Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Σοκόλη και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, το λογοτεχνικό ημερολόγιο της Εταιρείας Συγγραφέων για το 2023, με κείμενα μελών της Εταιρείας.
Τη θεματική τής συνύπαρξης και αποδοχής του διαφορετικού, κάτω από τον τίτλο «Εγώ και ο Άλλος» επέλεξε ως κεντρικό πυρήνα του Ημερολογίου 2023 η Εταιρεία Συγγραφέων. Η θεματική αυτή θεωρήθηκε κομβικής σημασίας σε μια εποχή όπως η δική μας, όπου η αρμονική και ειρηνική συνύπαρξη εντός ενός πολυπολιτισμικού περιβάλλοντος, όπου καλούμαστε να ζούμε συμπεριληπτικά με όλους και όλες, όπου τα στερεότυπα για την αναπηρία και την ειδική ικανότητα, αλλά και το φύλο ή τη σεξουαλική ταυτότητα αμφισβητούνται χωρίς να αίρονται, είναι δύσκολα όσο και αναγκαία.
«Σε έναν κόσμο με υπερτονισμένες ποικίλες ταυτότητες καλούμαστε να ζούμε συμπεριληπτικά, υπερασπιζόμενοι/ες τα δικαιώματα όλων, ενώ διαπιστώνουμε γύρω μας ότι πολλά στερεότυπα, όπως για την αναπηρία και την ειδική ικανότητα, το φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αμφισβητούνται χωρίς να αίρονται… Δύσκολοι ή μεταιχμιακοί ή και κατ’ άλλους, σκοτεινοί καιροί… Ωστόσο, εμείς επιμένουμε ότι Δεν σιωπούν οι ποιητές τους».
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στο Ημερολόγιο συμμετέχει και ο Καβαλιώτης συγγραφέας και μέλος της Εταιρείας Διαμαντής Αξιώτης. Διαβάστε παρακάτω τη δική του συμμετοχή.
Τα λάφυρα
ΟΝτουρίμ κατέβηκε απ’ το Γκρέμσκι, αφήνοντας μέσα μάνα, γυναίκα και δυο παιδιά. Το μόνο που ήθελε ήταν να κατεβεί στην Ελλάδα: φώτα, βιτρίνες, πολυτελή αυτοκίνητα κι ένα καλό μεροκάματο. Αν γλίτωνε την κλούβα, θα επέστρεφε πάνω φορτωμένος. Για τα παιδιά αθλητικά παπούτσια. Για τη Λουμέ μια ντουζίνα φλιτζανάκια του καφέ με τα πιατάκια τους. Για τη μάνα μια τηλεόραση.
Τον τρίτο μήνα παραμονής του στην Ελλάδα, βρέθηκε στον κάμπο της Χρυσούπολης, μαζί με άλλους τρεις συμπατριώτες του. Μια τετράδα που άρχισε να σχηματίζεται καθ’ οδόν, για να ολοκληρωθεί στις όχθες του Στρυμόνα. Εγκαταστάθηκαν σ’ έναν αχυρώνα δίχως πόρτες και παράθυρα, κοντά στις αποθήκες του Συνεταιρισμού. Εκεί θα πορεύονταν σαν τους κάκτους, που δεν θέλουν φροντίδα. Όταν κάποιος τους έκλεινε για δουλειά, τον παρακαλούσαν να μην αποκαλύψει σε κανέναν το ύψος της αμοιβής τους, να μη θεωρηθούν πλούσιοι. Όλο και θα περνούσαν δικοί τους αρματωμένοι απ’ το χωριό και δεν έπρεπε να μάθουν.
Ξημερώματα Κυριακής, μέσα στον χαλασμό της νεροποντής, κάποιος χτύπησε την πόρτα του πρώτου σπιτιού, ζητώντας βοήθεια. « Ήταν τρεις δικοί μας…», ψέλλισε. «Τους δώσαμε ό,τι είχαμε… Κρατούσαν ρόπαλα. Ένας Καλάσνικοφ…», είπε και σωριάστηκε στο χώμα.
Ο αστυνομικός διευθυντής που κατέφθασε, κατέληξε ότι επρόκειτο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. «Δε συνέβη τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι συμβαίνει σε όλη την επικράτεια», καθησύχασε τους παρευρισκόμενους και αποχώρησε.
Τους βαριά τραυματισμένους, Λαβέρ Χουζά, είκοσι τριών ετών από την Καβάγια της Αλβανίας και Αλτίν Μπλογκού, είκοσι ενός από τη Σελενίτσα, τους μετέφεραν στο Κρατικό Νοσοκομείο Καβάλας για τις πρώτες βοήθειες. Τα πτώματα των Σοκόλ Ζαΐμ, είκοσι πέντε ετών από τα Σκόδρα και Ντουρίμ Γκοζέ, είκοσι εφτά ετών από το Γκρέμσκι, μεταφέρθηκαν στο συνοριακό Τελωνείο της Κρυσταλλοπηγής, για να παραδοθούν στους συγγενείς τους.
Μεταξύ των αντικειμένων που περισυνέλλεξαν οι άντρες της αστυνομίας βρέθηκαν δύο ζευγάρια παιδικά αθλητικά παπούτσια, αφόρετα, και μια ντουζίνα φλιτζανάκια του καφέ με τα πιατάκια τους, κατεστραμμένα.