Το Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας συμμετέχει στις εκδηλώσεις του Δήμου Καβάλας για τα «Ελευθέρια 2022» με την παιδική-εφηβική χορευτική παράσταση «Η κυρά Θάλασσα» και με την παρουσίαση του παραδοσιακού θρακιώτικου παραμυθιού «Ο Ντιγκιμπόζης» από το τμήμα του θεατρικού παιχνιδιού του Λυκείου την Κυριακή στις 19 Ιουνίου 2022 στις 20:30 στο θεατράκι του Μοχάμετ Άλι (κάτω από το άγαλμα).
- Συνδιοργάνωση: ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ-Δήμος Καβάλας
- Χοροδιδάσκαλοι: Πολυχρόνης Ιωαννίδης, Ιωάννα Βασιλειάδου, Μαρία Τσούτσα.
- Υπεύθυνοι του τμήματος Θεατρικού Παιχνιδιού: Παναγιώτης Παπάζογλου και Σμαράγδα Μελαδιανού
«Το αγόρι με τη βαλίτσα»: Ένας ύμνος στην προσφυγιά
Το Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας, με αφορμή τα 100 χρόνια που πέρασαν από την Μικρασιατική Καταστροφή, παρουσιάζει τη θεατρική παράσταση «Το αγόρι με τη βαλίτσα» (έργο του Mike Keny) τη Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022 στις 21:00 στο θεατράκι του Μοχάμετ Άλι (πίσω από το άγαλμα) στη συνοικία της Παναγίας.
- Παίζουν οι έφηβοι της θεατρικής ομάδας του Λυκείου Ελληνίδων Καβάλας
- Υπεύθυνοι της θεατρικής ομάδας και διασκευή: Παναγιώτης Παπάζογλου και η Σμαράγδα Μελαδιανού
- Συνδιοργάνωση: Δήμος Καβάλας και ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ
- Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου
Η υπόθεση
Ένα νεαρό αγόρι, ο Ναζ, που ζει με την οικογένειά του κάπου στη Μέση Ανατολή, ακούει τις ιστορίες του πατέρα του και λαχταράει να ταξιδέψει σαν τον Σεβάχ τον Θαλασσινό. Όταν ο πόλεμος φτάνει στην πατρίδα του, ο μικρός Ναζ ξεκινά, λόγω της ανάγκης πια, το δικό του ταξίδι. Μέσα από ερήμους, χιονισμένα βουνά και φουρτουνιασμένες θάλασσες, πορεύεται με μόνη συντροφιά την Κρίσια, ένα κορίτσι που έχει τον ίδιο προορισμό. Ο Ναζ, όταν θα βρει το μεγαλύτερο αδελφό του, στη βαλίτσα του δεν έχει τίποτα άλλο παρά μόνον την τρομερή του ιστορία.
Το έργο έχει στόχο να θυμίσει πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της προσφυγιάς και της βίαιης αναγκαστικής μετανάστευσης και να προβληματίσει τους ανθρώπους πάνω στα σχετικά με αυτό ζητήματα: την ανάγκη να μάθουν όλοι να νιώθουν ενσυναίσθηση, να μοιράζονται τον πόνο και τις ιστορίες του «άλλου», να συμπάσχουν, αλλά και να βλέπουν αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους και πως οι άνθρωποι διαφορετικής εθνικότητας και κουλτούρας φέρνουν πλούτο σε μια κοινωνία.
Ο συγγραφέας Μάικ Κένι τονίζει για το έργο: «Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα. Η παγκόσμια Ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί ως ιστορία μετακινούμενων ανθρώπων αλλά και καχυποψίας για τον ξένο. Αυτοί και εμείς. Εγώ γράφω έργα που θέμα τους είμαστε εμείς, έργα για εμάς. Δεν υπάρχουν αυτοί. Υπάρχουμε μόνο εμείς, όλοι οι άνθρωποι και όλες οι ιστορίες μας. Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για καινούρια ιστορία. Είναι η ιστορία της ανθρωπότητας σε αυτόν πλανήτη.
»Εδώ και χιλιάδες χρόνια, άνθρωποι φεύγουν για να γλιτώσουν από τον πόλεμο ή την πανώλη ή τη φτώχεια… Οι γονείς μου και οι παππούδες μου αναγκάστηκαν να φύγουν. Στο γύρισμα του 21ου αιώνα, είχα την αίσθηση ότι άκουγα από όλες τις μεριές: “Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται χωρίς να έχουν τίποτα…”. Όχι, ακόμη και αν έρχονται με άδεια χέρια, φέρνουν τις ιστορίες τους, τα τραγούδια τους, τα φαγητά τους, τον πολιτισμό τους και μπορούν να κάνουν πιο πλούσιο τον τόπο όπου φτάνουν, εάν τους επιτραπεί. Ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι στη θέση τους. Στις μέρες μας, οι Έλληνες είναι η εμπροσθοφυλακή στην εισροή των προσφύγων και πολλοί από αυτούς έχουν επιδείξει γενναιοδωρία πνεύματος, που αποτελεί παράδειγμα για την υπόλοιπη Ευρώπη. Είμαι περήφανος που συμμετέχω και εγώ με τον δικό μου τρόπο…».