Το απόγευμα της Πέμπτης 13 Ιουλίου 2017, λίγες ώρες μετά τη γνωστοποίηση της δικαστικής απόφασης που δικαιώνει τους πρώτους 56 παράνομα απολυμένους των Λιπασμάτων (διαβάστε την εδώ), κυκλοφόρησε μία «κοινή δήλωση» στο ΑΠΕ-ΜΠΕ (χωρίς περαιτέρω… λεπτομέρειες) της υπουργού Εργασίας Έφης Αχτσιόγλου και του υφυπουργού Οικονομίας & Ανάπτυξης Αλέξη Χαρίτση που λέει τα εξής: «Η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ανεχτεί λογικές που κινούνται εκτός νομιμότητας, παραβιάζουν τους κανόνες προστασίας της εργασίας και του περιβάλλοντος. Στο επίκεντρο του αναπτυξιακού σχεδίου θέτουμε την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Στηρίζουμε την υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα που τηρεί την εργατική και περιβαλλοντική νομοθεσία και σέβεται την ποιότητα της ζωής των πολιτών. Πρακτικές που κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση θα βρίσκονται αντιμέτωπες με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους». Και αναρωτιόμαστε: τι σημαίνει ότι «η κυβέρνηση δεν πρόκειται να ανεχτεί λογικές μπλα μπλα μπλα»; Πότε; Στο μέλλον; Και επί έναν χρόνο τώρα; Τι έκανε η κυβέρνηση; Ανεχόταν; Και τώρα… ανοχή τέλος; Κι άντε πες, με το πες-πες-πες, μπορεί και να το πιστέψουμε (το ότι έρχεται το… τέλος της ανοχής, εννοούμε). Αμ το άλλο που λέει «θα βρίσκονται (οι πρακτικές) αντιμέτωπες με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους»; Επενέβη ουσιαστικά κάποιος ελεγκτικός μηχανισμός και δεν το πήραμε είδηση; Είναι η Δικαιοσύνη… «ελεγκτικός μηχανισμός του κράτους»; Μήπως μπερδεύτηκαν οι σύντροφοι Έφη και Αλέξης; Για να μην το κουράζουμε, όταν επί έναν χρόνο έχεις «χορτάσει» τον κόσμο με λόγια, υποσχέσεις, δεσμεύσεις και κόντρα… παρεμβάσεις που έχουν ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο ΜΗΔΕΝΙΚΟ, τότε… σιωπάς. Ή, το πολύ, χαιρετίζεις την απόφαση της Ανεξάρτητης Δικαιοσύνης. Το να βγαίνεις και να οικειοποιείσαι -έστω και με τον έμμεσο και «πονηρό» αυτόν τρόπο- τον αγώνα ΑΛΛΩΝ, πάει πολύ.