Η μοναξιά «σκοτώνει» και στην Καβάλα…

«Η μοναξιά του ανθρώπου δεν είναι παρά ο φόβος του για τη ζωή» είχε γράψει κάποτε ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ο’ Νηλ. Στις μέρες, όμως, είναι κάτι βαθύτερο. Οι συγκυρίες της ζωής, κυρίως οικονομικές, η αποξένωση, η εστίαση σε αναλώσιμες αξίες, αλλά και η υποτίμηση της αλληλεγγύης με ταυτόχρονη υπερτίμηση της εγωκεντρικότητας, έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους στη μοναξιά (και όχι στη μοναχικότητα), όχι από επιλογή, αλλά ως θλιβερή συνέπεια των παραπάνω, μια μοναξιά που μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά, οδηγεί σιωπηρά στον θάνατο. Στην Καβάλα υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι που βιώνουν τη μοναξιά, τη μάστιγα της εποχής και συνήθως κανείς δεν τους δίνει σημασία. Και δυστυχώς μοναξιά δε βιώνουν πλέον μόνο ηλικιωμένοι άνθρωποι και δυστυχέστερα δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία που να αποδεικνύουν εικονοποιημένα (γιατί οι άνθρωποι έμαθαν να ευαισθητοποιούνται με στοιχεία) πόσοι «πέθαναν» (εντός κι εκτός εισαγωγικών) από μοναξιά, πόσοι ζουν μόνοι και αργοπεθαίνουν μέρα με τη μέρα, πόσοι έχουν ανάγκη από μια καλημέρα. Μια βόλτα στην παραλία της πόλης θα πείσει, πάντως, τους αριθμολάγνους.
Υ.Γ.: Σχήμα οξύμωρο μια πόλη με τη «φυσιογνωμία» της Καβάλας να βάλλονται οι πολίτες της από μοναξιά…