Των Αντώνη & Κωνσταντίνου Κούφαλη
Η θεραπαινίς Μαγκασίτα με καταγωγή από τις Φιλιππίνες, άνοιξε αργά την πόρτα της κρεβατοκάμαρας με ένα βαρύ προαίσθημα να φωλιάζει στο στήθος της. Στην μεγαλοπρεπή κατοικία στα βόρεια προάστια, με τον ψηλό μαντρότοιχο που την απομονώνει από τους γύρο και την καθιστά απόρθητη, επικρατούσε νεκρική σιγή. Αλλά και έξω, oι δρόμοι οι πνιγμένοι στο πράσινο, έδιναν την εικόνα όχι ενός χώρου ζωντανών, αλλά ενός περιποιημένου κοιμητηρίου για εξέχουσες προσωπικότητες…
Μέρες τώρα η κυρία της, Πηνελόπη κατ’ όνομα, βρίσκεται σε αναβρασμό. Μέρες ξημεροβραδιάζεται πάνω από το laptop σαν κάτι να προσμένει και κείνο δεν έρχεται. Σηκώνεται και πέφτει και ηρεμία δεν βρίσκει. Ένα ’Αχ!’ ξεφεύγει από το λιπόσαρκο λαιμό της που κοσμούν δυο σειρές μαργαριτάρια South Sea, που αλιεύθηκαν κατ’ ευθείαν από το όστρακο Pinctada Maxima στις ακτές της Μυανμάρ (πρώην Βιρμανία). Κοιτάζεται στον καθρέφτη και η εικόνα της την τρομάζει : μάτια βαθουλωμένα, μαλλιά κοντά σαντρέ πατικωμένα, πλάτη κυρτή,- πλησιάζει τα εβδομήντα, – αλλά τουλάχιστον, χείλη και νύχια είναι κατακόκκινα με το Rouge Allure της Chanel.
Φοράει πασούμι βεραμάν του Raf Simons και από πάνω κάπα ολομέταξη, ειδική παραγγελία στη Miuccia Prada. Καλύτερα να θρηνώ σε μία Ρολλς παρά σε ένα σκαραβαίο, θυμήθηκε τα λόγια της Φρανσουάζ Σαγκάν. Αλλά και πάλι τι να το κάνεις; μονολόγησε. Χωρίς τον Οδυσσέα της, νοιώθει ευάλωτη. Χωρίς τη στιβαρή παρουσία του, ανυπεράσπιστη. Χωρίς τη σοφία του, γυμνή.
Πάνε κι οι τριακόσιοι της, που ήταν η βιτρίνα και η άμυνα της. Τριακόσια followers να πολιορκούν νυχθημερόν τη βίλα και την καρδιά της, όπως και να το κάνεις, είναι ένας αριθμός, ένας τρόπος αντίστασης, ένας εκφοβισμός πριν τα τσόλια αποθρασυνθούν και πατήσουν το γκαζόν της. Αλλά, προχθές, μέσα σ’ ένα βράδυ, χέρι φονικό καρατόμησε τους 293 και της έμειναν μόλις επτά. Τι να προκάμει με επτά νάνους διασπαρμένους σ’ όλη την επικράτεια; Ενώ οι 300; Τσάμπα το αμάνικο που πλέκει κάθε πρωί,- μία καλή, μία ανάποδη- και το ξηλώνει βράδυ. Τσάμπα ο τσαμπουκάς, το σηκωμένο φρύδι, το τεντωμένο δάχτυλο. Πάνε οι νουθεσίες, οι απειλές, τα ξόρκια.
Η Πηνελόπη συζητάει μόνο με τον εαυτό της, γιατί δεν σηκώνει αντιρρήσεις. Η ίδια μιλάει και ο άλλος εαυτός της συμφωνεί. Απ’ ανέκαθεν. Αλλά τώρα που ο Οδυσσέας της πολεμάει τους εχθρούς της πατρίδας;
Ο Οδυσσέας θα αργήσει, όπως φαίνεται, να επιστρέψει στην εξουσία. Από τη στιγμή που ο καταραμένος Αγαμέμνων διάβηκε την Ηρώδου Αττικού και κατέλαβε το Μαξίμου, δεν έχει καμία διάθεση να παραδώσει την εξουσία σε χέρια αδύναμων και ανίκανων. Ούτε οι Τρώες είναι δυσαρεστημένοι με τη διακυβέρνηση του, ούτε νοσταλγούν τον Πρίαμο και την παρέα του. Εντάξει, ο Αχιλλέας ήταν ένα πρόβλημα: άπληστος, εκδικητικός, αμετροεπής, επιλήσμων, αλλά είχε καλομάθει στις μασαμπούκες με τον Πάτροκλο, και τώρα που ο καλός του διάβηκε τον Αχέροντα, γυάλισε το μάτι του από την οργή και ζητάει τα ρέστα. Ενώ ο Οδυσσέας; Είναι χρυσό παιδί και καπάτσος, αρχομανής, ραδιούργος, άξιος να κυβερνήσει έστω, μια Ιθάκη. Αλλά πού ναι τον;
Και τι δεν έκανε η Πηνελόπη για να ανατρέψει την κατάσταση. Και τι δεν ξαμόλησε πάνω από το Ίλιον: fake news, ηλεκτρονικά καρφώματα, συνωμοσίες, προπαγάνδα, και φωτιές, σεισμούς, πανδημία, ακρίβεια, κόστη προσωπικά και εθνικά, τίποτα όμως δεν φτούρησε. Ο Αγαμέμνονας στέκει καλά, κρατάει γερά και κάτι τέτοια του φτιάχνουν το κέφι. Μόνο τον Οδυσσέα φοβάται, λέμε τώρα, αλλά ο πολυμήχανος Ulysses κατά τον Τζόις, δεν είναι και ξεφτέρι. Εντάξει, γνωρίζει πώς να ξεγλιστράει, αποφεύγει τις κακοτοπιές και τα σχετικά, αλλά κάποιες φορές του έφυγε το κερί από τα αυτιά και υπάκουσε στα κελεύσματα των Σειρήνων. Αλλά, ποιος νοιάζεται τώρα; Περσινά ξινά σταφύλια. Πταίσματα. Η Πηνελόπη τον θέλει βασιλιά και τον θέλει τώρα. Γι’ αυτό δεν κοιμάται. Γι’ αυτό δεν χτενίζεται. Γι’ αυτό έδιωξε τον Τρύφωνα που ήρθε για το μαλλί, τον Ζαν και την Τέσα,- φίλη της Μαγκασίτα,- για το μανικιούρ και τη χαλάουα.
Και τώρα, καθώς ανοίγει το ένα μάτι, ενώ με το άλλο ανάβει τσιγάρο με τον ολόχρυσο Dupont Vintage, θωρεί την Μαγκασίτα μαγκωμένη στο άνοιγμα της πόρτας, και τη ρωτάει σβησμένα :
Μίλα, Μαγκασίτα, θα το αντέξω. Έρχεται ο κύριος σου;
Όχι κερία! Το Αγκαμέμνον δεν το κουνάει ρούπι! Ποφάσισαν να κάτσει άλλα τέσσερα κρόνια. Έτσι είπαν το Τρώες στο τιβι.
Oh my GOD ! Α, τους δόλιους. Α, τους επίορκους, τους ψεύτες, τους απατεώνες, τους καταχραστές! Τώρα θα δουν…
Η Πηνελόπη, κάθεται φουριόζα στο κομψό σεκρετέρ, ανοίγει το laptop, βάζει το ολοκαίνουριο password: (haute couture-spring summer 2023), ξύνει τη γκλάβα της, μασάει το ξεφτισμένο νύχι και μετά, με ορμή γυπαετού, σηκώνει τους δυο κατακόκκινους.-σαν ράμφη,- δείκτες και τους βυθίζει στα σπλάχνα του, κηρύσσοντας τον Ανένδοτο !
ΣΗΜ. Ζητούμε συγγνώμη από τη Σίβυλλα και το ΒΗΜΑ για τη μίμηση. Γνωρίζουμε πως είναι αναντικατάστατη, όπως γνωρίζουμε πως τόσο εκείνη όσο και εμείς αντλούμε την έμπνευση αποκλειστικά και μόνο από το φανταστικό.
Πηγή: Huffington Post Greece
O Αντώνης και ο Κωνσταντίνος Κούφαλης είναι θεατρικοί συγγραφείς