Είναι μια πόλη που θυμίζει περισσότερο νησί, λόγω θάλασσας και «στησίματος», ειδικά τα σοκάκια της παλιάς πόλης. Συνεπώς, είναι λογικό η Καβάλας να «ξυπνάει» το καλοκαίρι. Είναι στη «φύση» της κάτι τέτοιο, μια φύση αμιγώς τουριστική. Και τον χειμώνα επιστρέφει στην άλλη φύση της, ως άλλο τέκνο του Ιανού, τη φύση της δημοσιοϋπαλληλίστικης ζωούλας και της συνταξιοδοτικής ραστώνης. Και πως μπορεί να αλλάξει αυτό; Με το να φέρουμε το καλοκαίρι στον… χειμώνα, ήτοι να επεκτείνουμε την τουριστική περίοδο με την αξιοποίηση εναλλακτικών μορφών τουρισμού. Τρόποι υπάρχουν, ιδέες υπάρχουν, μυαλά υπάρχουν, μένει η συνειδητοποίηση ότι δε μας σώζει μόνο ο ήλιος και η θάλασσα κι ότι αν μείνουμε μόνο σ’ αυτό το μοτίβο κάποια στιγμή η πόλη θα κοιμηθεί και δε… θα ξαναξυπνήσει.