Οι εργαζόμενοι στις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο Εργοστάσιο Λιπασμάτων της Νέας Καρβάλης (πρώην ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ, νυν Λιπάσματα Νέας Καρβάλης, PFIC Ltd, Centrofaro Services Ltd κτλ κτλ κτλ) που επισκέφτηκαν χθες τον Αντιπεριφερειάρχη Καβάλας για να διαμαρτυρηθούν για την καθυστέρηση της αδειοδότησης της νέας εταιρίας αγωνιούν για το εργασιακό τους μέλλον. Αυτό είναι απόλυτα λογικό, θεμιτό και εύλογο. Αλλά εδώ υπάρχει ένα μεγάλο «ΑΛΛΑ»… Οι άνθρωποι αυτοί διεμήνυσαν διά του εκπροσώπου τους ότι «δεν θα αφήσουν κανέναν να κλείσει το εργοστάσιο». Αλλά για μια στιγμή… Ποιος… ζήτησε να «κλείσει» το Εργοστάσιο; Η κοινωνία της Καβάλας; Τα τοπικά ΜΜΕ; Ή μήπως οι απολυμένοι; Μα, αυτοί δεν είναι που αγωνίζονται να δουλέψουν και πάλι στο Εργοστάσιο; Εάν αυτό «κλείσει», τότε… πού θα δουλέψουν; Εκτός και εάν ο κ. Θεοφυλακτίδης θέλει τη λιπασματοβιομηχανία να μένει «ανοιχτή» με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος, δίχως κανέναν έλεγχο, είτε αυτός αφορά στη σύννομη και περιβαλλοντικά δόκιμη λειτουργία είτε αφορά στην τήρηση των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας που ορίζει το Κράτος για την προάσπιση των δημόσιου συμφέροντος. Δηλαδή, όποιος ρωτά εάν ρυπαίνει το Εργοστάσιο και πόσο, πάει να πει ότι θέλει να μπει «λουκέτο»; Όταν απολυμένοι αλλά και υπουργεία (ας μην το προσπερνάμε αυτό) ζητούν να τηρηθούν οι νόμιμες διαδικασίες διαδοχής των εμπλεκόμενων εταιριών θέλουν να βάλουν… «ταφόπλακα»; Προφανώς, οι εργαζόμενοι στη ΒΦΛ που -εύλογα και δικαιολογημένα, επαναλαμβάνουμε- αγωνιούν για το εργασιακό τους μέλλον δεν είναι καλά πληροφορημένοι ή είναι –ηθελημένα από κάποιους- παραπληροφορημένοι. Πολιτικά κατακριτέα είναι και η στάση του Θόδωρου Μαρκόπουλου. Ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας, αντί να τους εξηγήσει το πώς έχουν τα πράγματα, συναίνεσε -διά της σιωπής του- στο «επιχείρημα» ότι «κάποιοι θέλουν το εργοστάσιο να κλείσει», ενώ δεν προστάτεψε -ως όφειλε- ούτε τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Εργασίας (και άφησε να ακούγονται δημόσια απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για… «Νεφελούδιδες») αλλά ούτε και τους εκλεγμένους βουλευτές της Καβάλας με τους οποίους θα έπρεπε να έχει αγαστή και στενή συνεργασία ανεξάρτητα των όποιων… κομματικών καταβολών και τους οποίους οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων «κατακεραύνωσαν» μπροστά στις κάμερες (και ενώπιόν του) «φωτογραφίζοντάς» τους εμμέσως πλην σαφέστατα ως «εκπροσώπους συμφερόντων»! Για να το «κλείνουμε». Οι απολυμένοι με τα εξώδικά τους αλλά και τα υπουργεία (και δεν μιλάμε μόνο για το υπουργείο Εργασίας!) με τις επιστολές τους ΔΕΝ ζητούν το «κλείσιμο» της Βιομηχανίας. Ζητούν την τήρηση της νομιμότητας και την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Αν τώρα οι εργαζόμενοι έχει άλλη πληροφόρηση για συγκεκριμένα «συμφέροντα που θέλουν να πάρουν στα χέρια τους του Εργοστάσιο», ας βγούνε να το καταγγείλουν δημόσια και με σαφήνεια. Με ονόματα και διευθύνσεις. Άλλως μπορεί και να θεωρηθεί ότι η γνήσια προσωπική τους αγωνία γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και καπηλείας από όσους θέλουν την «επιχειρηματική» αυθαιρεσία και ασυδοσία.