Επιλεκτική (αλλά πολύ όμως) ευαισθησία…

Σχεδόν 48 ώρες έχουν περάσει από την «ήσυχη» διαμαρτυρία των εργαζομένων στις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στα Λιπάσματα της Καβάλας και ούτε φωνή ούτε… ακρόαση από τους λαλίστατους μέχρι χθες «θεματοφύλακες» της «κανονικότητας», της «νομιμότητας» και του «συμφέροντος της κοινωνίας της Καβάλας». Πού είναι ο Σύλλογος Υπαλλήλων της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας; Πού είναι το ΤΕΕ-ΑΜ; Δεν θα «βγούνε» να δηλώσουν «συμπαράσταση» και «αλληλεγγύη» στους «καλούς συναδέλφους» (τους «αμέμπτου ηθικής και υπαλληλικής αρτιότητας») που δέχονται «πιέσεις» στην τέλεση του καθήκοντός τους και δεν τους αφήνουν απερίσπαστους να τηρήσουν τα νόμιμα; Εκτός και εάν τελικά, δεν θέλει κόπο, αλλά… τρόπο. Δηλαδή, it’s OK να «πιέζεις», αρκεί να το κάνεις «ήρεμα κι ευγενικά»