Υποστηρίζουμε ό,τι μας συμφέρει μέχρι κεραίας…

Διάλογος μεταξύ δύο φίλων (true story): «Ρε ‘συ, τι έγινε άραγε μ’ αυτές τις κεραίες που έχουμε πάνω από τα κεφάλια μας, δίπλα στα σπίτια μας; Πέρασε η μόδα και δεν ασχολείται κανείς;», ρωτάει ο ένας, με τον άλλο να αποκρίνεται: «Και τι σε νοιάζει ρε βλάκα; Έχεις σήμα στο κινητό σου; Αν δεν υπήρχαν οι κεραίες δε θα μιλούσες με τη Γιώτα που την χαλβαδιάζεις μια βδομάδα τώρα». Διδακτικός διάλογος, γνήσιο γέννημα-θρέμμα μιας κοινωνίας που βλέπει μόνο αυτά που τη συμφέρουν. Η εφαρμογή του εύκολη και συνίσταται για κάθε ανάλογη περίπτωση. Για παράδειγμα: Κάτι μυρίζει έντονα κοντά στα Λιπάσματα τις τελευταίες μέρες. «Και τι σε νοιάζει ρε βλάκα; Δουλεύει το εργοστάσιο, έστω και με ανειδίκευτο προσωπικό, έστω και με τον Λαυρεντιάδη, έστω και με ελέγχους ρύπων που έρχονται σε δεύτερη μοίρα, μετά την “ανάπτυξη” και το “υγιές επιχειρείν”; Δουλειά να υπάρχει…». Και σήμα στα κινητά… Και η υποστήριξη του συμφέροντοςΜέχρι κεραίας.