπερνούν τα όρια ενός συμβατικού πολέμου, σαν και αυτόν που γίνεται τώρα… Η υπουργός θα ήθελε πολύ να τον ονομάσει, αλλά δεν τολμάει…
Η χώρα μας, κατά το σύνηθες, δεν θα χρειαστεί να εκδώσει καμία προειδοποίηση… Έχει εμπιστοσύνη στο ένστικτο του νεοέλληνα που τον πυροδοτεί να δρα ακαριαία ακόμη ακόμα και για ψύλλου πήδημα… Άλλωστε τι να αποθηκεύσει; Τίγκα τα ντουλάπια από τα προπέρσινα χαρτιά υγείας, ντάνες τα εμφιαλωμένα και το ηλιέλαιο πολύ πριν πέσει η πρώτη πιστολιά, μακαρόνια, ζάχαρες, ρύζια, πατάτες, ψωμιά και βούτυρα στενάζουν στα ράφια από το τρίτο Μνημόνιο και ο καταψύκτης στο πίσω μπαλκόνι έχει από παντσέτες και κυνήγια μέχρι τη μαγειρίτσα που περίσσεψε. Το λοιπόν; Σε ποιόν τα λέει η κυρία υπουργός; Έχει ιδέα από Ελλάδα;
Έπειτα είναι και το άλλο: Πείτε πως βαράνε οι σειρήνες της Πολιτικής Προστασίας και μας ειδοποιούν να κρυφτούμε. Να πάμε πού; Μπούνκερ δεν έχουμε, παρά μόνο ένα πολυβολείο –ερείπιο, – που το βλέπουμε κάθε που πάμε στην πόλη, μετρό δεν έχουμε ει μη μόνον οι Αθηναίοι, τα σπίτια μας είναι μεσοτοιχία και μ’ ένα ”φου” θα σωριαστούν σαν την καλύβα με τα τρία γουρουνάκια. Κι αν μένουμε στον έκτο; Αν κοπεί το ρεύμα; Μπορεί ο Έλληνας χωρίς κινητό, χωρίς ίντερνετ;
Σε λίγο μπαίνει το καλοκαίρι… Θα χάσουμε τη θάλασσα επειδή κάποιος παράφρων κάνει πλάκα και παίζει με τα κουμπιά; Κι αν είμαστε Μύκονο; Ποιος σοβαρός πιστεύει πως θα ακουστούν οι σειρήνες μέσα στη χλαπαταγή του νησιού; Και τι να το κάνουμε το νερό σε Μύκονο και Σαντορίνη που το φέρνει η υδροφόρα και το πληρώνεις για σαμπάνια. Χίλιες φορές να αποθηκεύσουμε 30 μπουκάλια Moet & Chandon Dom Perignon προς 1.169 λίρες το μπουκάλι, να’ χουμε να πορευόμαστε το δεκαήμερο της ξεραϊλας.
Α, και κάτι άλλο. Έχουμε δεν έχουμε μπούνκερ, εμείς σε καταφύγιο δεν μπαίνουμε. Δεν μας πάει, δεν το συνηθίσαμε. Άλλο τα ιδιωτικά καταφύγια των βορείων προαστίων – τύφλα να’ χουν τα πεντάστερα-, και άλλο οι τσιμεντένιες χαβούζες μέσα στην υγρασία και τη ρούχλα. Έπειτα, είμαστε κλειστοφοβικοί, παθαίνουμε panic attack και την πληρώνει ο διπλανός μας.
Γι’ αυτό, λέμε να πέσουμε στην πρώτη πισίνα – Δόξα τω Θεώ υπάρχουν άφθονες-, με μάσκα, αναπνευστήρα και βατραχοπέδιλα και να μουλιάσουμε εκεί μέχρι να φύγει το σύννεφο. Μπόρα είναι, θα περάσει!
Πηγή: Huffington Post Greece
O Αντώνης και ο Κωνσταντίνος Κούφαλης είναι θεατρικοί συγγραφείς